رامین مهمان‌پرست 
سخنگوی سابق وزارت امور خارجه

ترامپ با توجه به شیوه و رویه‌ای که در پیش گرفته در ارتباط با ایران دچار اشتباه بزرگ محاسباتی شده است. ترامپ فکر می‌کند با همان روشی که در مورد مکزیک، کانادا، پاناما، مصر و یا اردن به کار برده است، می‌تواند با ایران نیز صحبت کند و این تصور را دارد که این شیوه جواب می‌دهد...ترامپ در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر اینکه ۲ کشور مصر و اردن موضوع کوچ اجباری فلسطینی‌ها و ۲ میلیون آواره فلسطینی را رد کرده‌اند، اظهار کرده که مصر و اردن این موضوع را می‌پذیرند همان‌طور که مکزیک خواسته‌های ما را پذیرفت. تصور ذهنی ترامپ این است که می‌تواند هرگونه خواسته و پیشنهاد غیر عادی را به پیش ببرد و همه تسلیم او می‌شوند. در همین چارچوب او با گزینه فشار حداکثری به دنبال این است که ایران را تهدید کند و  در همین راستا گزینه جنگ و بازنگه داشتن دست اسرائیل و یا موضوع توافق را مطرح کرده است. ترامپ به مانند فردی است که در بیزینس خود ریسک‌های بالا می‌کند و حرف‌های بزرگ می‌زند. در حالی که این شیوه لزوما در عرصه سیاست و حوزه بین‌الملل به نتیجه نمی‌رسد. آمریکایی‌ها به دنبال این هستند که با ایران به تفاهم برسند چون منافع آنها در این است و نگاه ما نیز این است که به تفاهم برسیم و با توجه به منافع مشترکی که در این زمینه وجود دارد باید برای موضوع مذاکره ظرفیت سازی شود و راه تهدید، راه غلطی است. او باید از موضع احترام و برابر با ایران صحبت کند. رهبری در سخنان خود اشاره کردند که تجربه نشان داده که آمریکایی‌ها به تعهدات خود عمل نمی‌کنند و راه درست این است که آنها با توجه به این تجربیات پیشین، رویه خود را تغییر دهند، به تعهدات خود پایبند باشند و اگر اینگونه رفتار کنند زمینه‌ای برای مذاکره فراهم می‌شود. ایران دنبال جنگ نیست، ما از مذاکره گریزان نیستیم و در واقع کم هزینه‌ترین راه برای رسیدن به تفاهم مذاکره است. البته شرط آن، این است که طرف مقابل از مذاکره برداشت درستی کند و به دنبال تسلیم کردن طرف مقابل نباشد. مفهوم مذاکره این است که ۲ طرف بر اساس منافع مشترک و رسیدن به آن با یکدیگر صحبت کنند و قطعا معنای آن این نیست که یک طرف، طرف مقابل را تهدید کند که این کار را می‌کنی و اگر این کار را نکنی، من فلان کار را می‌کنم.