تنها نكته مثبت احمدي‌نژاد انتخاب وزير زن بود

به تازگي از خانم معصومه ابتكار صحبتي مطرح شد كه گفته‌است، حسن روحاني در تلاش بوده تا از زنان در وزارتخانه استفاده كند ولي اين تلاش در نهايت نتيجه نداد. آيا به گفته خانم ابتكار نيت رييس‌جمهور براي تحقق وعده انتخاباتي و حضور زنان در كابينه جدي بوده است؟ اگر فرض عزم جدي روحاني را به واقعيت نزديك بدانيم چه فشارهايي مانع چنين اتفاقي شده است؟ محمود احمدي‌نژاد در گذشته، تابوي اين موضوع را شكست و مي‌توان گفت كه بستر را براي روساي‌جمهور بعد خود فراهم كرد و امروز ديگر انتخاب وزير زن يك اتفاق عجيب نيست زيرا در گذشته نه چندان دور، اين امر صورت گرفته است. روحاني به نسبت زمان دولت اصلاحات، موانع زيادي پيش روي خود براي انتخاب وزير زن ندارد و ديگر، صحبت از هنجارشكني سياسي در موضوع وزير زن نيست . امروز ديگر مشكل اصلي مقاومت بخش‌هاي قدرت در قبال تابوشكني نيست بلكه عزم جدي دولت براي انتخاب و اعتماد به زنان است . اين فرض از آن جهت برجسته مي‌شود كه مشاهده‌مي‌كنيم رييس‌جمهور، همان معاونان زن خود در دولت يازدهم را نيز با تنزل رتبه رو به رو كرده‌است. براي اطلاع بيشتر از دلايل اين اقدام حسن‌روحاني با فاطمه راكعي، از نمايندگان مجلس و نيز دبیر کل جمعیت زنان مسلمان نواندیش گفت‌وگو كرديم كه در ادامه، مي‌خوانيد.
نظر شما در مورد نبود زنان در پست وزارتخانه دولت دوزادهم چيست؟
من فكر مي كنم فشارهاي فراواني از طرف گروه‌هاي خاصي كه هميشه هستند و جلوي اقدامات درست دولت هاي ملي را مي گيرند بر شخص آقاي روحاني بود و اين فشار تا اينجا كه ما مطلع هستيم در اين چندماهه افزايش يافته است. ما زنان نيز صبري داريم و اين بي‌حرمتي، بي‌اعتنايي، دور زدن و شنيده نشدن، همه اين‌ها باعث شده كه انتظارات چهار دهه ما، امروز به صورت مطالبه جدي مطرح بشود و ما تقاضاي يك وقت فوري از آقاي روحاني كرديم و بايد برويم و با ايشان صحبت كنيم . اين يك حق و وظيفه ملي است براي رفع مشكلات زنان كه چندين دهه است در عرصه حضور ندارند تا به رفع مشكلات كمك كنند. مسائلي مانند فقر،تكدي‌گري در كشوري كه اين قدر ثروتمند بوده، مسائل زيست محيطي كه امروزه بحران جدي شده است و همچنين بسياري از مسائل فرهنگي و سياسي كه زنان مي‌توانند به رفع خشونت و ... و راه هاي مسالمت‌آميز در رفع مشكلات كمك كنند. چرا حق آن ها از كابينه اول تا به امروز سلب شده است و اين حس و حق مادرانه آن هاست كه در جهت اصلاح جامعه و در نتيجه فرزندان خود گام بردارند.
خانم ابتكار گفتند كه رييس جمهور تلاش بسياري براي انتخاب وزير زن كرد كه تلاش او در نهايت نتيجه نداد، شما اين صحبت را تاييد مي كنيد ؟ به نظرتان نيت جدي از طرف دولت وجود داشته است؟


من بارها در مصاحبه هاي خودم تاكيد كردم كه آقاي روحاني، حقوقدان و فرد بسيار هوشمندي است و بر حقوق زنان در چارچوب شريعت واقف است و آدمي نيست كه در روز روشن چنين ظلم آشكاري را بر چندين ميليون نفر كند. بي‌شك فشارهايي هست اما اين مسائل، مشكل آقاي روحاني است.
ما زنان چهار دهه است كه در حال تلاش هستيم و امروزه خوشبختانه در قالب دو حزب بسيار فراگير و فعال تلاش مي‌كنيم تا به حقوق خود برسيم.
