ماریو بارگاس یوسا، نویسنده نامدار پرویی که یکی از چهره‌های برجسته ادبیات آمریکای لاتین در نیم قرن گذشته بود، درگذشت. این نویسنده که در بیش از نیم قرن فعالیت ادبی، آثاری مهم درباره قدرت، فساد و سیاست خلق کرده بود و به پشتوانه این آثار نیز در سال ۲۰۱۰ به جایزه نوبل ادبیات رسیده بود، در کنار نویسندگانی چون خولیو کورتاسار، کارلوس فوئنتس و گابریل گارسیا مارکز ادبیات آمریکای لاتین را شکوفا و جهانی کرده بود. مرگ او در بیانیه‌ای که به امضای فرزندانش، آلوارو، گونزالو و مورگانا بارگاس یوسا رسیده است، به صورت رسمی اعلام شد: « بارگاس یوسا در آرامش در لیما، در میان اعضای خانواده‌اش، درگذشت. رفتن او بستگان، دوستان و خوانندگانش را در سراسر جهان اندوهگین خواهد کرد، اما امیدواریم همان‌طور که ما احساس می‌کنیم، آن‌ها نیز با این واقعیت تسلی یابند که او زندگی‌ای طولانی، پرماجرا و پربار داشت، و بدنه‌ای از آثار را از خود بر جای گذاشت که فراتر از دوران زندگی او خواهد رفت».
یوسا در طول دوران حرفه‌ای‌ خود که بیش از ۵۰ سال به طول انجامید، قدرت و فساد را در مجموعه‌ای از رمان‌ها مانند «قهرمان عصر ما»، «گفت‌وگو در کاتدرال» و «سور بُز» بررسی کرد. این نویسنده که در رسانه‌های بازاری با تلاش نافرجامش برای ریاست‌جمهوری پرو و هم‌چنین دشمنی طولانی‌مدتش با گابریل گارسیا مارکز شناخته می‌شود، با مجموعه‌ای غنی از آثار خود متشکل از نمایشنامه، داستان‌های کوتاه و رمان‌ یکی از توانمندترین و موفق ترین نویسندگان آمریکای لاتین به شمار می رود. برخی از آثار او چون «خانه سبز»، «گفت وگو در کاتدرال»، «خاله خولیا و نویسنده» ،
«جنگ آخر الزمان»، «سال‌های سگی»، «سوربز»، «دوئل»، «زن وسطی و زمان قهرمان»، «دختر بد»، «قصه‌گو» و «سکوت خود را به تو تقدیم می‌کنم» در شمار برترین نمونه‌های داستان‌نویسی در آمریکای لاتین جای گرفته و نویسنده را در کنار چهره‌های برجسته ادبیات آمریکای لاتین، گابریل گارسیا مارکز و کارلوس فوئنتس، قرار داده است.