تریدینگ فایندر

مسافران و مردم قربانی هتل‌ها

محمد باقرزاده روزنامه‌نگار  همین دیروز مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کردستان به خبرگزاری فارس از ممنوعیت فعالیت‌ «خانه‌های مسافر» در شهر بانه گفت و توضیح داد که «این اداره‌کل به منظور حمایت از هتل‌های استان، اجازه فعالیت را به خانه‌های مسافر به‌ویژه در شهر بانه که دارای هتل بین‌المللی پنج ستاره است، نمی‌دهد. علیرغم این‌که سال‌های قبل مجوز خانه مسافر در استان صادر می‌شد، اما دیگر مجوزی برای این خانه‌ها صادر نمی‌‌شود.» بانه البته نخستین شهر با حکم ممنوعیت فعالیت خانه مسافر نیست و پیش از این چند مصوبه‌ در چندین شهر شمالی هم تصویب شد.
توجه به صنعت هتلداری و حمایت از هتل‌های باکیفیت در شهرهای کوچک و توریستی البته اتفاق خوشایندی است که می‌تواند برکات فراوانی برای همان شهر و در حالت کلی‌تر گردشگری ایران داشته باشد، چراکه اقامتگاه باکیفیت می‌تواند زمینه‌ساز ورود گردشگردان با توانایی مالی بالا شود و به رونق اقتصاد شهرهای کوچک کمک کند، اما این همه ماجرا نیست. پرسش اول دلیل استقبال از خانه‌ مسافر در شهرهای توریستی ایران است که به نظر می‌آید پاسخ به آن می‌تواند تا اندازه‌ای موضوع را روشن‌ کند.
واقعیت امر این است که بسیاری از مردم ایران در‌ سال دست‌کم یک‌بار مسافرت می‌‌روند که بخشی از آنها توانایی پرداخت هزینه هتل را ندارند یا به هر دلیلی چنین هزینه‌ای را مقرون‌به‌صرفه نمی‌دانند. گزینه بعدی آنها بی‌تردید همین خانه‌مسافرها یا اقامتگاه‌های بوم‌گردی است که البته با توجه به تعداد کم این بوم‌گردی‌ها در شهرهای مسافرپذیر، بخشی از مردم سراغ خانه‌مسافرها می‌‌روند. ممنوعیت فعالیت این خانه‌ها در گام اول می‌تواند امکان سفر را از برخی اقشار کم‌درآمد ایران بگیرد یا دست‌کم کیفیت سفر آنها را کاهش دهد که به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند اتفاق مبارکی باشد.
بخش دیگر ماجرا اما درآمد شهروندان شهرهای مسافرپذیر ایران است. در همین مهاباد یا بسیاری از شهرهای شمالی ایرانی عملا صنعت یا کارخانه خاصی وجود ندارد، به همین دلیل آمار بیکاری این مناطق بالاتر از میانگین کشوری است. حضور مسافران در این شهرها، قاعدتا باید خیری به این مردم هم برساند و خانه‌مسافر یکی از همین موارد است. بسیاری از ما تاکنون حضور در این خانه‌ها و حتی حضور چندروزه در یکی از اتاق‌های یک خانه در چنین شهرهایی را تجربه کرده‌ایم. ممنوعیت فعالیت این خانه قطعا منجر به ازبین رفتن چنین درآمدی برای مردم محلی هم خواهد شد که باز هم نمی‌تواند از سوی هیچ مسئولی قابل‌ دفاع باشد.
با همه این شرایط، البته بسیاری از مردم ایران همچنان تلاش می‌کنند همین حداقل مسافرت خود در ‌سال را حفظ کنند و مردم محلی هم تلاش می‌کنند به هر شیوه ممکن مسافرانی را در خانه‌های خود جذب و درآمدی از این راه کسب کنند. علاوه‌براین تجربه چنین تصمیماتی در سال‌های گذشته به ما می‌گوید که این مصوبه‌ها منجر به کاهش یا حذف خانه مسافر نمی‌شود، بلکه به شیوه‌های مختلف از فضای مجازی گرفته تا فعالیت دلالان، باز هم این خانه‌مسافرها به کار خود ادامه خواهند داد. البته فعالیت آنها در این شرایط تا اندازه‌ای حالت زیرزمینی به خود می‌گیرد که امکان هرگونه نظارت را از نهادهای مسئول سلامت و امنیت می‌گیرد، درحالی‌که در صورت مجوز فعالیت تمام دیگر مسئولیت‌ها مشخص است و هم مسافر و هم صاحب‌خانه، آرامش و امنیت بیشتری حس خواهند کرد. با این توضیحات شاید بهتر باشد تصمیمات اینچنینی با ملاحظه بیشتر انجام و تمام موارد لحاظ شود.
تریدینگ فایندر