جمعيت زنان مسلمان نوانديش ايران سال‌هاست فعاليت شناسنامه دار خود را شروع كرده و در تمام استان‌ها دفتر نمايندگي فعال دارد. مجمع زنان اصلاح‌طلب نيز امروز اولين كنگره خود را برگزار كرد و مجوز خود را به طور رسمي گرفته است و همه به دنبال احقاق حقوق زنان هستند. مابه دنبال آن هستيم كه مطالبات خود را به مطالبات ملي تبديل كنيم و همانند قبل به اين راه ادامه خواهيم داد.
با تمام اين مسائل من فكر مي‌كنم كه نيت روحاني جدي بوده ولي دولت موفق به انجام آن نشده است و ما بايد كاري كنيم كه اين اتفاق رخ بدهد .يعني اگر قرار باشد در دوره دوم دولت تدبير و اميد دولت، همان فشارهاي دوره قبل باشد و اقليتي كه بي‌شك خلاف نظرات امام (س) و قانون اساسي اقدام مي كنندفشاربياورند، با مشكل مواجه خواهيم شد. آن‌ها سعي دارند در حركت يك ملت كه رو به جلوست، وقفه ايجاد كنند و با بازدارندگي به كار خود بپردازند و در واقع جلوي توسعه كشور را بگيرند. بي شك اين نوع رفتارها امنيت كشور را به خطر مي‌اندازد.
نظر شما در رابطه با معاونان رييس‌جمهور چيست؟
بعضي‌ها به من گفتند كه چرا خانم مولاوردي و ابتكار اين وضعيت را پذيرفتند و اين معاونت‌ها به نوعي براي آن ها تنزل مرتبه بود.اين دو بزرگوار با توجه به روحيه اي كه از آن‌ها سراغ دارم بسيار راحت تر بود كه بگويند جايگاه ما والاتر از اين است كه با ما بازي شود و عطاي اين معاونت ها را به لقايش ببخشند ولي اين كار را نكردند، اين نهايت بزرگواري آن هاست. آن‌ها فكر كردند كه در صورت عدم پذيرش، جايگاه زنان كمرنگ‌تر خواهد شد. برخي ها اين عزم را ندارند كه از زنان در پست وزير استفاده كنند و روحاني نيز در نهايت مجبور به چنين كاري شده است و اگر همين دو معاونت را نيز قبول نكنند، دو جايگاه زنان در دولت از دست خواهد رفت .
تلاشي براي حضور زنان در معاونت‌هاي دولت شده است؟
ما نبايد اين بستر را رها كنيم وچون كابينه نيز هنوز كامل نيست، بايد تلاش خود را تا آخرين لحظه انجام دهيم.البته غير از اين تلاش‌هايي كه در دستور كار داريم، لابي هايي نيز براي حضور زنان به عنوان شهردار در مناطق تهران و در شهرستان‌ها صورت گرفته‌است. ما در تلاش‌هستيم و انتظار داريم در شهرداري‌هاي‌ تهران و شهرستان‌ها نيززنان در جايگاه شهردار مناطق و معاونت‌ها مشغول به كار شوند.
لازم به ذكر است در كابينه نيز قولي از جانب آقاي جهانگيري گرفته شده كه در مديريت هاي ارشد از زنان استفاده شود، به ويژه براي استفاده از زنان در پست معاونت‌ها‌، زيرا دولت براي استفاده از زنان در اين پست‌ها ديگر با فشار گروه‌هاي مقابل رو به‌رو نيست و هيچ مداخله‌اي نمي‌تواند صورت بگيرد.بايد اشاره كنم اين صحبت آقايان كه مي‌گويند زنان چون در مديريت ارشد حضور نداشتند، پس براي پست وزارت تجربه ندارند،خودشان نيز مي دانند باطل است. برخي وزرا در دولت قبل نيز از زنان در معاونت استفاده نمي‌كردند كه بعد مشخص شد خواست رييس‌جمهور از وزرا بوده كه از زنان استفاده كنند ولي آن‌ها به دستور او عمل نمي‌كردند. ما آن موقع اين موضوع را جدي نگرفتيم زيرا درگير كارهاي خودمان در حوزه زنان بوديم ولي امروز فهميديم كه گويا يك عده حاضر به استفاده از زنان به طور كل نيستند.
