روزنامه فرهیختگان
1397/07/09
مردی برای تمام فصول به سازمان سینمایی میرود
اول در حد شایعه و خبرهای درگوشی بود که محمدمهدی حیدریان از سازمان سینمایی میرود، آن هم به خاطر اجرایی شدن قانون منع به کارگیری بازنشستگان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. حیدریان همان زمان به شبکه خبر آمد و گفت: «با وجود این قانون در وزارت ارشاد مشکلی پیش نمیآید؛ شاید فقط یکی دو نفر در سازمان سینمایی مشمول این ماجرا باشند که آن هم احتمالا مشکلش مرتفع خواهد شد.» اما هنوز زمانی از این حرفهای حیدریان نگذشته بود که مشخص شد خود او از افرادی است که مشمول همین قانون است و باید برود و حالا رفتن او قطعی شده و باید جایگزین برایش مشخص شود. محمد احسانی و محمود اربابی ازجمله مهمترین گزینههایی هستند که برای ریاست سازمان سینمایی مطرح هستند ولی در روزهای گذشته از اسامی دیگری هم بهعنوان جایگزینی حیدریان در سازمان سینمایی یادشده است که مجموع فعالیتهای این گزینههای احتمالی را مرور میکنیم.علیرضا تابش علیرضا تابش که از سال 93 مدیر بنیاد سینمایی فارابی است و در برخی از رسانهها بهعنوان یکی از گزینههای احتمالی جایگزینی حیدریان در سازمان سینمایی عنوان میشود. در سالهای گذشته بنیاد سینمایی فارابی و در زمان مدیریت تابش، با انتقادهای بسیاری مواجه بوده ازجمله اینکه فارابی بهعنوان بازوی اجرایی معاونت سینمایی حرکت پیشبرنده در حمایت از تولید آثار سینمایی نداشته است.
محمود اربابی محمود اربابی یکی از گزینههای مهمی است که این روزها مسئولیت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی را عهدهدار است. در معرفی اربابی آمده است: ریاست انجمن سینمای جوان کرج، عضو شورای فیلمنامه و شورای تولید فیلم حوزه هنری، مدیر مرکز تحقیقات فیلم حوزه هنری، اولین مدیر مدرسه کارگاهی فیلمنامهنویسی حوزه هنری، مدیرگروه آموزش تولید، تحصیلات تکمیلی و عضو هیاتعلمی دانشکده صداوسیما در مقاطع مختلف، معاون فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی، مدیرکل گسترش و آموزش نیروی انسانی سینمای کشور، مدیرکل ارزشیابی و نظارت سینمای حرفهای کشور، رئیس مرکز آموزش سازمان صداوسیما، رئیس مرکز علمی -کاربردی رسانه و معاون آموزش و پژوهش دانشگاه صدا و سیما را دارد.
حجتالله ایوبی زمانی که با حکم علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 92 بهعنوان معاون سینمایی انتخاب شد، خیلیها موافق نبودند و میگفتند او دیپلمات است و نمیتواند در حوزه سینما حضور داشته باشد. با همین واژه دیپلمات بودن ایوبی در دوره مدیریتش به مدیریت احتیاط لقب گرفته بود اما واقعیت ماجرا این بود که عنوان یکی از پرحاشیهترین دورههای مدیریتی بعد از جواد شمقدری را از آن خود کرد. حاشیههایی به گستره اکران نشدن رستاخیز تا جایزه نگرفتن ماجرای نیمروز در آخرین جشنوارهای که او بر مسند ریاست سازمان سینمایی نشسته بود. برخی از مهمترین اقدامات او همچون تاسیس مدرسه ملی سینما، گروه هنر و تجربه و همچنین جداسازی جشنواره ملی و بینالمللی فیلم فجر، همچنان در محافل سینمایی و رسانهای محل انتقاد است. با این وجود همچنان اسمش برای پست سازمان سینمایی مطرح است.
