نیلینگ یا میخکوبی دیواره ها

پایدارسازی دیواره های گود به روش نیلینگ (میخکوبی)شرکت ایستاسازه

نیلینگ یا میخ کوبی دیواره های گود یکی از روش های مرسوم و اقتصادی جهت پایدارسازی شیب های خاکی و تثبیت دیواره گود برداری های عمیق است. در پایدارسازی گود به روش نیلینگ، خاک توسط میلگردهای فولادی با قطر 28 الی 40 میلیمتر و در فواصل تقریبی 2 متر و زاویه 10 الی 20 درجه مسلح می گردد.

در روش نیلینگ ، عملیات خاکبرداری تا عمقی که خاک بتواند پایداری موقت خود را تا زمان گیرش دوغاب سیمان تزریق شده درگمانه حفظ کند، انجام می پذیرد. سپس حفاری گمانه‌ها بر اساس نقشه های اجرایی در فواصل معین انجام می گردد. پس از حفاری گمانه تا طول مورد نظر، میلگرد‌‌ها درون گمانه ها جاگذاری می شوند و جهت قرارگیری میلگرد ها در وسط گمانه از فاصله نگهدار استفاده می گردد و در صورت خورنده بودن خاک از پوشش اپوکسی جهت جلوگیری از خوردگی میلگردها استفاده می شود.

پس از اتمام عملیات میلگرد گذاری و تزریق، نوار های زهکش جهت کاهش فشار آب پشت دیواره و هدایت آب در سطح دیواره کار گذاشته می شود. سپس عملیات مش بندی به گونه ای که حداقل يک چشمه كامل با شبکه بعدی هم پوشانی داشته باشد، اجرا می گردد. 

نیلینگ جهت عملیات گودبرداری به خصوص در برش های قائم یا نزدیک به قائم خاک بسیار مناسب می باشد.

تفاوت روش های نیلینگ و انکراژ

گودبرداری به روش نیلینگ و انکراژ، مشابهت های زیادی با یکدیگر دارند. اما تفاوت اصلی پایدارسازی گود به روش نیلینگ و انکراژ در اعمال نیروی پس تنیدگی برای عناصر تسلیح در روش انکراژ می باشد.

روش نیلینگ بر خلاف روش مهارگذاری به صورت مقاوم (Passive) عمل کرده و اثر خود را از طریق اندرکنش خاک – میلگرد (Bar-Soil Interaction) حاصل از ایجاد تغییرشکل در خاک، اعمال می کند.

مزایای روش نیلینگ (میخکوبی دیواره ها)

در روش نیلینگ می توان عملیات خاکبرداری و پایدارسازی دیواره های گود را به طور همزمان پیش برد.

از جمله مزایای روش نیلینگ امکان حمل تجهیزات در فضای کم می باشد.

در روش میخکوبی دیواره ها در صورت صلاح دید و نیاز می توان طرح را هنگام اجرا اصلاح نمود.

در این روش می توان از میزان فضایی که برای پروژه اختصاص داده شده است حداکثر استفاده را برد.

شرکت ایستاسازه با بهره گیری از دفتر فنی و مهندسین با تجربه در زمینه بهسازی خاک و پایدارسازی گود های عمیق، پس از انتخاب کارآمدترین و اقتصادی ترین روش، متناسب با شرایط هر پروژه، اقدام به طراحی و اجرای روش مد نظر جهت بهسازی زمین می نماید.

انواع سازه نگهبان و کاربرد آن ها

پایدارسازی گود با استفاده از سازه نگهبان استرات (مهار متقابل) - ایستاسازه

سازه نگهبان سازه ‌ای است که به منظور محافظت و پایدارسازی دیواره ‌های محل گودبرداری و جلوگیری از پیامد های ریزش دیواره های گود و ساختمان های مجاور آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. سازه نگهبان مجموعه ‌ای از اعضای دائم و یا موقتی است که به منظور پایدارسازی خاک یا سنگ اطراف گودبرداری ‌ها استفاده می شود. در بسیاری از موارد، سازه نگهبان با عنوان سازه نگهبان دیوار حائل نیز شناخته می‌شود.

