جلال خوشچهره تنهایی خبرنگار

پرسش‌گری جانمایه خبرنگاری است. رمز‌گشایی کار ویژه خبرنگار است. هنر خبرنگار، کشف چرایی و چگونگی رخدادها است. او نمی‌تواند و نباید افکار عمومی را نادیده بگیرد.
کار خبرنگار ارائه نقش میانجی میان مردم و نظام سیاسی در خدمت به حل مسائل و برون‌رفت از مشکلات است. خبرنگار، کارگزار رقیبان سیاسی برای چانه زنی نیست. خبرنگار، وظیفه ایجاد مصالحه میان رقیبان را ندارد بلکه رسالتش، کشف پاسخ به شبهات و تردیدهایی است که در بزنگاه‌هایی مانند اوضاع این‌روزها نزد افکار عمومی ایجاد شده و گاه می‌تواند تا آسیب زدن به وحدت ملی دامن‌گستر شود.
خبرنگار در انجام رسالت خود باید علی‌رغم اراده مخالفان سنت‌گرا در محدود نگه داشتن انتشار آگاهی، توجه خود را برکانون موضوعی مشکلات و منازعات متمرکز کرده و منافع ملی و بالتبع آن منافع عمومی را در چارچوب نگاه خود قرار دهد. خبرنگار نباید و نمی‌تواند وسیله پیروزی و یا شکست یکی از طرف‌های رقیب باشد. کشف راه حل منطقی با ایجاد شرایط مناظره و گفت‌وگو، شیوه عمل خبرنگار است. وظیفه او به عنوان شریک منصف و ناظر بی‌طرف، جست‌وجو برای پیدا کردن راه حل درست از میان گزینه‌های متنوعی است که همه طرف‌ها در شرایط برابر قادر به ارائه نظرات خود بوده‌اند.
خبرنگار باید قادر باشد راه‌‌های غلبه بر حریفانی را بیابد که به شیوه‌های ناهنجار در صدد حذف رقیبان خود هستند. خبرنگار به اقناع مخاطب و نه القاء و فریبکاری نزد افکار عمومی می‌اندیشد. رمز ماندگاری اعتبار خبرنگار نزد افکار عمومی، مشروعیت و ماهیت عملی است که به عنوان محصول کار او نزد افکار عمومی مورد قضاوت قرار می‌گیرد. اگر فرصت‌های بالا از خبرنگار دریغ شود، حق شهروندان در عصر مدرن انکار شده است. بنابراین در روز «خبرنگار» به جای تعریف و تمجیدهای معمول و کسالت‌بار از این حرفه، خوب است حق خبرنگار به رسمیت شناخته شود. خوب است اراده چنین اقدامی هم از سوی نهادهای حاکمیتی و هم مردم به نمایش گذاشته شود. اگر چنین باشد، می‌شود به روزخبرنگار دلخوش کرد؛ چون سرانجام باور عمومی از جایگاه و صنعت هنری حرفه خبرنگاری در طراز عصر مدرن به رسمیت شناخته می‌شود.
خبرنگار در جامعه امروز ایران، شریک منصف غم‌ها، شادی‌ها و تلخ و شیرین‌های مردم است، اما هیچ شریکی در برون‌رفت از مشکلات صنفی و معیشتی خود ندارد. او همواره از دو سو زیر فشار است؛ نزد افکار عمومی به «کم کاری» و نزد نهادهای حاکمیتی به «تشویش افکار عمومی» متهم است. از یکسو خواست عمومی این است که از اخبار و رخدادها، شجاعانه رمز گشایی کند‌. از سوی دیگر خواسته می‌شود هر آنچه می‌شنود را بازتاب دهد. تازه وقتی به همین خواست هم بسنده می‌کند، با رکیک‌ترین الفاظ روبه‌رو می‌شود که برای مثال: «‌تو (خبرنگار) غلط کردی که روی حرف‌های من تفسیر کردی». در این مواقع هیچ یاری نیست که به پشتیبانی از خبرنگار بایستد و هشدار دهد که توهین به خبرنگار، توهین به پرسش‌گری و عقلانیت و مهم‌تر از همه، جسارت به افکار عمومی است. خبرنگار امنیت شغلی ندارد. حقوق او هم سطح بسیاری از کارگران است. مثل آنان ممکن است با چند ماه تاخیر حقوق خود را دریافت کند. مانند آنان اتحادیه و یا انجمن صنفی فعال ندارد. وقتی روزنامه‌اش تعطیل می‌شود، مثل کارگران همراه و همدردی چون خبرنگاران ندارد که مشکلات او را نزد افکار عمومی بازتاب دهد. خلاصه که خبرنگار نمی‌تواند به یک روز که به نام او سکه زده‌اند، دلخوش کند. باید خبرنگار به رسمیت شناخته شود.
سایر اخبار این روزنامه
سخنگوی قوه قضائیه: 45 نفر از اخلا‌لگران اقتصادی دستگیر شدند واکنش ها به بسته ارزی جدید بانک مرکزی بررسی شد طلوع امید در افق بازار محمدجواد ظریف در جمع خبرنگاران : با بازگشت تحریم‌ها اتفاقی نخواهد افتاد جلال خوشچهره تنهایی خبرنگار همزمان با بازگشت تحریم‌های ثانویه علیه ایران، اروپایی‌ها ضمن به روزسازی قوانین مسدودساز نسبت به خرید نفت ایران متعهد شدند «ابتکار» از حواشی خبر طرح سربازی دختران تا تکذیب آن گزارش می‌دهد زلزله یک روزه ورود زنان به دنیای آش‌خوری! چرا شاخص کل در سه روز ۱۲ هزار واحد رشد کرد؟ حال عجیب و غریب بورس مجید تخت‌روانچی معاون سیاسی رئیس دفتر رئیس جمهوری: مذاکره با آمریکا فایده‌ای ندارد مهدی پاشایی کارگردان نمایش «سُس توت‌فرنگی» در گفت‌وگو با «ابتکار» : ذات تئاتر نقد مسائل منفی جامعه است رئیس‌جمهوری در گفت‌وگوی تلویزیونی با مردم از اقتصاد و سیاست داخلی و خارجی سخن گفت تحریم به وقت واشنگتن انفعال، بازخورد حیرانى