اميرمهدي نعمتي
 
حدود 25 درصد جمعيت جهان را مسلمانان تشکيل مي‌دهند و مسلمانان دومين گروه مذهبي از نظر جمعيت شناخته مي‌شوند، ولي آيا صرفا زاده شدن از والدين مسلمان و يا گفتن شهادتين براي مسلمان بودن کافي است؟ خداوند متعال در قرآن کريم بين اسلام و ايمان تمايز قائل شده‌اند و در جايي خطاب به کساني که ادعاي ايمان داشتند مي‌فرمايند « نگوييد ايمان آورديم، بلکه بگوييد اسلام آورديم».اما اسلام آوردن هم شرايطي علاوه بر به زبان آوردن شهادتين دارد. اسلام به معني تسليم بودن در برابر فرمان خدا و مسلماني به معني کسي است که در برابر دستورات خداوند تسليم شده باشد. در شرايط مسلماني احاديثي از پيامبر اکرم نقل شده است، ايشان مي‌فرمايند « کنترل دست و زبان از رفتارهاي آزار دهنده، ازجمله شرايط مسلماني است، مسلمان واقعي کسي است که هرگز با دست و زبانش ديگران را نرنجاند».ايشان همچنين مي‌فرمايند « مسلمان کسي است که مسلمانان ديگر از دست و زبان او در امان باشند و مومن کسي است که مردم مال و جانشان نسبت به او در امان و محفوظ باشند».حضرت در روايت ديگري کساني که فقط به فکر خودشان هستند و رفاه ديگران برايشان مهم نيست را از ليست مسلمان خارج کرده‌اند ولو خودشان اقرار به مسلماني داشته باشند و مي‌فرمايند «هرکس صبح کند و به امور مسلمانان همّت نورزد، از آنان نيست و هرکس فرياد کمک خواهي کسي را بشنود و به کمکش نشتابد، مسلمان نيست». بنابر اين کسي که به ظاهر اقرار به شهادتين و مسلماني مي‌کند و با آگاهي و اطلاع از ضروريات اسلام به انکار و نفي آنها مي‌پردازد عملا از اسلام خارج شده و از نظر فقهي مرتد محسوب مي‌شود. لذا اگر حداقل ادعاي مسلماني و نه ايمان داريم، بايد به شرايط و ضوابط مسلماني آگاه باشيم و از دايره اسلام خارج نشويم. بهتر است بينديشيم واقعا براساس شرايط مسلمان بودن چند درصد از ما مسلمان واقعي هستيم؟