تحریک برای مذاکره

علی‌اصغر زرگر کارشناس روابط بین‌الملل ايران در گذشته به آژانس اعلام کرده بود که در فردو غني‌سازي با خلوص بالا را آغاز کرده است. بازرسان گزارشي را به آژانس اعلام کرده‌اند که ايران دو آبشار را به هم متصل کرده است. در حالي که بايد اين دو آبشار متوقف مي‌شد. همچنين آژانس سه سوال از ايران دارد که جمهوري اسلامي ايران در برابر آن اعلام مي‌کند که زماني که توافق شده که ايران غني‌سازي داشته باشد، ديگر آن سه سوال از سوي آژانس محلي از اعراب ندارد و در ذيل يک توافق کلي نبايد به موضوعات جزئي توجه کرد. در حالي که آژانس اصرار دارد که تهران بايد به سوالات در اين زمينه پاسخ دهد. اين موارد موجب شده اعلاميه و قطعنامه‌هايي عليه ايران صادر شود و تهران هم البته اصرار دارد که اين آژانس بوده که در مورد فردو به اشتباه گزارش داده است و تحرکات ايران در فردو چيزي بيشتر از اعلام قبلي ايران نيست و از نظر فني ايران تعدادي آبشار زياد کرده است اما اصل قضيه بر خلاف اعلان ايران به آژانس نيست. ايران در طول مدت اخير در برابر موضع گيري‌هاي اروپا در مورد سپاه پاسداران اعلام کرده بود که در صورت اعلام تصميم در اين ارتباط از سوي اروپا ايران هم مقابله به مثل خواهد کرد. از جمله اينکه ممکن است ايران از پروتکل‌هاي الحاقي خارج شود و يا اينکه اين احتمال وجود داشت که ايران به اقدامات هسته‌اي خود بيفزايد. احتمالا ايران با چنين پيام‌هايي قصد دارد نوعي تاکتيک را در نظر بگيرد که بر مبناي آن آمادگي خود را براي حل و فصل پرونده هسته‌اي اعلام کند. اين تاکتيک بعد از فروکش کردن و پايان يافتن اعتراضات داخلي صورت گرفته و ايران تمايل خود را نشان مي‌دهد تا مساله هسته‌اي براي هميشه حل و فصل شود. از سوي ديگر بايد با ديگر به موضع‌گيري‌هاي اروپايي‌ها نگاه کنيم. در پس فشارهاي آنها اين موضوع نهفته است که آنها به دنبال يک توافق با تهران هستند. زيرا نمي‌خواهند ايران در پرونده هسته‌اي به مسير غيرقابل بازگشت برسد گاهي چراغ سبز‌هايي نيز از سوي آمريکا و اروپا نشان داده مي‌شود براي نمونه برخي از غربي‌ها زماني که با شبکه‌هاي معاند با ايران مصاحبه مي‌کنند به‌طور غير مستقيم اعلام مي‌کنند که در هر صورت اعتراضات خياباني در ايران به پايان رسيده است. بنابراين مجددا مي‌توان با دولت ايران مذاکره کرد که اين نگاه نشان مي‌دهد که غربي‌هاي از هر گونه تغيير در ايران قطع اميد کرده‌اند. از اين رو از مذاکره حمايت مي‌کنند. آژانس هم با چنين بيانيه‌هايي در حال تحريک آن طرف ميز مذاکره است که پاي ميز مذاکره بنشينند و مساله هسته‌اي تهران را حل کنند. در مجموع بعيد است که مساله آنقدر پيچيده شود که آژانس قطعنامه‌اي را صادر کند که مساله هسته‌اي ايران را به شوراي امنيت احاله دهند و يا اينکه يکي از اعضاي برجام مساله کلي تحريم‌هاي شوراي امنيت عليه ايران را مطرح کنند و بخواهند تحرکاتي در اين زمينه عليه ايران انجام دهند. از اين منظر بعيد است که اروپايي‌ها بخواهند شرايط سختي را بيش از اين عليه تهران به وجود آورند بلکه نظر آنها اين است که با مستمسک قرار دادن گزارش آژانس نوعي فشار بر ايران وارد کرده و با دستي پر پاي ميز مذاکره روند. ايران هم همين طور؛ تهران هم مدام اعلام مي‌کند که اگر بر اقدام عليه ايران بيفزايد، تهران هم دست به مقابله به مثل خواهد زد و ايران نيز در صدد تحريک غرب است که زمان آن رسيده است که غربي‌ها به ميز مذاکرات بازگشته و به مذاکره با ايران ادامه دهند. به نظر مي‌رسد طرفين به گونه‌اي با تمسک به ابزارهايي مجددا قصد دارند مذاکرات را به صورت غيرمستقيم و بعدا مستقيم آغاز کنند.