تهران با یاغی‌گری نتانیاهو چه کند؟
گروه سیاسی: تحرکات تروریستی رژیم صهیونیستی در منطقه با ترور سید حسن نصرالله و دیگر فرماندهان محور مقاومت، منطقه خاورمیانه را به با بحرانی بی‌سابقه مواجه کرده که می‌تواند عواقب وحشتناکی را به همراه داشته باشد. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با گرفتن فیگور بازیگر دیوانه، بر جنایات خود ادامه می‌دهد و حاضر به پذیرش هیچ‌گونه توافق آتش‌بسی نیست. رژیم صهیونیستی دیروز یک‌شنبه (8 مهر) نیز در نوار غزه، لبنان و سوریه به حملات جنایتکارانه خود ادامه داد تا نشان دهد که همچنان از ریختن خون سیر نمی‌شود.
به گزارش «تجارت»، موج جدید تحرکات و حملات رژیم صهیونیستی در میان رسانه‌ها، محافل سیاسی و ناظران تحلیل‌های متفاوتی را به همراه داشته است. این‌که موج جدید جنایات این رژیم با محوریت ترور سید مقاومت چه تاثیراتی را بر معادلات آتی منطقه بر جای می‌گذارد، در مقام یک مساله جدی مطرح است. فراتر از این موضوع اکنون پرسش مهم این است که جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت در برابر موج جنایات جدید تل‌آویو می‌بایست چه راهبردی را اتخاذ کنند؟ اساسا ایران چه راهکاری را برای مقابله با رژیم صهیونیستی می‌بایست در پیش بگیرد؟ آیا گزینه ورود به درگیری مستقیم و همه جانبه نظامی میان اسرائیل با محور مقاومت وجود دارد؟ در سطحی دیگر پرسش جدی این است که ایران چه ابزارهایی را برای خنثی‌سازی اهداف شوم رژیم صهیونیستی دارد؟ «تجارت» به منظور پرداختن به این پرسش‌های مهم با علی بیگدلی، کارشناس مسائل بین‌الملل و استاد دانشگاه گفت‌وگو داشته است.
نتانیاهو ادامه جنگ را همچون یک فرصت می‌بیند
علی بیگدلی در ارزیابی خود از موج جدید تحرکات رژیم اسرائیل بر این باور است که باید ریشه مساله را رد تحولات 7 اکتبر سال گذشته مورد بازخوانی قرار داد. حمله حماس در 7 اکتبر به بهانه و ابزاری تبدیل شد تا با آن بنیامین نتانیاهو اهداف خود را پیش ببرد. به روایتی دیگر، نتانیاهو و تندروها بر موج تحولات بعد از 7 اکتبر سوار شدند و وضعیت جنگ و منطقه را به وضعیت فعلی رساندند. آن‌ها 7 اکتبر را به فرصتی برای خود تبدیل کردند تا منطقه را به مرحله ورود به یک جنگ ویرانگر بکشانند. وی افزود: «نتانیاهو در زمان وقوع رخداد 7 اکتبر در بدترین وضعیت ممکن قرار داشت. کابینه دولت او در آستانه سقوط بود و بحث دادگاهی شدنش به شکل جدی مطرح بود اما حمله 7 اکتبر به زمینه‌ای برای فرار او از مشکلات تبدیل شد. نتانیاهو و همراهانش، جنگ را مثبت و همچون یک نعمت ارزیابی می‌کنند. اکنون نیز بر این باور هستند که با ترور سید حسن نصرالله و دیگران رهبران مقاومت برگ برنده را برای باقی ماندن در قدرت کسب کرده‌اند. نتانیاهو تا حدود زیادی دیگر فشار برای استعفا را بر روی خود حس نمی‌کند و می‌توان پیش‌بینی کرد که او حداقل در کوتاه مدت به هیچ عنوان حاضر به توقف جنگ نباشد.»
ایران نباید گزینه درگیری نظامی مستقیم با اسرائیل را انتخاب کند
این کارشناس مسائل بین‌الملل در ادامه گفته‌های خود در ارتباط با واکنش مناسب ایران به تحرکات و جنگ طلبی رژیم صهیونیستی تاکید کرد: «ایران بهتر است سیاست صبر و انتظار را پیش ببرد. هر گونه تعجیل می‌تواند به ضرر منافع ملی ما باشد. به هیچ عنوان نباید اقدامی شتاب‌زده صورت بگیرد. اولا باید توجه داشته باشیم که غرب از ترور سید حسن نصرالله حمایت قاطعی داشته است. حتی بایدن با صراحت از اقدام رژیم صهیونیستی ابراز خرسندی کرده است. ثانیا، اعراب و اکثریت قاطع کشورهای مسلمان سکوت اتخاذ کرده و واکنشی حداقلی به ماجرای اقدام تروریستی اسرائیل داشته‌اند.»
بیگدلی در ادامه تصریح کرد: «در چنین شرایطی هر گونه اقدامی که منجر به ورود به جنگ مستقیم با رژیم اسرائیل شود، بسیار اشتباه خواهد بود. باید توجه داشت هر گونه جنگ مستقیم ایران و اسرائیل، پای ایالات متحده آمریکا را به میدان بازخواهد کرد. به روایت روشن‌تر، واشنگتن حاضر است هر گونه حمایت نظامی و سیاسی‌ای را از تل‌آویو داشته باشد. در سحطی دیگر باید توجه داشت که ورود به جنگ نیازمند توانایی مالی است. برای نمونه، رژیم اسرائیل از ابتدای آغاز جنگ غزه تا کنون حدود 270 میلیارد دلار هزینه صرف کرده است. بدون تردید داشتن چنین توانایی مالی‌ای بسیار اهمیت دارد.»
وی افزود: «استدلال برخی از افرادی که بر ضرورت پاسخ قاطع به رژیم صهیونیستی تاکید دارند، قابل درک است اما نباید فراموش کرد که جنگ پر از آسیب و خطر است و می‌تواند عواقب منفی‌ای را برای منافع ملی کشور و زندگی مردم ایران داشته باشد. بنابراین توصیه اصلی این است که ورود به جنگ مستقیم نباید صورت بگیرد، بلکه تلاش برای بازدارندگی باید صورت بگیرد.»
ایران باید به سمت مهار بحران رد منطقه گام بردارد.
این استاد دانشگاه در ادامه پیرامون راه‌حل یا راهکار ایران برای مقابله با تحرکات رژیم اسرائیل تاکید کرد: «ایران باید با استفاده از ابزارهای مهمی که در دست دارد، کنترل و مهار تنش را در دستور کار قرار بدهد. مهم‌ترین ابزارهای ایران همین نیروهای حاضر در جریان مقاومت هستند.
نباید فراموش کرد که سیاست محل بده و بستان و معامله است. ما باید در قبال دادن برخی امتیازات، امتیازاتی دیگر را کسب کنیم. برای نمونه می‌توان توقف عملیات‌های انصارالله یمن در دریای سرخ را ضمانت پایان تخاصمات رژیم صهیونیستی و احیای توافق با غرب کرد. حتی یک لحظه درنگ برای آرام‌سازی اوضاع امنیتی منطقه اشتباه است. ایران باید با قدرت‌های غربی وارد گفت‌وگوهای مهم و چالشی شود و از درون آن برای منافع ملی خود امتیاز کسب کند. ایران باید همانند رویه چند وقت اخیر از توقف درگیری و صلح در منطقه حمایت کند.»
