روزنامه ایران ورزشی
1398/03/28
ولخرجیهای لیگ برتر خلاف جهت زندگی ایرانیها
آرمن ساروخانیانهنوز لیگ هجدهم تمام نشده بود که سازماندهی برای لیگ نوزدهم شروع شد و این روزها تدارک و یارگیری تیمها به اوج رسیده. آنها که موفق بودند، میخواهند در اوج بمانند و آنها که به هدفشان نرسیدند، مصمماند ناکامی قبلی را جبران کنند. عطش موفقیت و فشار هواداران آنها را به سمت جذب مربیان و بازیکنان مطرح هل میدهد. هرچه اسم بزرگتر و کارنامه پربارتر، رقم قرارداد بالاتر. وقتی که بازار فوتبال ایران توان تأمین نیازها را نداشته باشد، آنها سراغ گزینههای خارجی میروند و این یعنی قرارداد ارزی.
ولی برای هیجان فوتبال و شور هوادارانش چه مرزی وجود دارد؟ آتش نقل و انتقالات که شبکههای اجتماعی بیوقفه به آن میدمند و به هیزمش اضافه میکنند، تا کجا قرار است شعله بکشد؟ در روزهایی که اقتصاد کشور سیاست ریاضت و صرفهجویی را در پیش گرفته و مصلحت عمومی این است که از هزینههای غیرضروری خودداری شود، فوتبال میتواند در خلاف جهت حرکت کند و باشگاهها تا جایی که میتوانند فتیله نقل و انتقالات را بالا بکشند؟
فوتبال ایران با بدهیهای انبوه و پرونده شکایات تلنبار شده روبهرو است و انتظار میرفت باشگاهها که عموما تراز مالیشان منفی است برای فصل جدید به فکر کوتاه کردن فهرست هزینهها باشند، ولی جنون جام آنها را به مسیری هدایت کرده که مشخص نیست چه پایانی داشته باشد.
مهمترین عامل تورم فوتبال مانند سایر حوزهها بالا رفتن قیمت دلار است. بازیکنان خارجی که در گذشته نسبت به قیمتشان گرهگشا و مقرون به صرفه بودند، حالا با فاصله از همتایان ایرانی گرانترند و بخش بزرگی از بودجه باشگاه را میبلعند. آنها حالا به متر تعیین قیمت بازیکنان تبدیل شدهاند و بازیکنان ایرانی هم دستمزدشان را متناسب با ارقام قرارداد این بازیکنان درخواست میکنند.
از فدراسیون بهعنوان متولی فوتبال کشور انتظار میرفت که در شرایط ویژه اقتصادی کشور تمهیداتی برای محدود کردن نقل و انتقالات در نظر بگیرد و مقابل ولخرجی باشگاهها بایستد. زمانی که خبرگزاری مجلس حرفهای تاج مبنی بر ممنوعیت استفاده از مربیان و بازیکنان خارجی را منتشر کرد، تصور شد که فدراسیون میخواهد اقتصاد لیگ را به مسیری منطقی برگرداند، ولی متأسفانه ساعتی بعد این جملات تکذیب شد و باشگاهها همچنان مجوز دارند که روی موج احساسات هواداری پیش بروند.
فوتبال ترکیه هم پس از افت ارزش پول ملی با بحران مشابهی روبهرو شد و باشگاهها در نخستین اقدام موظف شدند دستمزد بازیکنان داخلی را با لیر پرداخت کنند. همچنین باشگاههای بزرگ لیگ ترکیه از جمله فنرباغچه کمتر سراغ بازیکنان گران خارجی میروند و هزینهها را تا حد ممکن کاهش دادهاند.
در ایران اما باشگاههای فوتبال ظاهرا در دنیای مجزایی سیر میکنند. با بالا رفتن قیمت دلار، نهتنها جذب بازیکنان و مربیان خارجی محدود نشده، بلکه بازیکنان ایرانی هم ارقامی طلب میکنند که دست کمی از دستمزد دلاری ندارد.
لیگی که فصل گذشته میانگین گلش به کمتر از دو رسید، بسیاری از بازیهایش به زحمت هزار تماشاگر داشت و در یک جمله سرگرمی نازلی محسوب میشود، به یک تجارت گران برای باشگاهها و جذاب برای دلالها تبدیل شده و ظاهرا هیچکس قرار نیست جلوی این ریخت و پاش را بگیرد.