روزنامه ایران ورزشی
1398/02/31
استقلال و پرسپولیس، قربانی زلزلههای موسمی
آرمن ساروخانیاندیروز استقلال و پرسپولیس وداع تلخی با لیگ قهرمانان داشتند. دو تیم پایتخت که همیشه مشتاق موفقیت در آسیا هستند و حتی نیمنگاهی به فینال و قهرمانی دارند، این بار حتی نتوانستند به مرحله حذفی برسند و بدتر اینکه حذفشان یک بازی مانده به پایان مرحله گروهی قطعی شده بود.
هر دو تیم فصل گذشته عملکرد خوبی در آسیا داشتند و هواداران منتظر بودند که در فصل جدید نتایج بهتری بگیرند. پرسپولیس بعد از حضور در نیمهنهایی و بعد فینال، امسال با هدف قهرمانی وارد مسابقات شد. تیم برانکو که لذت حضور در فینال را هم چشیده، این بار مصمم بود جام را بالای سر ببرد و با اضافه شدن بازیکنان جدید انتظار میرفت با توان بیشتری وارد مسابقات شود. استقلال هم فصل گذشته تا پای نیمهنهایی رفت و هواداران خوشبین بودند که شفر راه مقابله با تیمهای عربی را به خوبی میداند.
برای ناکامی دو تیم در چارچوب مستطیل سبز دلایل متفاوتی وجود دارد. برانکو در مصاحبه پیش از بازی با السد یک بار دیگر به اشتباهات داوری علیه تیمش اشاره کرد، ولی از آنها که بگذریم پرسپولیس در آسیا انسجام فصل قبل را نداشت. تیم برانکو نه در دفاع آن تیم باصلابت بود و نه خط حملهاش با علیپور و بودیمیر توانست حریفان را غافلگیر کند. پرسپولیس با وجود اضافه شدن چند بازیکن خوب ناآمادهتر بود و این را میتوان در عملکرد این تیم در لیگ برتر هم دید. پرسپولیس در دو فصلی که به نیمهنهایی لیگ قهرمانان رسید در لیگ برتر با فاصله نسبتا زیادی قهرمان لیگ برتر شد، ولی سومین قهرمانی این تیم با فاصله کمی نسبت به رقبا و به کمک مجموعهای از اتقافات به دست آمد.
استقلال در فصلی که از گروه مرگ سربلند خارج شد، میتوانست روی پاسهای طلایی جباروف و شم گلزنی تیام حساب کند، ولی این بار تیم شفر حتی در لیگ برتر هم زهردار نبود، چه رسد در رقابت با حریفانی که سختترین گروه غرب آسیا را ساخته بودند. کلید تضعیف استقلال در شروع فصل زده شد وقتی مجید حسینی، امید ابراهیمی، جباروف و تیام جدا شدند و شفر مجبور شد به فکر ساختن ستون فقرات جدیدی برای تیمش باشد. آزمایش و خطاهای سرمربی آلمانی تا روزهای آخر فصل ادامه داشت و نه استقلال کارآیی قبلی را پیدا کرد و نه او توانست قراردادش را نجات دهد.
نقطه مشترک این ناکامی و آنچه به خارج از زمین فوتبال مربوط میشود، بالا و پایینهایی است که باشگاههای ایرانی در پایان هر فصل دارند و استقلال و پرسپولیس هم از آن در امان نبودند. با اتمام هر فصل فوتبال باشگاههای ایرانی انگار با یک زلزله روبهرو میشوند. از تغییر کادرفنی گرفته تا تغییر هیاتمدیره و مدیرعامل. قرارداد اکثر بازیکنان یکساله است و مراحل مذاکرات باید تکرار شود. در چنین شرایطی تعریف یک پروژه توسعه بلندمدت کار بسیار سختی است و وقتی کار به تورنمنت سختی مثل لیگ قهرمانان آسیا برسد، ضعفها خودش را کاملا نشان میدهد.