واكنش تند به پيشنهاد رفراندوم

«قانون اساسي بن‌بست‌ها را برداشته و ظرفيت بزرگي دارد و اگر در موضوعي با هم بحث داريم، بايد به اصل ٥٩ مراجعه کنيم که طبق آن بايد به آراي مردم مراجعه کرد». اين عباراتي بود که حسن روحاني در راهپيمايي روز 22 بهمن امسال بر زبان جاري و يک بار ديگر توجهات را به موضوع اصل 59 جلب کرد. او گفت «اگر جناح‌ها اختلافي دارند، صندوق آرا را بياوريم و هرچه مردم گفتند، عمل کنيم. اسلام، ايران و ملت ايران براي ما اصل است».
اصل 59
اصل 59 قانون اساسي چه مي‌گويد؟ بر اساس اين اصل، «در مسائل بسيار مهم اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‏‌پرسي و مراجعه مستقيم به آراي مردم صورت گيرد. درخواست مراجعه به آراي عمومي بايد به تصويب دوسوم مجموع نمايندگان مجلس برسد». حسن روحاني مشخص نکرد که احيانا موضوع مورد اشاره‌اش چيست که در آن بتوان به اصل 59 استناد کرد، اما فتح باب درباره موضوع رفراندوم، خود نکته مهمي بود که بازخواني و تأکيد مؤکدش از سوي رئيس‌جمهوري قابل توجه است.
رفراندوم هدفمندي يارانه‌ها


با اين حال نگاهي به گذشته نه چندان دور نشان مي‌دهد که تقريبا آخرين باري که اجراي رفراندوم از زبان رئيس‌جمهوري مطرح شد، برخوردها به گونه‌اي صورت گرفت که عملا تحقق آن را به محاق برد. اسفند ماه 88 محمود احمدي‌نژاد در يک برنامه زنده تلويزيوني رو به دوربين و مجري برنامه گفت: بنده بارها توضيح دادم و حتي خواهش کردم که مبلغ اين لايحه (هدفمندي) را از 40 هزار ميليارد کمتر نکنند و با کمتر از اين هزينه طرح قابل اجرا نيست؛ با شرايط موجود پيشنهاد ما براي اجراي طرح هدفمندکردن يارانه‌ها کسب نظر مردم از طريق همه‌پرسي است و اگر طرح هدفمندکردن يارانه‌ها به رفراندوم مردم گذاشته شود، خود مردم تصميمشان را در مورد طرح و چگونگي آن اعلام خواهند کرد.  بعد از آن بود که موج گسترده‌اي در مجلس عليه اين سخن احمدي‌نژاد ايجاد شد. در رأس آنها محمدرضا باهنر بود که گفته بود: «گرهي را که با دست باز مي‌شود، با دندان باز نمي‌کنند». در سال 89 اما به تدريج مواضع مجلس نسبت به دولت،‌ نرم‌تر شد و اختياراتي به دولت داده شد تا بتواند مرحله اول هدفمندي يارانه‌ها را مطابق با طرح مدنظر خود اجرا كند. 
رفراندوم‌هاي بعد از پيروزي انقلاب
صرف‌نظر از سخنان احمدي‌نژاد و بررسي نيت او در طرح موضوع رفراندوم، اما حافظه تاريخي مردم ايران تنها رفراندوم‌هايي را به ياد مي‌آورند که مربوط به دهه اول پيروزي انقلاب است و بعد از آن سخني از رفراندوم به ميان نيامد و هرگاه هم که مطرح شد با موجي از انتقادها مواجه شد. اولين رفراندوم، رفراندوم نوع نظام تازه‌تأسيس بعد از سقوط نظام شاهنشاهي در ايران بود. مردم با رأي آري و نه نظر خود را درباره نظام جمهوري اسلامي اعلام کردند که بر آن اساس 98.2 درصد مردم به جمهوري اسلامي آري گفتند. 
رفراندوم‌هاي مربوط به قانون اساسي
بعد از انتخاب نوع حکومت، نوبت به بازنگري و تدوين قانون اساسي ‌رسيد که اين کار هم در مجلس خبرگان قانون اساسي صورت گرفت و ماحصل آن در آذر 58 براي رفراندوم پيش‌روي مردم گذاشته شد و با رأي 75درصدي مردم به تأييد رسيد.
رفراندوم مناقشه‌برانگيز
ابوالحسن بني‌صدر، نخستین رئيس‌جمهور ايران، در پي شدت‌گرفتن اختلافاتش با نخست‌وزير رجايي، گفته بود که سالم‌ترين راه بدون بحران اين است که همه موافقت کنند به مردم مراجعه کنيم و با آراي عمومي آنچه بايد بشود، اتفاق بیفتد. بني‌صدر در پي تشديد اختلافش درباره نخست‌وزير رجايي و مجلس همچنان در مصاحبه‌هاي گوناگون بر موضوع رفراندوم تأکيد مي‌کند. اما اين تأکيدات به جايي نمي‌رسد و اصالتا رفراندومي برگزار نمي‌شود.
ادامه در صفحه 15