ما امروز براي زنان سهم خواهي مي‌كنيم و مي‌گوييم چرا زنان نبايد در عرصه باشند.آقايان بايد پاسخگو باشند و آن ها را پاسخگو خواهيم كرد. زنان بايد در استانداري ،فرمانداري، شهرداري ،سفراي خارج از كشور ،روساي بيمارستان‌ها،فرهنگستان‌ها و پژوهشكده ها حضور داشته باشند. در تمامي اين جايگاه‌ها ما ليستي به رييس‌جمهور و وزرا خواهيم داد و مطالبات‌مان را دنبال خواهيم كرد.
تصور كنيد چند ماه آينده كه معاونت هاي وزارتخانه‌ها اعلام مي شود ، باز هم ببينيم سهم زنان در معاونت‌ها اندك است،اين وضعيت، بستر را براي برخي فراهم نخواهد كرد كه دوباره بگويند زنان تجربه در مديريت ارشد ندارند، پس نمي توانند مسئول شوند و اين دور باطل عدم مشاركت زنان در كابينه همچنان ادامه پيدا كند؟
اين وضعيت استمرار پيدا نخواهد كرد براي اينكه ما با تمام وجود در عرصه حضور خواهيم داشت و همه زنان، خارج از جناح بندي سياسي اصولگرا، اصلاح‌طلب و معتدل در حال فعاليت هستيم. خوشبختانه كميته زنان خانه احزاب از مدتي قبل جريان سازي خودش را شروع كرده تا زنان، فعال شوند و در تمام بدنه احزاب فراگير و ملي، اين فعاليت شروع شده است. گفتني است در اين اواخر،خانه احزاب همايش ارزشمندي را در اين زمينه برگزار و بيانيه اي صادر كرد و اين بيانيه به تاييد تمامي زنان حاضر رسيد. تا به امروز، زنان اين‌گونه فعال وارد عرصه نشده بودند. آقايان نيز شايستگي زنان را قبول دارند و مي گويند كه جايگاه ما فلان است و جايگاه شما از منظر امام(س) والاست ولي چون در بدنه قدرت حضور نداريم، نمي توانيم چندان موثر باشيم و اين تلاش ها را به واقعيت برسانيم. بنابراين به خاطر كشور، آحاد ملت، خواسته هاي ملي خودمان و به ويژه فرزندان اين مرزبوم، بايد وارد فضا بشويم و اين حق را دنبال مي‌كنيم و تا زماني كه به حق‌مان نرسيم اين مطالبات را پيگيري مي كنيم.
احمدي نژاد در آن شرايط و فضاي سياسي كشور، يك زن را به عنوان وزير انتخاب كرد ولي روحاني در دولت اول و حتي در دولت دوم كه فضا بسيار مساعد و بستر فراهم بود از زنان استفاده نكرد ،نظر شما در اين باره چيست؟
اگر يك نكته مثبت در تمام عملكرد آقاي احمدي نژاد باشد، همين تابو شكني حضور زنان به عنوان وزير در كابينه است. ما تصور مي‌كرديم او كار نمايشي كرد تا نشان دهد و بگويد به ضرورت اجتماعي بخش زيادي از جامعه پاسخ دادم . همان كاري كه در دوره اصلاحات اجازه نداد صورت بگيرد.شما شاهد هستيد كه دولت اصلاحات قصد داشت وزير زن انتخاب كند ولي برخي از آقايان هشدار دادند كه ما به ملت مي‌گوييم به شما ماليات ندهند. اما بعد با احمدي‌نژاد مخالفتي صورت نگرفت و همه فهميدند كه اين مشكل جريان سياسي مقابل با اصلاحات است كه مي‌خواهند به هيچ وجه اصلاحات، كار بزرگي انجام ندهد. البته چون اقدام احمدي‌نژاد نمايشي بود و احساس قوي انساني و حقوقي پشتش نبود، ديديم كه اين زن كه عملكرد بسيار بهتري طبق معمول از برخي آقايان در آن كابينه داشت به دليل يك مخالفت، به سرعت بركنار شد. احمدي‌نژاد ناخواسته حركتي را انجام داد كه به نفع جامعه زنان بود زيرا امروز ديگر كسي نمي‌تواند بگويد تابو بوده و اسلامي نيست، چرا كه با صداي بلند مي گوييم چگونه براي آقاي احمدي نژاد و دولت او تابو نبوده و براي ما تابو است.
شما اطميناني به جامعه زنان براي بهبود شرايط خواهيد داد ؟
ما اين چند روز جلساتي داشتيم، تصميماتي گرفتيم و نامه هايي را نوشتيم كه تحت هر شرايطي حقوق خودمان را دنبال خواهيم كرد.