تریدینگ فایندر

اول جلوی مرگ «زیست روزانه» را بگیرید لطفا!

رسول بهروش روزنامه‌نگار این چندوقت که بحث در مورد زیست شبانه در تهران داغ بود، یک مسأله خیلی مهم به باد فراموشی سپرده شد؛ این‌که ما روزگاری زیست روزانه هم داشتیم که الان کاملا درخطر است! البته که تردد و تفریح در شب ازجمله حقوق مشروع شهروندان است که در ایران هم مثل خیلی از دیگر نقاط جهان اسباب و مقدمات آن باید فراهم شود، اما بحران بزرگتری که فعلا گریبان‌مان را گرفته، محدودشدن زندگی در روز است؛ آن‌چه مهمترین دلیلش را می‌توان مشکلات مالی و معیشتی مردم دانست. حقیقت تلخ آن است که شرایط اقتصادی فعلی کشور، بسیاری از مردم را یکجانشین کرده و باعث شده آنها جز برای انجام کارهای ضروری از خانه خارج نشوند. این روزها اگر در تاکسی نشسته باشید، حتما زیاد شنیده‌اید که رانندگان بی‌نوا از کمبود شدید و بی‌سابقه تعداد مسافران گله می‌کنند. صورت موضوع هم روشن است؛ شما امروز اگر قدم از منزل بیرون بگذارید، همین که پای‌تان به آسفالت کوچه برسد، کنتور هزینه‌ها به چرخش درخواهد آمد. وقتی حتی اتحادیه بوفه‌داران سینما هم شکایت دارد که مردم دیگر به تماشای فیلم نمی‌آیند یا اگر بیایند، آن را بدون خوردن چیپس 6‌هزار تومانی نگاه می‌کنند، معلوم است که بحران عمیق‌تر از همیشه شده است. بحث زیست شبانه را پیش ببرید، اما همزمان ترتیبی بدهید که زندگی مردم در روز روشن تعطیل نشود لااقل!
از بحث زیربنایی و بسیار مهم اقتصاد که بگذریم، زیست روزانه در تهران با مشکلات دیگری هم مواجه است. فرض کنید دو پسرجوان یا حتی مرد میانسال قصد ملاقات و گفت‌وگو با هم را داشته باشند و درعین حال نخواهند زیربار هزینه‌های گزاف کافه‌نشینی بروند؛ محل مناسب برای همنشینی آنها کجاست؟ در کدام پارک و بوستان می‌توانند ساعتی را بدون مزاحمت ساقی‌های انواع موادمخدر پشت‌سر بگذارند؟ اصلا یک تفریح کم‌هزینه و دم‌دست برای آنها چیست؟
این موضوع مخصوصا وقتی در مورد محلات جنوبی‌تر شهر حرف می‌زنیم، بسیار کلیدی است. حالا فرض کنید چند زن یا دختر بیرون از محیط خانه قصد چنین ملاقاتی داشته باشند؛ کار چقدر سخت‌تر خواهد شد؟ دیگر بگذریم از خطر خفت‌گیری و جرایم خشنی از این دست که این روزها رواج عجیبی پیدا کرده و عریان‌تر و بی‌پرواتر از هر زمان دیگری انجام می‌شود.
در بسیاری از شهرهای ایران فقدان محیط‌های امن خانوادگی یا سرگرمی‌های ساده و ارزان، یک مشکل جدی و آزاردهنده است که البته به آن عادت کرده‌ایم.
حالا اگر قرار است بدون رفع این معضلات مهمتر، چند راسته از خیابان‌های مرکز و بالای شهر در ساعات شب اجازه فعالیت پیدا کنند و این به معنای زیست شبانگاهی تلقی شود، این یک بحث دیگر است.
تریدینگ فایندر