[فرشته کیانی]      گاهی اوقات در جنگ، کوچک‌ترین صدا می‌تواند بلندترین پیام را برساند. در بیمارستان ناصر غزه، در شهر جنوبی خان‌یونس، دختری 6‌ماهه نای گریه ندارد؛ انگار سنگینی جنگ ریه‌هایش را می‌فشارد. «سیوار عاشور» در بحبوحه بمباران و گرسنگی به دنیا آمده و جز این چیزی ندیده است. او اکنون در خطر واقعی مرگ است، بدون اینکه لحظه‌ای آرامش را تجربه کرده باشد. اسرائیل با خروج یکجانبه از توافق آتش‌بس، از دوم مارس ورود تمام کمک‌های بشردوستانه و سایر مایحتاج به غزه را قطع کرد و دو هفته بعد حملات نظامی خود را از سر گرفت. طبق گزارش سازمان ملل، از ابتدای سال 2025، حدود ۱۰ هزار مورد سوءتغذیه حاد میان کودکان غزه شناسایی شده است. در طول محاصره تمام‌عیار غزه از سوی اسرائیل که اکنون در سومین ماه خود قرار دارد، آشپزخانه‌های خیریه که به صدها هزار نفر از مردم غزه کمک کرده‌اند، با اتمام ذخایر غذایی در حال تعطیلی هستند و 25 نانوایی که برنامه جهانی غذا از آنها حمایت می‌کرد، تعطیل شده‌اند. سازمان ملل متحد گفته است که محاصره غزه به دست اسرائیل مجازات جمعی بی‌رحمانه‌ علیه غیرنظامیان است و تصویر سیوار عاشور در رسانه‌های جهانی از جمله BBC و گاردین بر این بی‌رحمی صحه گذاشت. گاردین نوشت: تصویر بدن نحیف و پردرد دختر 6ماهه فلسطینی این هفته در رسانه‌ها نمادی از گرسنگی تحمیلی برغزه بود. در ادامه بخش‌هایی از گزارش گاردین و BBC را می‌خوانید:

به گزارش گاردین، خانه والدین سیوار عاشور در اردوگاه النصیرات اوایل جنگ غزه بمباران شد؛ جنگی که اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد و تاکنون جان بیش از ۵۲هزار فلسطینی را گرفته است. آنها مدتی در چادرها زندگی می‌کردند، اما تهیه غذا یا آب تقریبا غیرممکن بود و حملات اسرائیل هم ادامه داشت. این خانواده سعی کردند به النصیرات برگردند و در خانه پدربزرگ و مادربزرگ سیوار اقامت کنند، اما آنجا هم بمباران شد. تنها چیزی که از ساختمان باقی ماند یک اتاق بود که با ۱۱ نفر دیگر به اشتراک گذاشته بودند. سیوار همان‌جا به دنیا آمد.
نجوا آرام ۲۳ساله، مادر سیوار، گفت: «وقتی او را به دنیا آوردم، غذایی وجود نداشت.» وزن سیوار حدود ۲ کیلوگرم است. کودک 6ماهه باید حدود ۶ کیلوگرم وزن داشته باشد. مادر ادامه داد: «اگر می‌خواستم خودم غذا بخورم تا بتوانم به او شیر بدهم، چیزی نداشتم. او حالا فقط شیر خشک می‌خورد و نمی‌دانیم چطور می‌توانیم آن را برایش فراهم کنیم.» نجوا به خان‌یونس نزد مادرش نقل مکان کرده است، اما بیشتر چند ماه گذشته را در بیمارستان با دختر نحیفش گذرانده است. شوهرش، صالح، نابیناست و مجبور شد در النصیرات بماند. بمباران بی‌وقفه، این خانواده را مجبور کرده است که مانند تقریبا همه خانواده‌های غزه ، چندین‌بار محل زندگی خود را تغییر دهند و آواره شوند.
این خانواده هیچ منبع درآمدی ندارد، بنابراین برای تهیه غذا و برخی کمک‌های بشردوستانه به آشپزخانه‌های خیریه متکی‌اند، اما این کمک‌ها نیز با نزدیک شدن به هفتادمین روز محاصره کامل غزه توسط اسرائیل، به شدت کمیاب شده‌اند. فیلیپ لازارینی، رئیس آژانس امدادرسانی سازمان ملل، آنروا، این هفته گفت : «گرسنگی ساخته دست بشر و با انگیزه‌های سیاسی در غزه، بیانگر ظلم مطلق است.»

