روزنامه ایران ورزشی
1398/05/28
شکست به قیمت تجربه
شکوفه موسوی«تیم ملی والیبال زنان ایران در نخستین دیدار از رقابتهای قهرمانی آسیا با نتیجه 3-صفر برابر کره جنوبی شکست خورد.» متنی که روز گذشته در تمامی سایتهای ورزشی و کانالهای خبری شبکههای اجتماعی منتشر شد. خبری که خیلیها چون تحلیلی برای آن ندارند همچون بسیاری از خبرهای ورزشی از کنارش عبور میکنند. والیبال ایران در دهه گذشته هر روز شناختهتر از قبل پیش رفت و امروز بسیاری از مردم که شاید چند سال پیش پیگیر اخبار والیبال نبودند، تک تک قوانین آن را میدانند، برای تهیه بلیت مسابقاتش صف میکشند، بازیکنان تیم ملی را میشناسند، در صفحات اجتماعی نقد و نظر مینویسند و در کوچه و خیابان درباره حواشی و اتفاقات والیبال اظهارنظر میکنند اما تمام آنچه از والیبال میدانند مربوط به مردان است. چند نفر از اطرافیان شما از هفتهها قبل میدانستند که تیم ملی والیبال زنان ایران روز گذشته نخستین بازیاش در قهرمانی آسیا را انجام میدهند؟ نتایج دورههای گذشته را چقدر میدانید؟ چند نفر از ملی پوشان ایران را به چهره میشناسید یا آیا میتوانید ترکیب تیم ملی را نام ببرید؟ اگر پاسختان به تمامی این سوالات منفی است، شما در اکثریت به سر میبرید.
والیبال زنان ایران طی سالهای گذشته از نظر کمی و کیفی پیشرفت قابل توجهی داشته است. دختران ایران در راه آمادهسازی برای حضور در بیستمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی شهر سئول کره جنوبی، ماهها اردوی تدارکاتی مستمر داشتهاند و به اردو و بازی تدارکاتی خارج از کشور نیز رفتند. روندی که روزی رؤیای زنان والیبالیست محسوب میشد امروز محقق شده است و به عنوان یک امر بدیهی از آن یاد میشود. بدیهیاتی که جزو رؤیاهای زنان بوده و البته همچنان هست! پیش از آغاز مسابقات قهرمانی آسیا در گفتوگو با کادر فنی و بازیکنان همگی حرف از خلق شگفتی و تحقق هدف قرار گرفتن در بین چهار تیم آسیا میزدند و حالا با شکست 3-صفر مقابل کره جنوبی در نخستین بازی، کمتر کسی خارج از نفرات نزدیک به تیم میداند که آیا این نتیجه 3- صفر قابل پیش بینی بوده است یا به یکباره اتفاق افتاده؟ چند نفر از مردم ایران و حتی کارشناسان والیبال بازی زنان والیبال را از نزدیک دیدهاند که امروز تحلیلی از شرایط تیم ملی بدهند؟ بله، ما هنوز هم در مواجهه با ورزش زنان و تحلیل نتایج آن دچار ضعف هستیم. اینکه برخی با شنیدن خبر باخت زنان ایران مقابل کره جنوبی با نتیجه 3-صفر (25-17، 25-9،
25-14) معتقدند بیش از این هم از آنها انتظار نمیرفت و هدف قرار گرفتن بین چهار تیم برتر آسیا را آرزویی محال میدانند، یا آنهایی که با رؤیا پردازی معتقدند تمام حریفان را 3-صفر شکست میدهیم، هر دو تحلیلی است که میتواند قابل قبول باشد، چون ما نمیدانیم حقیقت چیست تا تحلیل حقیقی را تشخیص دهیم و بپذیریم. بهتر این است که امروز از تحلیلهای شتابزده بپرهیزیم و دخترانمان را در ادامه رقابتها همراهی کنیم. شاید همراهی ما قوت قلبی شود برای پیروزی و پر رنگ شدن سهم ما در موفقیت.
جواد مهرگان مدیر فنی تیم ملی والیبال زنان که در عمل همه کاره این تیم در بحث فنی است، پس از این شکست گفت: «شروع خوبی داشتیم اما در ادامه نتوانستیم تمرکز خود را حفظ کنیم که یکی از دلایل آن فضای سالن بود که تیم را تحت تأثیر قرار داد و پس از آن قدرت بالای کره جنوبی که اجازه نداد ما تمرکز لازم را داشته باشیم.» اظهارنظر مهرگان را اگر در مقابل هدفگذاری تیم که قرار گرفتن بین چهار تیم برتر مسابقات است قرار دهیم کمی تعجب آور است. از نظر چه کسی قابل قبول است تیمی که برای چنین هدفی وارد مسابقات شده، هنوز در تله جو سالن مسابقات قرار میگیرد و تمرکزش را از دست میدهد؟! ما یاد گرفتهایم در کوران مسابقات انتقادات را کمرنگ کنیم و به تیمهای ملیمان روحیه بدهیم.
در این چند خط هم نمیخواهیم چیزی را نقد کنیم چون باور داریم زنان ایران وقتی تصمیم بگیرند فعل خواستن را صرف کنند، محال است موفق نشوند اما توقعات را از دختران والیبال بالا نبریم. کدام ایرانی دلش نمیخواهد تیم والیبال زنان ایران نه تنها بین چهار تیم برتر که بر سکوی قهرمانی آسیا بایستد؟! اما باید در کنار آرزوهایمان توقعاتمان را منطقی پیش ببریم و بار روانی روی دوش بازیکنانمان ایجاد نکنیم. دختران ایران در والیبال نیاز به پیشرفت پله پله دارند و محال است به هدف و رؤیایشان که قرار گرفتن بین برترینهای آسیا و جهان است نرسند. شاید همین چند روز دیگر برسند و شاید کمی دیرتر اما امروز نقش ما حمایت است. نقدها را تا بعد نگه میداریم و برای زنانمان آرزوی موفقیت میکنیم.