روزنامه خراسان
1403/05/30
زوج مبدع تداعی چهره با نوارهای چوبی
داستان خلق تابلوهایی که «محدثهسادات» و همسرش «رضا» این روزها مشغول طراحی و تولید آنها هستند، 3 سال بعد از شروع زندگیمشترکشان آغاز شده است. آنها حالا در ابتدای همه ویدئوهایشان که از این تابلوها رونمایی میکنند و بعضیهایشان چندین میلیون بار در شبکههای اجتماعی دیده میشود، میگویند: «ما دوتایی با هم، فقط با نوارهای چوبی تابلو طراحی میکنیم...». اتکای آنها به این که «ما دوتا با هم...» و اینکه معمولا کارهایشان را با هم رونمایی میکنند، یکی دیگر از دلایل مورد توجه قرار گرفتنشان است. اما ماجرای این تابلوهای تداعیکننده چهره چیست؟ آیا مشابه داخلی یا خارجی دارد؟ از مراحل ساخت و اصلیترین چالشها در این مسیر چه میدانید؟ در پرونده امروز زندگیسلام، «محدثهسادات خوانساری» به این سوالات پاسخ میدهد. با ما همراه باشید.این هنر اسم ندارد! «من محدثهسادات خوانساری» و همسرم «رضا حاجی حسن» است. ما با هم این کار را شروع کردیم و انجام میدهیم. 28 و 29 ساله هستیم. تحصیلاتمان لیسانس است. شغل دیگری نداریم و این کار شغل اصلی ماست». «محدثه» بعد از معرفی خودشان درباره دلایل خاص و متفاوتبودن تابلوهایی که میسازند و اسم این هنر، میگوید: «علت این که ما این تابلوها را درنظر گرفتیم و انتخاب کردیم تا بسازیم، همین خاص و متفاوت بودنشان بود که برایمان تبدیل به اولویت شد. درباره این که پرسیدید دقیقا اسم این هنر چیست، باید بگویم که اسم ندارد. بعضی از افراد به اشتباه تصور میکنند که کار ما مثل ترام خط است که در درس هنر خواندند اما کاملا با آن متفاوت است». با آزمون و خطا این روش را کشف کردیم «اگر با سبکی مثل سبک اسپیرال آشنا باشید، میتوانید این هنر را با این سبک هنری مقایسه کنید». او با این مقدمه ادامه میدهد: «اسپیرال به این شکل است که با کمک خطوط دورانی و مارپیچ، هر دوری که خطوط میزند، با توجه به پهنایی که دارد، چهرهای را تداعی میکند؛ اما در کار ما نوارها موازی هستند و زمانی که کنار هم قرار میگیرند، تغییر پهنایشان باعث تداعی چهره میشوند. در واقع این کاری است که ما انجام دادیم و اجرا کردیم، آن چیزی که در کار ما جدید است، این است که ما چطور بتوانیم به طراحی برسیم از این کار که قابل اجرا و برش بر روی چوب باشد. بنابراین جنس تابلوهای ما از چوب و امدیاف است. حالا این که این طراحی چطور انجام بشود، طی آزمون و خطاهای زیادی که خودمان انجام دادیم، به آن رسیدیم؛ چون واقعا آموزشی در هیچجا برای آن وجود نداشت. بعدش هم اینکه ما چطور آن را اجرا کنیم، روی چه چوبی و به چه شکلی اجرا کنیم و در نهایت این که ما تابلو را چطور بسازیم که علاوه بر این که بتواند جلوه خوبی داشته باشد، کیفیت خوبی داشته باشد و مقاوم باشد، چیزی بود که خودمان کشف کردیم». ساخت هر تابلو شامل 3 مرحله است «خوانساری» درباره اصلیترین چالش در مسیر ساخت این تابلوها میگوید: «ساخت هر تابلو به شیوه ابداعی ما، شامل سه مرحله است. طراحی، نحوه اجرا و سپس ساخت تابلو که در واقع باتوجه به عکسی که باید کار و طراحی که انجام شود، مدت زمان مورد نیاز برای تکمیل آن مشخص میشود. اصلیترین چالش و سختی در ساخت این تابلوها، دقیقا همان بخش طراحی تابلو است. البته بخش ساخت هم خیلی سخت و حساس است که در اوایل این مسئله دردسرساز بود؛ اما به مرور با کسب تجربه، ایرادهای کارمان را درآوردیم و کیفیت آن را بهتر کردیم. همچنان در پی این هستم که از این هم بهتر شود. طراحی را هم نسبت به ابتدای کار ارتقا دادیم و زمان زیادی روی آن میگذاریم چون خروجی این مرحله برایمان بسیار مهم است». ما چهره را نمیکشیم، تداعی میکنیم از این هنرمند درباره تفاوت این تابلوهای چوبی با نقاشی