بازیچه دست کشورهای توسعه‌نیافته!

محمدقلی یوسفی*- شاید اگر ایران یک کشور توسعه‌یافته بود، امروز و با تحریم‌هایی که در راه است باید منتظر از دست دادن تمام اجزای اقتصادی کشورمان می‌بودیم؛ اما عقب‌ماندگی‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و تحمل مشکلاتی از قبیل جنگ، بی‌ثباتی در سیاستگذاری‌ها، نااطمینانی‌ها و سردرگمی‌ها مردم ایران را بسیار مقاوم‌پذیر کرده است.
باید گفت که ما همواره در حال تحمل مشکلات هستیم و دولتمردان حتی نتوانسته‌اند بعد از گذشت 40 سال، اقتصاد ایران را به رونق لازم برسانند؛ آن هم برای کشور ثروتمندی که می‌توانست از ظرفیت‌های موجودش برای توسعه‌یافتگی و آسایش و رفاه مردمش استفاده کند. درواقع طی چهار دهه گذشته ما همچنان در حال انتخاب بین بد و بدتر هستیم و بنابراین همواره آنچه انتخاب می‌شود بد خواهد بود؛ چرا که حاصل جمع بد به نتیجه خوبی نخواهد رسید. به بیانی اوضاع زندگی مردم در ایران به گونه‌ای است که هنوز نتوانسته‌ایم شرایط لازم برای کنترل کمی‌های زندگی افراد همچون معاش و بیکاری را تامین کنیم، بنابراین مردم ایران هیچ‌گاه در شرایطی نیستند که بتوانند اجازه انتخاب کیفیت‌های زندگی را داشته باشند.
اما امروز حتی شرایط به گونه‌ای شده که به بازیچه دست کشورهای توسعه‌نیافته هم شده‌ایم؛ به طوری که حتی نمی‌توانیم پول نفتی که به کشورهای بنگلادش و هند فروخته‌ایم را به داخل کشورمان برگردانیم. با این شرایط اگر قادر به انتقال پول حاصل از فروش نفت‌مان به کشور نباشیم، مجبور خواهیم شد پول حاصل از فروش نفت را برای خرید کالاهایی صرف کنیم که هیچ‌گونه ارزش ذاتی برای‌مان ندارد و نمی‌تواند به توسعه‌یافتگی اقتصادمان کمک کند. بنابراین هم فروش نفت‌مان کم می‌شود و هم باید کالاهایی را خریداری کنیم که اولویت کالاهای مورد نظرمان برای خرید نیست.
بنابراین باید گفت که سیاست‌های نادرست مسوولان و تیم اقتصادی دولت است که تحریم‌ها روز‌به‌روز بیشتر می‌شود و بار فشارها را بر مردم بالا می‌برد و شرایط را بحرانی‌تر می‌سازد‌ پس بهتر است که پیش از مردم، خود دولتمردان خودشان را برای شرایط پیش رو آماده کنند و از شدت گرفتن و غیرقابل کنترل شدن بحران‌های اقتصادی و اجتماعی جلوگیری کنند، چرا‌که اگر مسوولان چاره‌اندیشی نکنند فشارها بر مردم شدت می‌گیرد و مردم هم این فشارها را با نارضایتی‌شان از مسوولان ابراز خواهند کرد.
*عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی