روزنامه وطن امروز
1397/03/02
استاد جنگ روانی
وقتی لیست نهایی تیم‌ملی برای شرکت در جام‌جهانی برزیل نهایی شد، اعتراضات و انتقادات زیادی به آن وارد شد که عمده آن مربوط به خط خوردن 2 ستاره تیم‌های پایتختنشین بود: وریا غفوری و سیدجلال حسینی. حالا در 4 پرده نگاهی به این لیست می‌اندازیم.پرده اول- پس از اعلام لیست، لیستی به نام استندبای نیز اعلام شد که در آن نام 4 بازیکن به چشم می‌خورد: وریا غفوری، سیدجلال حسینی، سیدحسین حسینی و کاوه رضایی. در این بین تنها کاوه به خط خوردنش واکنشی نشان نداد و سکوت کرد ولی دیگر بازیکنان نظر دیگری داشتند. ابتدا سیدحسین حسینی مصاحبه و اعلام کرد به خاطر نیمکتنشینی در استقلال در اواخر نیم‌فصل دوم انتظار این اتفاق را داشته است. پس از آن علی کریمی که این روزها جدی‌ترین مخالف کی‌روش است پستی را در حمایت از سیدجلال حسینی و علیه کی‌روش منتشر کرد که سیدجلال آن را لایک کرد و در آخر نیز وریا آهنگی را منتشر کرد که نشان از عدم رضایت او از این تصمیم کی‌روش داشت. برانکو و شفر نیز در واکنش‌های خود از بازیکنان خط خورده خود و تیم‌ملی حمایت کردند.
پرده دوم- کی‌روش در چند سال گذشته نشان داده استاد بازی روانی است. با قلعه‌نویی و برانکو و حتی کرانچار و شفر وارد جنگ روانی شده و تا قبل از جام ملت‌های استرالیا همیشه مرد پیروز این بازی بوده است. 4 سال پیش کی‌روش امید ابراهیمی را به جام‌جهانی نبرد تا ثابت کند همیشه باید حرف او به کرسی بنشیند. 3 فصل بعد بر سر اردوی پیش فصل ارمنستان با برانکو وارد جنگ روانی شد ولی در این نقطه محبوبیت کی‌روش رفته رفته کم شد تا دیگر آن مربی‌ای نباشد که وقتی مشت گره کرده خود را در آخرین بازی انتخابی جام‌جهانی برزیل نشان می‌دهد همه بگویند او از خیلی‌ها ایرانی‌تر است. برانکو اعلام کرد بازیکنانش را برای اردوی پیش‌فصل نیاز دارد و دیگر مربی‌های لیگ برتر هم از او حمایت کردند و اردوی ارمنستان به فراموشی سپرده شد. در میان همه این اتفاقات علی کریمی هم در آستانه جام ملت‌های آسیا از تیم‌ملی جدا شد و راه سکوت را در پیش گرفت تا به وقتش وارد بازی شود.
پرده سوم- شفر در هر مصاحبه‌ای که درباره تیم‌ملی و کی‌روش از او می‌پرسیدند از آنها تعریف می‌کرد و در بازی بدرقه تیم‌ملی نیز به ورزشگاه رفت تا حمایتش را از کی‌روش بار دیگر اعلام کند اما پس از اعلام لیست نهایی تیم‌ملی در مصاحبه خود از اینکه غفوری و سیدحسین حسینی خط خورده‌اند اظهار شگفتی کرد و در نهایت گفت برای تیم‌ملی آرزوی بهترین‌ها را دارد اما کی‌روش با شفر نیز وارد جنگ روانی شد و اعلام کرد او چگونه شگفت‌زده شده وقتی خودش پست وریا را عوض کرده است؟ اما انگار کی‌روش فراموش کرده که خودش قلی‌زاده وینگر را در دفاع چپ بازی داده، از پژمان منتظری دفاع مرکزی در جام‌جهانی قبلی، مدافع راست ساخت یا حتی طارمی را که در لیگ در پست مهاجم نوک بازی می‌کند به سمت چپ فرستاد تا وینگر شدن را تجربه کند. اشتباه دیگر کی‌روش در طول مصاحبه‌اش این بود که گفت شما نمی‌توانید همیشه راکد بمانید و نیاز دارید جوان شوید، این در حالی است که سروش رفیعی سال‌ها پشت سر مسعود شجاعی که 5 سال از او بزرگ‌تر است مانده یا تفاوت سنی سیدجلال حسینی با پژمان منتظری فقط حدود یک سال و چند ماه است ولی با وجود همه این حرف‌ها حسینی را که بهترین دفاع لیگ بود خط زد و پژمان را که هنوز بعد از مصدومیتی که در بازی با چین برایش پیش آمد به فرم ایده‌آل نرسیده به روسیه برد یا خانزاده را که در پدیده آماری به مراتب ضعیف‌تر از سیدجلال حسینی دارد به روسیه می‌برد.
پرده چهارم- جنجالی‌ترین بخش مصاحبه کی‌روش گفتن ماجرایی عجیب و غیرمنتظره بود. کی‌روش در مصاحبه‌اش اعلام کرد حدود 2 سال پیش ساعت یک و نیم بامداد کسانی به اردوی تیم‌ملی آمدند و نظر 2 بازیکن را از پیوستن به استقلال عوض کردند و این بازیکنان به پرسپولیس پیوستند. اما کی‌روش انگار یادش رفته است که منصوریان را چگونه به تمرین تیم‌ملی راه داد تا نظر امیری را عوض کند و او را برای پیوستن به استقلال متقاعد کند. اما نفر دومی که کی‌روش از آن صحبت کرده به نظر سیدجلال حسینی است که در آن زمان هنوز برانکو درباره جذب او تردید داشت و استقلالی‌ها به او پیشنهاد دادند که البته حسینی بعد از پیوستن دوباره به پرسپولیس گفت هرگز به استقلال نمی‌رفت ولی از آن تیم پیشنهاد داشته است.
کی‌روش به هدفش از جنگ روانی رسید. تمام تمرکزها را از لیست نهایی تیم‌ملی به سمت ماجرای نیمه‌شب برد و الان همانند مورینیو که در این فصل وقتی تیمش در دوران افت بود به کونته تاخت تا دید رسانه‌ها را از نتایج، به یادآوری گذشته کونته در ایتالیا و خودش در چلسی ببرد، او نیز همین بازی را کرد و پیروز شد. حالا چاره‌ای نداریم جز حمایت از او و تیم‌ملی در جام‌جهانی پیش رو. به امید آنکه کی‌روش در بازی اصلی هم اینگونه خوب راه بردن را بلد باشد.
