سال نو میلادی مبارک!

سوال اینجاست که چرا هر کاری می‌کنیم ایرادی از پسِ آن گرفته می‌شود؟ درحالی که آدم‌ها آزادند و حق دارند به مناسبت‌های گوناگون شاد باشند. همان‌طور که دین مبین اسلام تفحص در زندگی شخصی افراد را منع کرده است. آیا وقتی شاد می‌شویم و جشن می‌گیریم، آزارمان به کسی رسیده است؟ چرا برخی درباره هر رویدادی اظهار نظر می‌کنند و مسأله را بزرگ جلوه می‌دهند. عید نوروز ایرانیان در خارج از کشور جشن گرفته می‌شود و غیر ایرانیان هم در این جشن شرکت می‌کنند درحالی که هیچ ربطی هم به آنها ندارد. سال‌ها در کشور فرانسه بوده‌ام و سفارت ایران در ایام نوروز با برپایی این جشن باستانی، میزبان فرانسوی‌های بسیاری بود. خارجی‌ها حتی در اعیاد مذهبی ما مثل عید فطر و قربان هم با اینکه مسلمان نیستند، شرکت می‌کنند تنها به این دلیل که شاد است و خوشایند آنهاست. ما با جشن گرفتن در یک روز، یک سرگرمی برای خودمان درست می‌کنیم. درخت کریسمس و نماد بابانوئل زیباست و افراد دوست دارند که در کنارشان عکس یادگاری بگیرند. بعضا حتی وقتی مجسمه سنگی هم می‌بینیم، کنارش می‌ایستیم و عکس می‌گیریم. چرا مسأله را از دیدگاه سیاسی می‌بینیم، در حالی که افراد به دنبال پرکردن اوقات خود و بهانه‌ای برای شاد بودن هستند. کریسمس سالروز تولد عیسی مسیح(ع) است که از نظر اسلام ایرادی ندارد. وقتی مشکل و گرفتاری داریم دنبال بهانه برای شادی می‌گردیم و مسئولان باید از شادی جامعه خوشحال شوند که به آرامش جامعه منتهی می‌شود. فرد آرام آزار کمتری به دیگران می‌رساند. اشکال اینجاست که نمی‌توانیم شادی دیگران را ببینیم و یکسری از اینکه برخی می‌خندند، ناراحتند! افراد تنها به دنبال یک تفریح شاد و سالم و صرف یک شام در کنار خانواده و دوستانشان و گرفتن چند عکس یادگاری هستند. اما بعضا برخی برای اینکه مشکلات جامعه را کمرنگ نشان دهند، مسائلی از قبیل جشن سال نو میلادی را عنوان و درباره‌اش بزرگ‌نمایی می‌کنند. درحالی که این شور و حال برای جامعه‌ای که هر روز با مشکلات ریز و درشت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روبه‌روست، لازم است. رئیس‌جمهور در اولین روز سال نو میلادی به دیدار خانواده‌ای مسیحی رفتند و سال نو را به مسیحیان ایرانی و مردم جهان تبریک گفتند.
* رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی