علیرضا شریفی یزدی*

تجربه بین زلزله بم تا زلزله کرمانشاه با یک فاصله 14 ساله تجربه قابل تاملی است، در زلزله بم مردم در صفهای طویل می‌ایستند و کمک هایشان را به نهادهای دولتی، هلال احمر و... می‌دهند (!) امادر جریان زلزله کرمانشاه یک هشدار خودش را نشان داد و آن کم اعتمادی به متولیان رسمی در کشور بود. عوامل متعددی در چنین اتفاقی دخیل هستند، یکی از آنها خبرهایی است که درباره اختلاس‌های اخیر و پرونده‌هایی که در فاصله این دو زلزله وجود دارد به گوش رسید، از سویی اگر کسی در جایی خطا می‌کند، ما آنها را به پای همه مینویسیم، یکی دیگر از این عاملین اتفاقاتی است که بعد از کمک رسانی به زلزله بم افتاد، عدم شفافیت‌ها و اعتراضات آن زمان، باعث شد تا امروز متاسفانه یک فاصله بین دولتمردان، متولیان حوزه امدادرسانی با نهاد اجتماعی مردم روی دهد.
این که این مسئله تا کجا ادامه می‌یابد به نحوه عملکرد مسئولین بر می‌گردد. ما این عدم توجه را فقط در حوزه اقتصادی نمی‌بینم بلکه در سایر حوزه‌ها نیز مشاهده می‌کنیم و دیگر فرقی هم نمی‌کند که این متولیان مربوط به کدام جناح سیاسی باشند. آنچه که در عالم واقع اتفاق می‌افتد عدم توجه است. اگر مسئولین ما سریعتر دست به کار نشده ،شفاف‌سازی نکنند و خودشان را در اتاق شیشه‌ای قرار ندهند، این شکاف بزرگ‌تر خواهد شد. فاصله بین مردم و مسئولین به یک شکاف تبدیل شده و اگر ما این شکاف را پر نکنیم هراسم از آن است که این موضوع منجر به یک گسست شود.
چرا راه دوربرویم ؟ در همین دوزلزله‌ تهران، مردم در صف‌های مختلف بسیارعصبی‌اند و وقتی که کنارهم جمع می‌شوند از دولت، مسئولین ، و سایر مقامات شروع به گلایه و اعتراض می‌کنند. این فاصله هر چه زودتر باید پر شود ما برای پر کردن این فاصله وقت زیادی نداریم جامعه شناسان دلسوز باید دور هم جمع شوند و بدون افراط شرایط موجود را تحلیل کنند تحلیلی که منتج نتیجه شود و این نتایج در اختیار مسئولان قرار گیرد و مسئولین این موارد را اجرایی کنند. فراموش نکنیم کم اعتمادی بین مردم با مسئولین در زمینه زلزله خودش را نشان داده است. اگر این شکاف پر نشود، در خلاء بین این فاصله اتفاقاتی می‌افتد که گوارای وجود هیچ کدام از ما نیست.
*دکترای علوم اجتماعی