تریدینگ فایندر

زیردریایی وسط زمین بازی سپاهان- پرسپولیس

احسان محمدی

سپاهان همیشه ترسناک بود. چه وقتی که آرمناک پطروسیان با آن قد نه چندان بلند و شلوار گشاد گل نمی‌خورد و چه وقتی که توپ می‌نشست روی پای چپ لئون استپانیان. مجید بصیرت در خط دفاع صخره روزگار خودش بود، راه نمی‌داد، سالم بازی می‌کرد و با آن سبیل‌های قیطانی انگار از روی یکی از دیوارهای چهلستون پریده بود وسط زمین فوتبال!
بعدها ترکیب محرم نویدکیا و محمود کریمی از مخلوط دینامیت و نارنجک هم خطرناک‌تر بود. محرم توپ را با آن پاهای باریک و بلند از لای مدافعان روی زمین قل می‌داد و محمود کریمی را با گلوله هم نمی‌شد متوقف کرد. درست مثل عمادرضای عراقی که همه مدل گلی زد. از ضربه سر و شوت تا برگردان و لایی. هادی عقیلی، رسول خطیبی، احسان حاجی‌صفی، حسین پاپی، جابا مجیری، جواهیر سوکای و حتی ابراهیم توره با لباس زرد در ذهن فوتبالی‌ها ذخیره شده‌اند.
تریدینگ فایندر


در این میان محرم نویدکیا یک بازیکن ویژه بود. از آنها که DNA سپاهان دارد. او به‌عنوان کاپیتان سپاهان پنج بار در لیگ‌های برتر دوم، نهم، دهم، یازدهم و چهاردهم جام قهرمانی را بالای سر برده و در لیگ هفتم با این تیم به نایب قهرمانی رسیده‌ است تا عنوان پرافتخارترین کاپیتان لیگ برتر را از آن خود کند. نویدکیا به همراه سپاهان چهار بار در جام‌های حذفی هفدهم، نوزدهم، بیستم و بیست و ششم قهرمانی را تجربه کرده‌ است. آمار غریبی است!
او همیشه با موهای به هم ریخته و قیافه‌ای که انگار خسته و بی‌حوصله بود به زمین می‌آمد، جنگ‌های وسط زمین را می‌برد، دعوا و تنش راه نمی‌انداخت، توپ را به سبک ژاوی و اینیستا به مهاجمان می‌رساند و آنها کار دشواری نداشتند، یا گل می‌زدند یا داور آفساید اعلام می‌کرد. وقتی در نخستین فصل با فرهاد کاظمی قهرمان لیگ شدند شاید رکورد آفساید را شکستند. اگر یک نفر حوصله به خرج بدهد و آن موقعیت‌ها را با چیزی شبیه VAR بررسی کند، احتمالاً می‌بیند کمک داورها چند گل این تیم را پرپر کردند!
کری اصفهان- تهران در فوتبال تازگی دارد اما اصفهان پایتخت بود وقتی طهران هنوز دره‌ای خوش آب و هوا به شمار می‌رفت. اصفهان نصف جهان بود وقتی که طهران هنوز زیر سایه بود. آنها در دهه 80 مثل غولی بودند که یکباره از زیر زمین بیرون آمد و دیگر کسی حریفش نشد. در قهرمانی لیگ، هت‌تریک می‌کردند وقتی هت‌تریک مد نبود. ولخرجی می‌کردند و چک‌هایشان برگشت نمی‌خورد وقتی تیم‌های تهرانی زیر بار قرض و بدهی تا شده بودند. به لیگ باشگاه‌های جهان رفتند و ...
اگر پاس در تهران توانست دو قطبی را بشکند، این سپاهان بود که خودش را از زیر عنوان «بهترین تیم شهرستانی» به یک قدرت غیرقابل انکار تبدیل کرد که وقتی قرمز و آبی شکستش می‌دادند مربی‌شان را به هوا پرتاب می‌کردند! شفر هنوز خودش را آن بالا لای ابرها می‌دید که به زمین افتاد.
دیدار آنها مقابل پرسپولیس در جام‌ حذفی اسمش ال‌کلاسیکو باشد یا نه، فرقی نمی‌کند. همه می‌دانند همپای شهرآورد تهران این مسابقه ضربان قلب‌ها را بالا و پایین می‌برد. کسی دوست ندارد بیش از گل در این مسابقه سنگ ببیند اما خیلی وقت است که دیگر در ایران هیچ تضمینی وجود ندارد. وقتی در پایتخت به سبک سیسیل با گلوله زن یک سیاستمدار را می‌کشند چرا باید تعجب کنیم اگر حین بازی سپاهان - پرسپولیس یک تانک یا زیردریایی بیاید و وسط زمین پارک کند؟!


 
تریدینگ فایندر