روزنامه ایران ورزشی
1398/05/06
تاوان سوءمدیریت، کلیدواژهای که سخت حذف میشود
نگاه به چند نکته در مصاحبه وزیر با ایران ورزشیتاوان سوءمدیریت، کلیدواژهای که سخت حذف میشود
فرشاد کاسنژاد
تاوان سوءمدیریت. این کلیدواژه آن بخش از مصاحبه مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش و جوانان با ایران ورزشی است که درباره وضعیت اقتصادی استقلال و پرسپولیس حرف میزند اما آنچه سلطانیفر به درستی از آن انتقاد دارد، هجوم اتفاقات ویرانگر یک یا دو دهه اخیر است، دهههایی که باشگاههای دولتی به نسبت اقتصاد ورزش ایران ثروتمند شدند، تن به هزینههای گزاف دادند، باشگاههای دیگری را با خود غرق کردند و بدهیهای بزرگ بجا گذاشتند اما فقط اینها بجا مانده از این رفتار در باشگاهداری نبود. سیاقی از کار بجا مانده که همچنان به اجرای آن اصرار میشود و وزیر ورزش و جوانان اما در این بخش فقط به تولید درآمد بیشتر اصرار دارد. سلطانیفر گفته: «الان هیأت مدیره دو باشگاه نهایت تلاش را برای حل مشکلات دو باشگاه انجام میدهند ولی انتظار من در بخش اقتصادی و درآمدهای دو باشگاه بیش از آن چیزی بود که تاکنون انجام شده است. در جلسات هم گفتهام. به من هم قول دادهاند که دارند تلاش میکنند.»
مساله استقلال و پرسپولیس فقط درآمدزایی نیست. با درهای باز موجود درآمدزایی شاید چند میلیارد یا حتی چند ده میلیارد بالا و پایین شود. موضوع اصلی باز شدن درهای تازه درآمدزایی و مهمتر اصلاح رفتار مدیران باشگاهها در باشگاهداری است.
سیاق باشگاهداری مدیران استقلال و پرسپولیس در سالهای اخیر با مدیران یکدهه پیش این باشگاهها چندان متفاوت نیست. سطح درآمدزایی و روش کسب آن با توجه به تکنولوژی جدید برای دسترسی به هوادار و ساز و کار دریافت اعانه از هوادار عوض شده. ولخرجیها، هزینههای گزاف و گاه مرگبار از منظر اقتصادی، اشتباهات در قراردادها و موضوعاتی از این دست همچنان رایج است و تغییر روشی که چشمگیر و امیدوارکننده باشد، دیده نمیشود.
استقلال و پرسپولیس هنوز هم در قرارداد با بازیکنان خود زیانهای بزرگ برای باشگاه پدید میآورند و پاسخگ و نیستند. آخرین نمونهاش این است که استقلال درآمدش بابت حضور در جام جهانی روسیه را از چنگ داد و تقدیم به بازیکنی کرد که کارآیی فنی هم برای باشگاه نداشت. پس از جام جهانی برزیل نیز همین باشگاه درآمدش از بازی بازیکنانش در جام جهانی را صرف پرداخت مطالبات بازیکنان خارجیاش کرد که شکایت به فیفا برده بودند. از آن جام جهانی تا این جام جهانی هنوز روش از دست دادن سرمایههای باشگاه تفاوتی نکرده.
در همین سالهای اوج پرسپولیس فراموش نکنیم که مدیران این باشگاه با رفتارهای غلط در اداره باشگاه منجر به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات شدند و بهترین اتفاقات چه بسا وقتی برای پرسپولیس رخ داد که پنجرههای نقل و انتقالات بسته بود و تیم باثبات و بهتری برای پرسپولیس ساخته شد و این باشگاه اسیر اشتباهات بیشتر نبود.
استقلال و پرسپولیس همچنان بدهیهای بزرگ دارند و باید تا شهریورماه بدهیهای خود را بپردازند وگرنه چه بسا فرصت بازی در لیگ قهرمانان آسیا را از دست بدهند. فوتبال ایران پیش از هر چیز باید درک کند که قوانین سختگیرانه و محرومیت از لیگ قهرمانان، قوانینی علیه فوتبال نیستند، بلکه فرصتی هستند برای اصلاح ساختار فوتبالی که دچار بیماریهای اقتصادی است. فراموش نکنیم که اگر تهدیدهای ایافسی در چند سال اخیر نبود، باشگاههای ایرانی یاد نمیگرفتند که تعهد مالی هم بخشی از مسوولیتشان است.
وزیر ورزش و جوانان در مصاحبهاش با ایران ورزشی درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس گفته: «خوب است مردم بدانند که سازمان مالیاتی ما که امروز میگوید یکی ۱۰۰ میلیارد، یکی ۱۳۰ میلیارد بدهی دارد، ما هرچه به اینها میگوییم در هیچ سالی درآمد استقلال و پرسپولیس بر هزینههایش فزونی نداشته که این دو باشگاه باید مالیات بدهند، مسوولان سازمان مالیاتی میگویند شما درست میگویید اما اگر این باشگاهها در پایان سال مالی، هزینهها و درآمدهایشان را در یک برگ اظهارنامه مالیاتی ارائه میکردند، من مالیات را علیالرأس نمیکردم. در گذشته اما ۱۵-۱۰ سال است که اظهارنامه مالیاتی داده نشده است. من اگر الان از سازمان مالیاتی انتقاد میکنم، از طرفی میبینم آنها هم راست میگویند. وقتی تو به من اظهارنامه نمیدهی، قانوناً من موظف هستم که این مالیات را علیالرأس کنم. ما واقعاً داریم تاوان سوءمدیریتهای گذشته را میدهیم که به هر حال در سه سال گذشته خیلی از ما انرژی گرفته اما خوشبختانه موفق شدیم بسیاری از این بدهیها را پرداخت کنیم. سال به سال بخشی از بدهیها را پرداخت کردهایم تا بتوانیم مجوزهای لازم را برای لیگ قهرمانان آسیا کسب کنیم.»
در اینباره دو بحث وجود دارد. استقلال و پرسپولیسی که به تعبیر وزیر ورزش و جوانان هرگز درآمدشان بر هزینهها فزونی نداشته، چرا حتی پرداخت مالیات بازیکنان خود را میپذیرند؟ چرا قراردادهایی بیشتر از توان اقتصادی خود میبندند؟ چرا همچنان به این رفتارهای مالی ادامه میدهند و از تکرار خلق بدهی و پذیرفتن مالیات بازیکنان و تن دادن به هزینههایی بیشتر از توان اقتصادی باشگاه ابایی ندارند؟ این فوتبال چه زمانی قرار است از رفتار مالی خود وحشت کند و دست از این روشها در ایجاد بدهیهای بزرگ بردارد؟
تاوان سوءمدیریت. این کلیدواژه گفت و گوها درباره اقتصاد فوتبال ایران است و آسان نیست که این کلیدواژه از گفت و گوی روزمره ما حذف شود.