آسیب‌های فقدان آموزش

 وزیر کشور روز گذشته در جمع استانداران موضوع مهمی را مورد تأکید قرار داد و آن امکان تبدیل شدن موضوعی اجتماعی به موضوعی امنیتی است. اسکندر مؤمنی در سمت قبلی خود یعنی ستاد مبارزه با مواد مخدر با بخش مهمی از آسیب‌های اجتماعی درگیر بوده‌است، از همین‌رو تأکید دارد این موضوعات باید با محوریت اقناع‌سازی، اقدامات ایجابی و فعالیت‌های فرهنگی دنبال شود. موضوع مورد اشاره وزیر کشور دربرگیری گسترده‌ای دارد که امکان محقق‌شدن آن به ضرب صدور بخشنامه و دستورالعمل محقق نمی‌شود. مهم‌ترین موضوع اجتماعی که به موضوعی امنیتی تبدیل شد، حادثه‌ای بود که برای مهسا امینی اتفاق افتاد. به کارگیری افرادی که بدیهی‌ترین آموزش و مهارت مواجهه با بدنه اجتماعی در موضوع عفاف و حجاب را نداشتند، اتفاق اولیه را رقم زد و به دنبال آن سازوکار‌های به کار گرفته‌شده از جمله در حوزه رسانه نتوانست افکار عمومی را در حادثه روی داده، قانع کند، از همین‌رو یک رویداد امنیتی به راحتی از دل یک موضوع اجتماعی متولد شد و هزینه‌های کلان را با پیامد‌های جبران‌ناپذیر متوجه کشور کرد.   روشن است مسائل مهمی در تبدیل‌شدن موضوعات اجتماعی به موضوعات امنیتی دخالت دارند که یکی از مهم‌ترین آن، فقدان آموزش در ارائه‌دهندگان خدمات اجتماعی است. مردم همه روزه برای دریافت خدمات به سازمان‌ها و اداره‌های دولتی مراجعه می‌کنند. مثلاً کارکنان بیمارستان‌های خصوصی نسبت به کارکنان بیمارستان‌های دولتی رفتار مناسب‌تری با مراجعه‌کنندگان و بیماران دارند. این موضوع در مورد کارکنان مدارس دولتی و خصوصی و به طور کلی سازمان‌های خصوصی و دولتی مصداق دارد، اما برخی مراکز هستند که صرفاً دولتی هستند، از جمله مراکز قضایی و پلیسی، موضوع مهم این است که کارکنان بخش خصوصی تحت آموزش‌های رفتاری با مراجعه‌کنندگان قرار می‌گیرند، اما این موضوع در مورد مراکز دولتی مصداق ندارد از همین‌رو عمده افراد با نارضایتی از سازمان‌های خدمات دولتی خارج می‌شوند. در مورد مثال مورد اشاره اگر مأمور مورد‌نظر رفتار مناسبی با مهسا داشت و رفتارش را براساس آموزش‌های درست صورت داده‌بود، بعید بود از دل یک رفتار مناسب، آن حادثه روی دهد، از جمله اینکه رفتار نادرستی که به وقوع حادثه منجر شد، سال‌ها در معرض داوری مردم بود. فقدان آموزش درست، یکی از معضلات مهم در ساختار خدمات اجتماعی است که ابتدا به نارضایتی شخصی، سرخوردگی و بعد به آسیب‌های بیشتری منجر می‌شود. موضوع اقناع‌سازی هم که وزیر کشور روی آن تأکید دارد، از مسائل مهمی است که سال‌هاست مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌است. وقتی حادثه‌ای اجتماعی روی می‌دهد، دسترسی رسانه‌ها به اطلاعاتی که مردم به آن نیاز دارند، محدود می‌شود. ساختار مدیریتی در این مقطع از توان خود برای پنهان کردن ماجرا استفاده می‌کند، از همین رو مدیریت زمان از دست رسانه‌های رسمی خارج می‌شود و زمینه برای تبدیل‌شدن یک موضوع اجتماعی به یک آسیب بزرگ‌تر فراهم می‌شود. سال‌هاست که ساختار مدیریتی از این معضلات رنج می‌برد و به رغم آمد و شد دولت‌های مختلف معضلات آن همچنان به قوت خود باقی مانده‌است. در این بین امید است وزیر کشور که در سمت‌های پیشین توفیق‌های بسیار داشته، در جلب رضایت مردم موفق عمل کند.