محمدمهدی طباطبایینژاد جوان است و به قول خودش برای سینما و آینده آن نقشه دارد. در دوره ریاست ایوبی در سازمان سینمایی، بهعنوان مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی انتخاب شد و همچنان باقی است. او از جمله مدیرانی است که سابقه حضور در تلویزیون را داشته است و مدیر طرح و برنامه و همچنین مدیرگروه فرهنگ، تاریخ و هنر شبکه اول سیما را هم در کارنامه مدیریتی خود دارد. او در سال 93 هم زمان که محمد احسانی از سمت مدیریت نظارت و ارزشیابی به تلویزیون رفت، بهعنوان یکی از گزینههای مطرح برای جایگزینی محمد احسانی بود. در ابتدای دولت دوازدهم و پیش از انتخاب حیدریان برای سازمان سینمایی بهعنوان یکی از گزینههای این پست مدیریتی مطرح بود.
رضا میرکریمی رضا میرکریمی، کارگردان آثار مطرح سینمای ایران که چند سالی است به واسطه حضور بر مستند دبیری بخش بینالملل جشنواره فیلم فجر به دنیای مدیران ورود کرده است، جزء اولین گزینههایی بود که اسمش بهعنوان ریاست سازمان سینمایی مطرح شد، اما سریع واکنش نشان داد و گفت: «تا امروز هیچ پیشنهادی برای ریاست سازمان سینمایی نداشتهام و در صورتی هم که چنین پیشنهادی مطرح شود اصلا برنامهای برای پذیرش آن ندارم. همچنان اولویتم در سینما، فیلمسازی است و طرح نامم در میان گزینههای احتمالی ریاست سازمان سینمایی به هیچوجه مبنای واقعی ندارد.» اما با وجود تکذیب او، همچنان ازجمله سینماگرانی است که مستعد برای بخش مدیریت سینمایی است. البته او این روزها در حال ساخت پیشتولید فیلم جدیدش بهعنوان «قصر شیرین» است.
محمد احسانی مدیری که در چهار سال گذشته، چندین بار صندلی مدیریتیاش تغییر کرده است. این مدیر محافظهکار در دوره ریاست ایوبی در سازمان سینمایی، بهعنوان مدیر نظارت و ارزشیابی فعالیت میکرد و در دوره ریاست سرافراز بر صدا و سیما به تلویزیون و ساختمان مدیریت شبکه یک سیما رفت و در دوره ریاست علی عسگری در صداوسیما بر مسند مدیریت شبکه نسیم نشست. در زمان حضورش در این شبکه برنامههای متنوعی ساخته شد و خیلیها میگویند حضور او در شبکه نسیم باعث شده است تا این اجازه به برنامهسازان داده شود تا بتوانند این برنامهها را بسازند. حالا از او بهعنوان یکی از گزینههای اصلی تصدی پست سازمان سینمایی نام میبرند تا بار دیگر این مدیر تلویزیونی به ساختمان بهارستان باز گردد. مدیر شبکه یک سیما، مدیرگروه اجتماعی شبکه سه سیما، مدیرطرح و برنامه و قائممقام شبکه تهران، مدیرکل طرح و برنامه معاونت سیما، معاون فرهنگی سازمان فرهنگی هنری شهرداری، مشاور و عضور شورای راهبردی شبکه سه سیما، مدیرکل مطالعات وبرنامهریزی راهبردی سازمان و معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ازجمله مسئولیتهای محمد احسانی بوده است.
