روزنامه آرمان ملی
1398/06/11
سکوت و سود
روز پنجشنبه راديو عمومي (ملي) آمريکا خبري از انفجار در سکوي پرتاب موشک ماهوارهبر ناهيد1 ايران منتشر کرد و متعاقب آن رويترز آن را انعکاس جهاني داد و تا ظهر شنبه، تنها وزير ارتباطات به اين خبر واکنش نشان داد، البته آن هم مبهم و غير شفاف. گويي هيچ مقام وزارت خارجه، وزارت دفاع، ستاد کل نيروهاي مسلح و مربوطتر از همه؛ رسانهها نقش و وظيفهاي در اين باره ندارند که اطلاعرساني واقعگرايانه و شفاف داشته باشند تا عرصه براي حريف خالي نماند! البته رسانههاي ما نه تنها در انعکاس خبر در اين حوزه بلکه در حوزههاي ديگر هم محدوديتهايي داشته و به عبارتي ابتکار عمل ندارند. به گونهاي در کشور ما با رسانهها عمل ميشود که ابتکار عملي که همزاد آزادي عمل رسانه محسوب ميشود، از آنها سلب شده است. اين ابتکار عمل را ميتوان خلاقيت و پيشرويي رسانه و در نتيجه استحکام رسانه در عمل به تشخيص خود دانست. هيچ قانوني در سلب اين ابتکار عمل رسانهاي در کشور ما وجود ندارد اما مجموعه شرايط و رفتار با رسانهها، بخشنامهها و دستورالعملهاي تنظيم عمل شوراها براي رسانهها و... رسانههاي ما را به نوعي بيابتکاري و بهعبارتي استيصال در قبال وقايعي کشانده که در صورت وجود ابتکار و آزادي عمل ميتوانستند با ورود به موقع به رويداد تامين منافع ملي بکنند. و اينجاست که وظيفه رسانه بيش از ديگر قدرتها مطرح ميشود. اين بيابتکاري باعث ميشود که مثلا اسرائيل در سوريه به ما تلفات جاني و مالي وارد ميکند و رهبرانش بر بوق تبليغاتي ميدمند و جالب آنکه بعد آن با گستاخي طرح شکايت از ايران ميکنند تا محکوم شود. در چنين شرايطي رسانههاي ما از بيابتکاري در پاسخگويي، بايد بنشينند و حرص بخورند. ابتکار عمل يا هست يا نيست. اگر هست بايد کاملش باشد، در تمام حوزهها باشد تا رسانهها از منافع ملي به تمامي دفاع و ايفاي نقش کنند. چنين نيست که ابتکار عمل براي برخي حوزهها باشد و براي برخي ديگر نباشد. اين واقعيتي است که سلب ابتکار عمل از رسانهها بزرگترين ضربات را به جامعه ما وارد ساخته است زيرا وظيفه اطلاعرساني و اقناع افکار عمومي بيش از مقامات و دستگاهها، کار رسانه است. رسانه که سکوت نداشته و ابتکار عمل داشته باشد و با آزادي عمل اطلاعرساني کند، سود ملي کسب ميکند. مثال ناهيد1 نمونه روشني دراين مورد است. آيا فقط وزير ارتباطات بايد پاسخگو باشد، آن هم مبهم و ناروشن؟ يا ديگر دستگاهها هم بايستي وظيفه اطلاعرساني خود را انجام دهند؟ همه اينها هست و نيست. هست چون به دستگاههاي ديگر هم مربوط ميشود و نيست چون اين، وظيفه اصلي رسانه است. اما چون رسانههاي ما در زمينههايي از ابتکار عمل تهي شدهاند، عرصه را براي شکلدهي و مهندسي به ديگران واگذار کردهاند. واقعيت اين است که رسانهها را به روزي کشاندهايم که آنها نفر دومند. بهعنوان يک نهاد مستقل از قدرت و تاثيرگذار شناخته شده نيستند. آنها بايد اول رخدادي روي دهد و سپس به آن، آن هم با ملاحظاتي بپردازند. واقعيت اين است که آنها رخدادآفرين نيستند چون تنظيم رسانهها اينچنين به روزشان آورده است. تفکر «دهندگي» اطلاعات به رسانهها حاکم بر کشور رويکردي عقب مانده و غيرواقعبينانه است که منافع ملي کشور ما را تامين نميکند. در اين تفکر، رسانهها بايد منتظر دادن اطلاعات از منابع قدرت باشند، آنها حق ابتکار عمل ندارند که «اطلاعات کسب کنند و بگيرند» و در اين «گيرندگي» آزادي عمل داشته باشند و محدوديت نداشته باشند و اين همان تفکر «گيرندگي» اطلاعات است که رسانهها در کشورهاي توسعه يافته به آن رسيدهاند و اينجاست که رسانهها بهعنوان قدرتي ديگر در کنار قدرتهاي ديگر موثر بوده و از سکوت خارج ميشوند و به نفع و سود ملي عمل ميکنند و منتظر ديگران نميمانند و دستگاهها هم در روشنگري و اطلاعرساني به يکديگر پاس نميدهند.
سایر اخبار این روزنامه
آقای رئيسی! پای احمدی نژاد كي به دادگاه باز ميشود؟
مارمولکها اژدها شدند
کنایه ظریف به انقلابیون «زیرکولرنشین»!
ليست بدهی ٦٩ هزار ميلياردی شهرداری قاليباف
٥٦هزار ميليارد زيان انباشته ٩بانك
مصلحتسنجی در رسیدگی قضائی نداریم
رونمايي پهپاد نقطهزن «کيان»
مردم باید باور کنند
ظریف: اروپاییها تا پنجشنبه فرصت دارند
کنایه محمد هاشمی به روسای سابق قوه قضائیه
سکوت و سود
به نام عزاداری، به کام تبلیغات انتخاباتی
ديدار روحانی و ترامپ قطعا منتفی است
شادمان در جوار حق