تریدینگ فایندر

مرتبه دوم: تصفیه دل از مقاصد دنیوی

در بخش‌های قبل، اشاره کردیم که عبادت تنها با شناخت، عبادت می‌شود چنانکه امام رضا(ع) می‌فرمایند: «أَوَّلُ عِبَادَةِ اللَّهِ مَعْرِفَتُهُ»1 و از حضرت زین‌العابدین(ع) منقول است که: «لاعِبادَةَ إلاّ بالتَفَقُّه»2 و لذا اگر کسی معرفت نداشته باشد و به عبارتی «تفکر لازم» را به کار نبندد، عمل او عبادت تلقی نمی‌گردد چنانکه امیر المومنین(ع) می‌فرمایند: «لا خَيرَ في عِبادَةٍ ليسَ فيها تَفَقُّهٌ»3 و به همین جهت گفتیم که اولین مرتبه در یک عبادت دوری از ریا است که اگر این مرتبه نیز حاصل نگردد، عبادت محقق نمی‌شود. و همچنین اشاره کردیم که شناخت بالاتر باعث می‌شود که عبادت مرتبه بالاتری بیابد و ارزش مضاعفی پیدا کند. امروز به بیان دومین مرتبه از مراتب عبادت، می‌پردازیم. حضرت امام در آداب الصلوة4 پس از اینکه مرتبه اول را «تصفیه عمل از شائبه رضای غیر خدا» بر می‌شمارند. به دومین مرتبه اشاره کرده و می‌نویسند: «مرتبه دوّم، تصفیه عمل است از حصول مقصودهای دنیوی و مآرب [و نیازمندی‌های] زائله فانیه. گرچه داعی [و انگیزه] آن باشد که خدای تعالی به واسطه این عمل، [آن‌ها را] عنایت کند؛ مثل خواندن نماز شب برای توسعه روزی و اتیان [و به جای آوردن] صلوات....
ادامه صفحه 11
تریدینگ فایندر