تحلیل آتلانتیک از دام پیونگ یانگ برای واشنگتن

درسال 1995میلادی، دونالد ترامپ هتل پلازا را 75 میلیون کمتر از مبلغی فروخت که هشت سال پیشتر خریده بود. در آن زمان ترامپ به نقطه هدف وام دهندگانی تبدیل شد که عملا کنترل هر آن چه را از دارایی هایش پس از1990 مانده بود در اختیار داشتند. هنگامی که به طور کامل ورشکسته شد، هتل را واگذار اما اعلام کرد: «خریدار را گوشه رینگ گذاشتم و یک معامله بزرگ انجام دادم.»«دیوید فروم» تحلیل گر آتلانتیک در گزارشی نوشت: ترامپ ظرفیت اذعان به ناکامی در تعامل با کره شمالی را ندارد. دولت وی نیز هیچ گزینه جایگزینی ارائه نکرده است، مگر وانمود کند که مذاکرات با پیونگ یانگ به شکل دلخواه پیش می رود. رویکرد چندماه گذشته دونالد ترامپ در برابر شبه جزیره کره، درامی است که در چند پرده اتفاق افتاده است:  در پرده اول، ترامپ ناگهان و شتابزده موافقت کرد که با « اون»  دیدار کند. شاید او خبر نداشت که  کره شمالی، دهه هاست که به دنبال چنین دیداری میان رهبر این کشور با یک رئیس جمهوری از آمریکاست. ترامپ وانمود کرد که وی یک امتیاز بزرگ به دست آورده است. در پرده دوم، ترامپ آرام آرام متوجه می شود که گول خورده است. برای این که ثابت کند که یک برنده است نه یک احمق، شروع به تبلیغ و بزرگ نمایی درباره این نشست می کند و مژده می دهد که غیرهسته ای شدن کره شمالی، در دسترس اوست.در پرده سوم، کره شمالی بیانیه ای منتشر می کند و خیالات ترامپ را برهم می زند. نه، آن ها غیرهسته ای نمی شوند و تازه این ترامپ است که باید به دنبال پیونگ یانگ حرکت کند؛ اگر ترامپ می خواهد که نشست ماه آینده با رهبری کره شمالی سر بگیرد، باید تمرین های نظامی آمریکا- کره جنوبی را لغو کند. اکنون در پرده چهارم هستیم و پرده پنجم هنوز باید نوشته شود. احتمالا باید انتظار داشته باشیم که معامله «هتل پلازا»، برای دیدار آینده ترامپ- کیم نیز تکرار شود. «مایک پمپئو» وزیرخارجه آمریکا خواستار «غیرهسته ای شدن کامل، راستی آزمایی و بازگشت ناپذیری» کره شمالی شده است. اما به نظر می رسد که چنین مسیری در راه نیست. اکنون، دولت آمریکا چه بسا که گزینه اندکی دارد به جز وانمود کردن به این که در حال دست یابی به یک موفقیت بزرگ است.هضم دو بحران هسته ای در یک تابستان، وضعیت سنگینی است حتی برای «جان بولتون» در شورای امنیت ملی. اگر قرار است که دولت آمریکا سیاست سختگیرانه تری علیه ایران داشته باشد، نیاز به آرام کردن وضعیت در شرق آسیا دارد. وانمود کردن به موفقیت در نشست با رهبر کره شمالی، شاید تنها راه دست یابی به چنین وضعیت آرامی است.