به نوشته گاردین، نجوا و مادرش در خان‌یونس، فقط یک کیسه آرد و چند قوطی کنسرو دارند. نجوا که خود نیز از سوءتغذیه رنج می‌برد، گفت: «وقتی این موجودی تمام شود، نمی‌توانیم چیزی تهیه کنیم.» از همه مهم‌تر یافتن شیر خشکی که سیوار به آن نیاز دارد، سخت و سخت‌تر می‌شود.این مادر ادامه داد: «پزشکان بیمارستان ناصر تمام تلاش خود را برای مراقبت از سیوار انجام می‌دهند، اما بدن او هیچ چیز را تحمل نمی‌کند. وضعیت بیمارستان بد با وجود ازدحام و کمبود امکانات است. هر جا که نگاه می‌کنید، رنج و عذاب وجود دارد. کودکی در اینجا با وضعیتی بدتر از سیوار وجود دارد.»نجوا گفت: «دیدن دخترم هر روز در این وضعیت، باعث بی‌خوابی‌ام می‌شود. مدام مضطرب و نگران هستم. گاهی اوقات نمی‌توانم تحمل کنم که او را در این حالت ببینم و شروع به گریه می‌کنم. خیلی می‌ترسم که او را از دست بدهم. آیا دنیا نمی‌تواند گذرگاه‌ها را باز کند تا شیر، غذا و دارو وارد شود؟ تنها چیزی که می‌خواهم این است که دخترم سیوار مانند بقیه کودکان دنیا زندگی کند.»

یکی از همکاران محلی BBC از نشانه‌های غیرقابل انکار سوءتغذیه پیشرفته روی بدن سیوار فیلمبرداری کرد؛ سری که برای اندامش بزرگ به نظر می‌رسد، دست‌ها و پاهای چوب‌مانندش، دنده‌هایی که وقتی سعی می‌کند گریه کند به پوستش فشار می‌آورند، چشمان قهوه‌ای درشتی که هر حرکت کوچک مادرش را دنبال می‌کنند.
تام فلچر، مدیر امور بشردوستانه سازمان ملل و دیپلمات سابق بریتانیایی، گفت که قوانین بین‌المللی صریح و بی‌چون و چرا هستند. او هشدار داد:
 «اسرائیل به عنوان قدرت اشغالگر باید اجازه دهد حمایت‌های بشردوستانه وارد غزه شود. کمک‌ها و جان غیرنظامیانی را که نجات می‌دهد، هرگز نباید ابزار چانه‌زنی باشند.»

«بی‌بی‌سی» این نکته را با «بوآز بیسموت»، یکی از اعضای برجسته حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در میان گذاشت. او وجود بحران کمک‌های بشردوستانه ناشی از محاصره غزه به دست اسرائیل را انکار کرد!
بیسموت گفت: «در غزه غذا وجود دارد... اگر مردم غذا نداشتند، اسرائیل چنین محدودیتی اعمال نمی‌کرد. منظورم این است که من کشورم را کاملا خوب می‌شناسم.»
خبرنگار «بی‌بی‌سی» به بیسموت گفت که او شواهد مقابل دیدگان مردم و مرگ کودکان از گرسنگی را انکار می‌کند.
بیسموت ادامه داد: ««کودکان گرسنه‌ای وجود ندارند. دوباره تکرار می‌کنم. ماه‌ها پیش ادعاهایی مبنی بر قحطی، پاکسازی قومی و نسل‌کشی در غزه مطرح شده بود که دروغ بود. ما نه تنها از قوانین بین‌المللی، بلکه از قوانین بشردوستانه نیز پیروی می‌کنیم»!