رضا بژکول

توماس فرید من اندیشمند بزرگ آمریکایی، نویسنده و ژورنالیست در پاسخ به یکی از سوالاتی که از ایشان پرسیده شد که به جز کشور خود (آمریکا) چه کشور دیگری را دوست داری؟ پاسخ داد تایوان، وقتی علت را از او پرسیدند گفت که تایوان صخره ای لم یزرع در دریایی پر از امواج طوفانی و بدون منابع طبیعی برای زندگی کردن است چون برای
ساخت و ساز هر چیزی را باید از چین شن و ریگ وارد کند که با وجود همه اینها چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا را در اختیار دارد چرا؟ چون به جای کندن زمین و استخراج هر آنچه که بالا می‌آید، تایوان ذهن و افکار 23 میلیونی تایوانی را می‌کاود استعدادشان را، انرژی شان را، هوش و ذکاوتشان را چه زن و چه مرد .
همیشه به دوستانم در تایوان می‌گویم: شما خوشبخت‌ترین مردم دنیا هستید، چطور اینطور خوشبخت شده‌اید؟ نه نفت دارید، نه سنگ آهن،
نه جنگل، نه الماس، نه طلا، فقط مقدار کمی ذخایر ذغال سنگ و گاز طبیعی و به خاطر همین است که فرهنگ تقویت مهارت‌هایتان را توسعه داده‌اید، کاری که در جهان امروز ثابت شده با ارزش‌ترین و تنها منبع تجدیدپذیر جهان است.


قطعا خیلی‌ها اسم تایوان را شاید نشنیده باشند و حتی ندانند این کشور کجاست؟ و چه شاخص‌هایی دارد؟ بر این اساس لازم است به معرفی اجمالی کشور تایوان پرداخته و سپس آن را با کشور خودمان تطبیق دهم که از جهاتی نزدیک به ما است هم در ظلم‌هایی که در طول تاریخ دیده ، هم قرار گرفتن در حساس ترین نقطه ومنطقه ،هم در نزدیکی به دریا. تایوان
35 هزار کیلومتر وسعت دارد که مساحت آن به اندازه سه ایالت ماسو چوست،کانکتیک و ردایلند در آمریکا و مازندران و گیلان ما در ایران است .
در سال 1978 در پی سیاست‌های اقتصادی چین شروع به فعالیت کرد با جمعیتی حدود
23 میلیون نفر در یک جزیره کوهستانی در سواحل اصلی چین، کشور تایوان همانند دیگر کشورها به معجزه توسعه معروف است (درکنار کره، سنگاپور، هنک کنگ جزء چهار غول اقتصادی است). آموزش متوسطه در آن اجباری است از طرفی در بحث بهداشت و درمان دارای جمعیت سالم با نرخ مرگ و میر پایین در بین کودکان جهان مطرح است و امید به زندگی در این کشور 75 سال می باشد .
دولت مردان این کشور طی سالها تلاش و کوشش توانستند فقر مطلق را از بین ببرند و وضعیت بیکاری (این کشور قبلا مستعمره بود) را به پایین‌ترین سطح خود برسانند و...
در نبرد با نابرابرهای اجتماعی و اقتصادی موفق‌ترین کشور در آن حوزه و آسیای شرقی باشند .
با رشد معقول اقتصادی و سیاست‌های دموکراتیک و رقابتی سیستم آن کشور فساد کمتری داشته تا نسبت به کشورهای همجوار از شفافیت بالایی برخوردار باشد.
موفقیت تایوان در جنبه‌های مختلف قابل تامل است، مسائلی مانند تاکید بر آموزش، توسعه وسیع زیرساخت‌ها، اصلاحات ارضی زودهنگام و کامل، نرخ پس انداز بالا و سرمایه‌گذاری، پراکنش ایده‌های تجاری از ژاپن و آمریکا، راهبردهای موثر صنعتی شدن دولتی، آزادسازی انرژی انسانی و خلاقیت از طریق بازار آزاد ،رونق اقتصادی دهه ۱۹۶۰ ناشی از جنگ ویتنام و راهبرد رشد بر پایه صادرات و استفاده این کشور از کمک‌هایی آمریکا در سرمایه‌گذاری و نه مصرف، اخلاق کار و نگرش تولیدی نیروی کار جوان و... می‌توان برشمرد.
با این تفاسیر آنچه مدنظر نویسنده است اینکه کشوری با این مشخصات و با کمترین امکانات و حتی منابع طبیعی و زیرزمینی چگونه توانسته از خلاقیت‌ها و دانش روز جهان بهره گیرد و به عنوان قطب بزرگ اقتصادی شناخته شود. چگونه یک کشوری با سازوکارهای ابتدایی و داشته‌های حداقلی و لم یزرع به بزرگترین اقتصاد جهان تبدیل می‌شود اما کشوری مانند ایران با همه سازوکارها و داشته‌های حیاتی از منابع طبیعی تا زیرزمینی، از بهترین جنگل‌ها برای صنعت گردشگری تا ۱۳ نوع آب و هوایی،از قرار گرفتن در حساس ترین منطقه جهانی تا دستیابی به سه قاره اقتصادی، از داشتن بهترین استعدادها تا بهترین استادها، از وسعت بی‌نظیر تا چهار فصل بی‌فطیر، از بهترین زمین‌ها در کشت محصولات کشاورزی تا چاه‌های عمیق گازی، از جمعیت مناسب تا منابع انسانی قوی همه و همه به معنی این است که ما هر چیزی که تایوان نداشته، داشتیم اما آنچه نکاشتیم بهره‌برداری از این داشته‌ها با استفاده از دانش و نوآوری است. سالیان متمادی سعی کردیم با منابع زیرزمینی مصرف کننده خوبی باشیم از درآمد ۸۰۰ میلیاردی نه به توسعه رسیدیم نه حتی فقر را از بین بردیم، فقط شعار دادیم، بر باد دادیم، از دنیا نیز عقب ماندیم، به این نیندیشیم که آینده از آن کسانی است که توانایی اقتصادی اش و وفور نعمتش از بسترهای مغزی سر بر می‌آورد نه از بسترهای طبیعی حتی اگر نفت و طلا باشد. "
به نظر می‌رسد تا زمانی که اتکای ما به فروش نفت و گاز باشد از رسیدن به قله‌های رفیع جهانی با همه پتانسیل‌های موجود باز می‌مانیم، وقتی توسعه پیدا می‌کنیم که خود بسازیم نه برای ما بسازند، خود نوآوری کنیم، خود تولید کنیم و به نواندیشان و نخبگان خود اعتماد نماییم، شلیچر زیبا گفت: چیزی که همواره شما را به جلو می‌راند و باعث پیشرفت شما می‌شود چیزی است که خود ساخته‌اید. به امید روزی که ما سازنده باشیم نه فقط مصرف کننده.