طراحی و اجرای سازه‌ های نگهبان، از فعالیت ‌های بسیار مهم در ساخت انواع ساختمان (مسکونی، تجاری، عمومی)، سد، پل، راه (خاکریز)، کانال، تونل و ... به شمار می‌رود.

استفاده از سازه های نگهبان در گودبرداری و اجرای فونداسیون ‌ها، برای جلوگیری از ریزش، نشست خاک و تخریب سازه‌ های اطراف و در خاکریز جاده‌ ها، جهت جلوگیری از ریزش خاک به درون جاده و رانش جاده به سطوح پایین‌ تر اهمیت پیدا می کند.

وجود سازه ‌های نگهبان، از خطرات احتمالی ناشی از ریزش خاک یا نشست آن جلوگیری می‌کند. در صورت عدم اجرای سازه نگهبان یا اجرای نامناسب آن، احتمال آسیب ‌دیدگی افراد، تخریب ساختمان ‌های مجاور، آسیب به لوله‌کشی ‌ها و … افزایش می ‌یابد. این مسئله می‌تواند هزینه‌ های مالی و جانی زیادی را همراه داشته باشد.

انواع سازه نگهبان جهت پایدارسازی دیواره های گود شامل سازه نگهبان نیلینگ (میخکوبی)، سازه نگهبان انکراژ (مهارگذاری)، تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین، استرات یا مهار متقابل، سپرکوبی، دیوار برلنی یا سولجرپایل، دیوار دیافراگمی، سازه نگهبان خرپایی می باشد.

یکی از نکات حائز اهمیت در استفاده از سازه های نگهبان، انتخاب روش بهینه و کارامد جهت پایدارسازی می باشد که برخی از آن ها شامل موارد زیر می باشد:

·            وضعیت تیپ خاک محل پروژه پس از بررسی نتایج آزمایش خاک

·            وضعیت سربار های موجود و همجواری ها

·            تأسیسات موجود در معابر اطراف محل پروژه

·            عمق گود و ابعاد زمین

·            زمان عملکرد مورد انتظار از سازه نگهبان

·            رضایت یا عدم رضایت همسایه ها جهت حفاری و نصب عناصر تسلیح در روش های نیلینگ و انکراژ

 

بهسازی خاک

بهسازی خاک به روش اختلاط عمیق خاک (DSM) - شرکت ایستاسازه

بهسازی خاک یا بهسازی زمین به تغییر و اصلاح خواص خاک نظیر استحکام، تراکم پذیری، نفوذپذیری، رطوبت و ... به منظور بهبود عملکرد جهت فعالیت های عمرانی و مهندسی گفته می شود.

اجرای پروژه های عمرانی و ساخت انواع سازه ها نیازمند بررسی پایداری خاک و اطمینان از مناسب بودن خواص مکانیکی خاک با توجه به شرایط بارگذاری مورد انتظار است. در صورتی که خاک محل پروژه حداقل خواص مورد نیاز برای اجرای پروژه را نداشته باشد، نسبت به اصلاح و بهسازی خاک اقدام میگردد.

بهسازی خاک با استفاده از روش های متعدد و متنوع، یکی از مهمترین کاربرد های علم ژئوتکنیک به شمار می آید. بهسازی خاک با روش های مختلفی همچون ریز شمع یا میکروپایل، ستون شنی یا ستون سنگی، تزریق پرفشار یا جت گروتینگ، اختلاط عمیق خاک، تراکم دینامیکی، شمع، پیش بارگذاری، زهکشی یا کنترل تراوش آب، خاک مسلح یا ژئوسنتتیک، شرایط ژئوتکنیکی خاک همچون ضعف خاک در ظرفیت باربری، کمبود خواص مکانیکی مطلوب، خاصیت تورم زایی و… را جهت ساخت سازه های مورد نظر بهبود می بخشد.

به طور کلی اهداف بهسازی خاک مواردی همچون افزایش مقاومت، کاهش فرسایش، کاهش نشست، کاهش تراکم پذیری، کاهش جمع شدگی و تورم، کنترل تراوایی، کاهش فشار آب حفره ای، تغییر جهت نشت، جلوگیری از واکنش های فیزیکی، شیمیایی مضر ناشی از شرایط محیطی، کاهش استعداد روانگرایی، کاهش تغییر خصوصیات مصالح قرضه و یا خاك شالوده می باشد.