برای «زمین»

در هفته‌ای به نام «زمین پاک» قرار داریم. هفته‌ای که در آن دولت‌ها، نهادهای مدنی و تشکل‌های زیست‌محیطی از مردم می‌خواهند نسبت به اثرات انتخاب‌های‌شان در این سیاره و تأثیر عملکردشان برای نسل‌های فعلی و آتی قدری تأمل کنند. شاید جالب باشد بدانید هرکسی نمی‌تواند انتخاب‌های پایداری داشته باشد، اما آنانی که می‌توانند تصمیمات ساده مانند استفاده از لامپ‌های کم‌مصرف و وسایل نقلیه عمومی، صرفه‌جویی در سوخت و انرژی و... داشته باشند، قطعا جهان ما را متحول خواهند کرد. هر شهروندی باید بداند که ایجاد دگرگونی با او آغاز می‌شود. او نباید سیاره خود «زمین» ‌را فراموش کند و همواره به فکر حفظ آن باشد.
هفته زمین پاک مناسبت سالانه‌ای است که با هدف افزایش آگاهی و تجلیل از محیط‌زیست کره‌زمین نامگذاری شده است. در‌ سال1969، جان مک مونل فرزند یک مُبلغ دینی مستقل و علاقه‌مند به عرصه دین، علم و صلح، ایده برگزاری یک هفته جهانی به نام هفته زمین پاک را در همایش یونسکو درباره محیط‌زیست مطرح و در همان‌‌ سال پرچم زمین پاک را طراحی کرد. یوتانت دبیرکل سازمان ملل (1962- 1971) از ایده مک مونل استقبال کرد و این هفته به یک هفته جهانی در تقویم‌های سراسر دنیا تبدیل شد.
در قرآن‌کریم بارها از زمین، آفرینش آن، نقش‌های این نعمت بزرگ الهی و نعمت‌های پیدا و ناپیدای آن سخن به میان آمده است. «اَللّهُ الّذی جَعَلَ لَکُمُ الاَرضَ قراراً؛ خداوند همان است که زمین را آسایشگاه شما قرار داد.» در قرآن، صفاتی چون پناهگاه، آسایشگاه و بستر، برای زمین آورده شده و آنها را برای انسان، نعمت‌های بزرگ شمرده است.
جالب است بدانید قرن‌ها پیش ایرانیان باستان نه‌تنها به معنی واقعی، پاسداری از زمین را تجربه می‌کردند، بلکه هفته‌ را نیز به نام هفته زمین جشن می‌گرفته‌اند و هفته جهانیان به این نکته رسیده‌اند که اگر می‌خواهند فرزندان‌شان نیز از نعمت زندگی در زمین برخوردار باشند، باید اندکی با زمین مهربان‌تر باشند و روز را به نام آن کرده‌اند. مطابق سالنمای ایران باستان، سومین روز اردیبهشت از سالنمای زرتشتیان و دوم اردیبهشت از تاریخ هجری خورشیدی مطابق با جشن اردیبهشتگان یا گلستان جشن است. نیالودن چهار گوهر «آب، باد، خاک و آتش» یعنی آلوده‌نکردن محیط‌زیست و پاک نگه‌داشتن آن و همچنین پاک نگه‌داشتن تن و جامه و پاکی روان از ویژگی‌های این جشن است. در همپوشانی با سایر مراکز مدنی گاهی کمپین‌های متفاوت و خودجوشی در مناطق مختلف ایران به‌ویژه از سوی جوانان و داوطلبان هلال‌احمری را شاهد هستیم که در نوروز و تابستان در اوج اثرگذاری هستند و ضرورت دارد به برنامه‌ای دایمی در طول‌ سال تبدیل شود. در آموزش‌های داخلی و خارجی بسیاری از سمن‌ها و تشکل‌های زیست‌محیطی الگوها و پیشنهادات آسانی برای همنوایی ما با اهداف این هفته ذکر شده است از جمله:


*در استفاده از کاغذ صرفه‌جویی کرده و سعی کنید کارهای‌تان را بدون استفاده از کاغذ انجام دهید. به‌طور مثال تا حد امکان قبض‌های‌تان را از طریق اینترنت پرداخت کنید. صرفه‌جویی در کاغذ در واقع به معنای کمتر بریده‌شدن درختان اطراف شماست که هرساله هزاران‌‌هزار از آنها برای تولید انواع کاغذهایی که در طول هفته در اختیار شما قرار می‌گیرند، تلف می‌شوند و درعین ‌حال با این کار زباله و دی‌اکسیدکربن کمتری تولید می‌شود.
*شما هم در ساخت و انبوه‌شدن جنگل‌ها کمک کنید. کاشت هر نهال می‌تواند سال‌های‌‌سال هم خاطره خوشی برای شما و هم کمکی به محیط‌زیست‌تان باشد.
*به انجمن‌های حمایت از محیط‌زیست کمک کنید. آنها با تلاش بی‌وقفه خود سعی در نجات زمین دارند.
*در محل کارتان هم به سبزبودن زمین فکر کنید. از مدیر بخش خود بخواهید برنامه‌ای ترتیب دهد که کاغذ کمتری مصرف شده و اسراف نشود. برای نوشتن از هر دو روی کاغذ استفاده کنید.
*اگر به سفررفتن فکر می‌کنید، حتما سفر با قطار را در اولویت قرار دهید. تحقیقات نشان می‌دهد دی‌اکسیدکربنی که قطارها برای زمین تولید می‌کنند، ۴ تا ۱۵‌درصد کمتر از هواپیماهاست، پس قطار را فراموش نکنید.
*در مصرف آب صرفه‌جویی کنید. اسراف در آب می‌تواند به ضرر زمین تمام شود. هنگام دوش‌گرفتن زمان مشخصی را درنظر بگیرید و دقایق طولانی بی‌دلیل زیر دوش نمانید و آب را بی‌علت باز نگذارید.
*در محله خود جست‌وجو کنید. می‌توانید از همین هفته به محله خود بروید و کمی کنکاش کرده و ببینید سوپرمارکت‌ها و دیگر مغازه‌ها چطور زباله تولید می‌کنند و چقدر می‌توان به آنها نکات مفیدی را گوشزد کرد.
*اگر رودخانه‌ای نزدیک محل سکونت شماست، آن را زیرنظر بگیرید و راه‌هایی برای تمیز نگه‌داشتن آن به همسایه‌ها پیشنهاد کنید.
*بهترین راه کمک به زمین می‌تواند لذت‌بردن از آن باشد. از خانه بیرون بروید و انگیزه خود را برای نجات این محیط زیبا بیشتر کنید.