میپرسم که میگوید: «قابل مقایسه نیستند. کار نقاشی کاملا کار دست است اما ما از دستگاه هم استفاده میکنیم. همچنین در نقاشی تمام جزئیات چهره بهطور کامل کشیده میشود ولی در تابلوهای ما، چیزی کشیده نمیشود. تابلوهای ما از چندتا نوار چوبی درست شده که در هر سایز تعداد این نوارها متفاوت است که با کنار هم قرار گرفتن این نوارهای چوبی و نحوه طراحی و برششان یک چهره تداعی میشود. هیچ عکس و نقاشی در این تابلوها وجود ندارد و این اصلیترین تفاوت کار ما با نقاشی است». یک روز تصمیم گرفتیم محصولی را خلق کنیم از «خوانساری» میپرسم که ماجرای تصمیمشان برای ساخت این تابلوها چیست و چطور وارد این حرفه شدند که میگوید: «من و همسرم، یک روز تصمیم گرفتیم که دیگر برای کارفرما کار نکنیم و برای خودمان یک شغلی داشته باشیم. فکر کردیم چه شغلی میتوانیم انتخاب کنیم و به این جمعبندی رسیدیم که یک محصولی را خلق کنیم. گفتیم اگر بتوانیم یک چیزی را درست کنیم که خاص و متفاوت باشد، قطعا بیشتر مورد توجه و استقبال مردم قرار میگیرد و ما هم برای فروش آن موفقتر خواهیم بود. از ابتدا دستگاه و سرمایه خرید آن را هم نداشتیم و کارهای خیلی ساده که نیازی به طراحی خاصی هم نداشت، آماده میکردیم و به افرادی که دستگاه داشتند، میدادیم. تا یک سال، کارمان را به این شکل پیش بردیم، تا این که توانستیم با یک وام، دستگاه بخریم. باز تا یک سال اول که دستگاه داشتیم، محصولات دیگری تولید میکردیم که ربطی به تابلو نداشت. سپس تصمیم گرفتیم هدف اصلیمان را مشخص کنیم که به سراغ ساخت این تابلوها آمدیم». این کار را با شوهرم شروع کردیم به او میگویم یک نکته جالب، همراهی شوهرتان با شما در این حرفه است؛ آیا قبل از ازدواج هم از این تابلوها تولید میکردید یا نه که میگوید: «ما قبل از ازدواج در این شغل و حرفه نبودیم. بعد از 3 سال که با هم ازدواج کردیم، این کار را با هم شروع کردیم و احساس کردیم با همراهی یکدیگر میتوانیم موفقتر باشیم و سریعتر دیده شویم. الان هم بیشتر کارهای فضای مجازی با من و بیشتر کارهای طراحی تابلوها با همسرم است که در این مورد مهارت بیشتری دارد». مشابه داخلی یا خارجی این تابلوها را ندیدم از «خوانساری» میپرسم که آیا تابلوها، نمونه مشابه داخلی یا خارجی هم دارد یا نه که میگوید: «ما مشابه کارهای خودمان، نمونه داخلی یا خارجی ندیدیم. البته منظورم از همه نظر است، از لحاظ کیفیت طراحی، اجرا و چگونگی ساخت تابلو. چون این چگونگی را خودمان ابداع کردیم و اصلا جایی نبوده که بخواهیم از آن کپیبرداری کنیم و چیزی بوده که خودمان به آن رسیدیم، بنابراین مشابه هم ندارد. البته بعضیها در کامنت برای ما مینویسند که در فلان شهر، روی نردههای یک خیابان، چنین چیزی را دیدهاند. شاید آنها در یک نگاه، مشابه کار ما به نظر بیاید اما در واقع خیلی فرق میکند. فقط از نظر ظاهری و کلیت در یک نگاه، شاید شبیه باشد. درباره کیفیت و ماندگاری تابلوهایمان هم باید بگویم یکی از مهمترین چیزهایی که در نظر داشتیم، همین مسئله بوده و رفته رفته ماندگاری و مقاومت تابلوهایمان بهتر و بیشتر شده است. در واقع میتوانم بگویم که در حال حاضر، هیچ اتفاقی برایشان نمیافتد. البته اگر محکم زمین بخورند یا کوبیده شوند، مانند هر وسیله دیگری آسیب میبینند وگرنه گذر زمان باعث خرابشدن آنها نمیشود». «یوسف تیموری» روزنه امید را در دلمان روشن کرد از او درباره سلبریتیهایی که تا امروز تابلویشان را کشیدهاند و واکنش آنها میپرسم که میگوید: «آن اوایل که ما کارمان را شروع کرده بودیم، سفارشی نداشتیم و مجبور بودیم برای این که بتوانیم سایزهای مختلف کارمان را به دیگران نشان بدهیم، روی عکس سلبریتیها، بازیگرها، فوتبالیستها و... کار کنیم. سپس آنها را در پیجمان