روزنامه ایران ورزشی
1398/03/18
استراماچونی در یک قدمی استقـلال
احسان محمدیتیم ملی ایران رفته بود بانکوک. بازیهای آسیایی 1998. منصور پورحیدری در کنار ستارههای آن روزها به علی موسوی، علی کریمی و جوان ترکهای پاس هم فرصت دیده شدن داد. او البته علی جانملکی نبود که در فهرست کنار رسول خطیبی و محمود فکری و حمیدرضا بابایی و ستار همدانی حضور داشت.
بازی با قزاقستان فرصت خوبی بود تا نام یک بازیکن در خاطرهها حک شود. نخستین بازی ملی وحید هاشمیان که با گامهای بلند و بیقراری در خط حمله، هر دو گل ایران را زد. هنوز بلد نبودیم بگوییم: دبل و شروع رویایی.
وقتی اللهیار صیادمنش در نخستین بازی ملیاش گل زد و به نیمکت تیم ملی نگاه کرد، در کنار مارک ویلموتس، مرد آرامی هم ایستاده بود. وحید هاشمیان. هنوز با همان سیمای قدیمی. موهای کوتاه و به بغل خوابانده، لبخند کمرنگ، جدیت آشکار و البته 42 سال سن. باورش سخت است اما زمان به همین سرعت پرواز میکند. پلک به هم بزنیم اللهیار هم بازنشسته شده است.
این تنها غافلگیری دیدار دوستانه مقابل سوریه نبود. خود مارک ویلموتس هم انتظار یک پیروزی پنج گله را نداشت. هنوز کری خواندن سوریها در رختکن آزادی یادمان هست وقتی بعد از تساوی 2-2 مقابل تیم کیروش «شقینا الایرانیه» خواندند و فیلمش را منتشر کردند. در شب درخشش مهدی طارمی، سرسختی سوریها درهم شکست تا از همان گام نخست، سکوها با ویلموتس مهربان شوند.
هنوز اما همه محتاطانه نظر میدهند. مرز میان احتیاط و ترس البته باریک است، منتقدان میگویند «هجومی بودن» مارک ویلموتس اغراق است، بر اساس کدام سابقه؟ علیرضا بیرانوند بعد از بازی گفت: «حرف جالبی که ویلموتس در تمرین به ما زد این بود که گفت حتی اگر شکست میخورید، میخواهم گل بزنید!»
سالهای پیشا کیروش «پای زشت طاووس» یکی از کنایه - مثالهای پرهوادار بود. بازی هجومی تیم ملی را به پرهای زیبای طاووس تشبیه میکردند و پای زشت طاووس نصیب عملکرد نامناسب مدافعان و گلهایی که میخوردیم میشد. کیروش اما طاووس را وارونه کرد، در خط دفاع چشمنواز، در خط حمله زشت!
فوتبال تهاجمی و پرگل را البته که همه میپسندند اما آیا تاب گل خوردن را که به صورت طبیعی در این سبک بازی رخ دادنش محتمل است، داریم؟ منتقدان دوباره طاووس را روی میز ویلموتس نخواهند گذاشت؟
از بازی نخست تیم ملی لذت بردیم اما منتظر روزهای دشوار هم بمانیم، وقتی که طاووس از بایگانی بیرون خواهد آمد!