بهانه جویی ها علیه «خرمشهر 4»

صنعت دفاعی کشورمان موفق شد موشک جدیدی را آزمایش کند که 2000 کیلومتر برد دارد و نامش خرمشهر 4 است. پس از این اتفاق غرور آفرین که می تواند به بازدارندگی کشور در مقابل تهدیدات دشمنان کمک زیادی کند، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش به موشک خرمشهر 4 ، ادعا کرد: ایران با وجود محدودیت های برنامه موشکی بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، همچنان به دنبال دریافت فناوری های مختلف موشکی از تامین کنندگان خارجی است و با بی توجهی به این قطعنامه به انجام آزمایش های موشکی خود ادامه می دهد. وزارت خارجه فرانسه نیز چنین ادعایی دارد. فارغ از مشخصات این موشک، همه می دانند ایران هیچ برنامه هسته ای نظامی ندارد و هر نوع سلاح سنگین و غیرسنگینی که می سازد، صرفا در حوزه سلاح های متعارف بوده و نه کشتار جمعی چراکه تاکنون آژانس بین المللی انرژی اتمی هیچ سند و مدرکی دال بر انحراف برنامه صلح آمیز هسته ای ایران به سمت نظامی پیدا نکرده و برعکس همواره و حتی پس از کاهش اقدامات برجامی ایران، تاکید داشته برنامه هسته ای ایران نظامی نشده است. با این حال بخش خنده دار موضوع این است که ایالات متحده 5 سال قبل با خروج غیرقانونی از برجام عملا قسمت اصلی قطعنامه 2231 را که قرار بود ضامن حقوقی برجام باشد، نقض کرد و حالا به ایران اعتراض می کند که ضمیمه B قطعنامه 2231 از سوی ایران نقض شده یا فرانسه و شرکای اروپایی اش در این 5 سال به هیچ بخش اقتصادی برجام عمل نکرده اند، با این حال ایران را ناقض قطعنامه می دانند؛ اما واقعیت چیست و چرا در واقع از فردای روزی که قطعنامه 2231 در مهر 1394اجرایی شد تا امروز، طرف های اروپایی و آمریکا بارها مدعی شده اند آزمایش های موشکی ایران خلاف قطعنامه 2231 است و ایران با این اقدامات این قطعنامه را که به عنوان پشتوانه حقوقی برجام صادر شده نقض کرده اما هیچ گاه این اعتراضات از سطح بیانیه در شورای امنیت فراتر نرفته و قطعنامه 2231 تاکنون استوار مانده است؟ علت، پشتوانه حقوقی قوی ایران در قطعنامه 2231 است که توسط دیپلمات های ایران در متن قطعنامه گنجانده شد. طبق بند 3 پیوست B  این قطعنامه، «از ایران خواسته می شود تا 8سال پس از «روز قبول توافق» یا تا زمانی که آژانس گزارشی مبنی بر تایید «نتیجه گیری گسترده تر» ارائه کند، هرکدام زودتر حادث شود، هیچ فعالیتی مرتبط با موشک های بالستیکی طراحی شده برای قابلیت حمل سلاح های هسته ای، شامل پرتاب با استفاده از چنین فناوری های موشک های بالستیک، انجام ندهد.» معنی این بند این است که ایران نباید تا اکتبر 2023 یعنی مهر 1402 موشک هایی را بسازد یا آزمایش کند که قابلیت حمل کلاهک هسته ای دارند در حالی که وقتی کشوری سلاح هسته ای نساخته طبیعتا موشکی نمی سازد که بتواند سلاح هسته ای حمل کند و به این دلیل ادعاهای طرف مقابل غلط و صرفا برای فشارهای بی حاصل دیپلماتیک است ضمن این که اعتراض های اخیر نشان از نگرانی آن ها از آینده نه چندان دور 4ماهه دارد. آینده ای که در صورت پایدار ماندن برجام باید این تحریم هم طبق قطعنامه 2231 رفع شود و ایران می تواند هر نوع موشکی که بخواهد طبق بندهای 3و4 بفروشد یا بخرد یا انتقال تکنولوژی از/به ایران داشته باشد. به نظر می رسد برخی اخبار و شنیده های هفته های اخیر درباره فعال شدن کانال های جدید و غیررسمی برای گشایش در مسیر مذاکرات برجامی ریشه در همین نگرانی داشته باشد که به نگرانی اروپا و آمریکا بابت طولانی شدن جنگ در اوکراین اضافه شده است.