مرتضی رزاق کریمی اما غیر از محمدمهدی طباطبایینژاد که مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است، معاون و قائممقام او مرتضی رزاقکریمی هم بهعنوان یکی از گزینههای ریاست سازمان سینمایی مطرح میشود. رزاقکریمی تا به حال در سینما دو فیلم را تهیهکنندگی کرده است که اولی «چه کسی امیر را کشت» بود. همان فیلمی که خیلی از مخاطبان در یکی از جشنوارهها، در اعتراض به کسالتآور بودنش صندلیهای سالن را شکستند و دومی، فیلمی به نام «حس پنهان» به کارگردانی برادرش مصطفی رزاقکریمی بود. کار هیچکدام از این فیلمها به گیشه نکشید و خود مرتضی رزاقکریمی هم هیچگاه نه در محضر مخاطبان عام سینما چهرهای موفق بوده و نه در مجامع نخبه و سطح بالای فرهنگی. او در مدیریت فرهنگی هم کارنامه شاخصی ندارد و نکته نگرانکنندهتر این است که حتی کارنامهای منفی هم ندارد. به عبارتی این شخصیت تا حدود زیادی از لحاظ مدیریتی ناشناخته است و بهطور دقیق نمیشود حدس زد که در صورت ریاست او بر سازمان سینمایی وزارت ارشاد، این مجموعه به چه شکل مدیریت خواهد شد و به چه سمتی خواهد رفت. به این تعبیر شاید رزاقکریمی در صورت به دست آوردن این عنوان مدیریتی، یکی از افرادی به حساب آید که او را صرفا ماشین امضا و بدون جوهره فکری و جهتگیری خاص مدیریتی میدانند. صندلی 40 ساله بهارستان و 13 معاون سینمایی سازمان امور سینمایی و سمعی و بصری بالاترین نهاد تصمیمگیرنده در حوزه سینمای ایران است که بهعنوان معاونت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند. در راس این نهاد معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی قرار دارد که حوزههایی همچون دفتر جشنوارهها و همکاریهای بینالملل، دفتر ریاست و ادارهکل روابطعمومی، دفتر مدیریت عملکرد و نیز دفتر حقوقی قرار دارند. معاونت سینمایی در سالهای اول پیروزی انقلاب اسلامی زیرمجموعه وزارت علوم بود و بعدها به وزارت ارشاد منتقل شد. معاونت سینمایی در طول 40 سال گذشته حضور 12 معاون وزیر را تجربه کرده است. از جمع این 12 معاون سینمایی، چهار نفرشان؛ یعنی حسین ترابی، محمدعلی نجفی، زندهیاد سیفالله داد و جواد شمقدری پیش از تکیه زدن بر صندلی معاونت سینمایی، فیلمهایی را تولید کردند. مرحوم فخرالدین انوار با حدود 10 سال معاونت بیشترین عمر مدیریت در این حوزه را داشته و کمترین عمر مربوط به کمال حاج سیدجوادی است که فقط چند ماه در سال 1362 این سمت را دراختیار داشته است. البته محمدحسین حیدریان رئیس فعلی سازمان سینمایی پیش از این در فاصله سالهای 1381 تا سال 1384 هم معاون سینمایی وزارت ارشاد بود. بهمن ماه سال 1390، سازمان سینمایی با حکم سیدمحمد حسینی وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی به جواد شمقدری بهعنوان ریاست سازمان سینمایی فعالیت خود را آغاز کرد و این معاونت، از همان سال به سازمان سینمایی تبدیل شد و دو سال بعد و با روی کار آمدن دولت یازدهم، حجتالله ایوبی بهعنوان سیزدهمین معاون سینمایی وزارت ارشاد انتخاب شد و همچنین دومین مدیری بود که در کسوت رئیس سازمان سینمایی قدم به ساختمان بهارستان گذاشت. دوره ریاست ایوبی در سازمان سینمایی با حواشی بسیاری مواجه بود و بالاخره اسفندماه سال 95 و کمتر از چند ماه به پایان دولت یازدهم، محمدحسین حیدریان جایگزین ایوبی شد. در چند هفته گذشته و در پی اعلام اجرایی شدن قانون منع به کارگیری بازنشستگان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، گفته میشود که محمدمهدی حیدریان معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی از این وزارتخانه خواهد رفت.
پربازدیدترینهای روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
پاسخ به سوالات پرتکرار شرعی دانشجویان
عبرت مجلس از تصویب ۲۰ دقیقهای برجام
مردی برای تمام فصول به سازمان سینمایی میرود
پشت پرده قیمــــــت دلار آزاد
خیره به سقف فریاد میکشند
موسسه مطالعات روابط بین ایران و چین تشکیل میشود
اتحادیه اروپا با چالش های جدی روبهرو می شود
چرا مصوبه حداقل سن ازدواج واقعی نیست