بگذاریم و البته آن افراد را تگ هم میکردیم. یکی از این بازیگرهایی که تابلویش را ساختیم، «یوسف تیموری» بود که پست ما را دید و شخصا پیام داد و از ما خواست که این تابلو را به دستش برسانیم. او آن کسی بود که در اوایل کار در ذهنمان ماندگار شد و یک روزنه امید و شادی در دل ما باز کرد. در کنار او، یک مشتری هم دارم که بیشترین تابلو را به ما سفارش داده و تا امروز، بیشتر از 20 تابلو را به او تحویل دادیم و بعضی از آنها را برای آدمهای معروف و سرشناسی مثل عموپورنگ، رضا شاهرودی و... هدیه برده است. همچنین الناز حبیبی، بهاره رهنما و... را خودمان تابلو را به دستشان رساندیم که خیلی خوشحال شدند. جالب است بدانید که تا حالا پیش آمده که طرفدارهای خواننده های معروف هم برایشان از این تابلوها سفارش دادند و به آنها تقدیم کردند». همه مشتریها بدون استثنا شگفتزده میشوند از «خوانساری» درباره واکنش مشتریها بعد از دیدن تابلوی نهایی چهرهشان، قیمت و ماندگاری این تابلوها میپرسم که میگوید: «تابلوهای زیادی تا امروز برای مشتریها طراحی و برایشان ارسال کردیم و بدون استثنا همهشان شگفتزده شدهاند. خیلی خوشحال میشوند. ما زمانی که سفارش را میگیریم، یک شبیهسازی برای فرد ارسال میکنیم تا ببیند تابلو به چه شکل طراحی خواهد شد. جالب است بدانید که در این مرحله هم سورپرایز میشوند. درباره قیمت این تابلوها باید بگویم بر اساس سایز متفاوت است. همچنین براساس چهرهای که باید طراحیاش انجام شود، یعنی بر اساس آن عکسی که مشتری میفرستد، جزئیاتی که در آن وجود دارد و طراحی که باید انجام شود، میزان وقتی که باید به آن اختصاص یابد، متفاوت است. قیمت قطعی را نمیتوانیم بگوییم و باید هر عکس را ببینیم و سپس قیمت را مشخص کنیم اما بهطور کلی، معمولا قیمت تابلوها از یک تا 3 میلیون تومان به بالاست و اگر متریال آن بهتر باشد یا نورپردازی داشته باشد، تا 10 میلیون تومان است». میخواهیم وسعت بیشتری به این کار ببخشیم او درباره اهدافشان در آینده و بیشترین سوال مردم و دنبالکنندگانشان در شبکههایاجتماعی از آنها میگوید: «بیشترین سوال مردم از ما درباره قیمت تابلوهایمان است. البته شاید چون در صفحهمان توضیحات کافی را درباره این کار و ویژگیهای این تابلوها دادم، فردی درباره آنها سوال نمیکند. البته بعضیها درباره آموزش این کار هم میپرسند. درباره برنامههایمان هم باید بگویم که قطعا هدف ما توسعه بیشتر کارمان است تا تیم کاریمان را بزرگتر کنیم و بتوانیم وسعت بیشتری به این کار ببخشیم. دوست داریم که جهانی بشویم و بیشتر به ما بها داده بشود به عنوان کسانی که توانستیم خودمان به نحوه ساخت این تابلوها برسیم. کارهای ما جوری است که در عکس و تصویر هم زیباییاش تا حد زیادی مشخص است اما از نزدیک بسیار محوکنندهتر و جذابتر است. ما دوست داشتیم که کارمان را علاوه بر فضای مجازی، حضوری هم بفروشیم ولی چون حامی نداشته و بودجهاش را هم نداریم، در حال حاضر این اتفاق برایمان امکان پذیر نیست. امیدواریم بتوانیم در آینده نزدیک در یک نمایشگاه یا در یک محلی بتوانیم تابلوهایمان را به مردم بهصورت حضوری نشان بدهیم».
سایر اخبار این روزنامه
حال ورزش ایران را از المپیک نپرسید!
راز سرقت سمی در ماجرای قتل!
وزرای راه و شهرسازی، صمت وکشاورزی در بوته نقد نمایندگان
مثلث احیای کوهستان پارک!
زوج مبدع تداعی چهره با نوارهای چوبی
رکورددار های بیشترین و کمترین رای اعتماد
عتاب عدلیه به بانک ها
خطر بیاعتباری درکمین اسناد دفاع مقدس
ردپای اینستاگرام در ماجرای بزک شوهر در خواب!
اولویت های اقتصادی دولت چهاردهم به روایت تولیدگران
پهپادها و موشکهای ایرانی در سرزمین تزار
رقیب سام و پژمان، مدعی فتح گیشه و دغدغه های حقوقی دونالد
رمزارزهای پروندهساز