روزنامه ایران ورزشی
1398/07/01
یک هیچ بزرگ
رسول مجیدی
آخرین روز تابستان ۹۸ برای سرخها خوش بود. تیمشان موفق شد دوباره استقلال را ببرد و به صدر جدول نزدیک و نزدیکتر شود. شیرینی برد وقتی برای آنها بیشتر شد که استقلال درست مثل بازی قبل، یک پنالتی بادآورده را هم از دست داد. حالا کمکم جدول دارد شکل واقعی خودش را پیدا میکند. شهر خودرو و پرسپولیس با ۹ امتیاز در صدر و سپاهان و تراکتور با ۸ امتیاز در تعقیب آنها. در بین بالانشینان قطعاً جای استقلال خالی است و با روندی که آنها پیش گرفتهاند بعید است حالا حالاها این جا پر شود.
وقتی سیدجلال حسینی اعلام کرد مصدوم است و به دربی نمیرسد، مهدی عبدی خوشحالترین فرد روی زمین بود. مهدی حالا میتوانست روی نیمکت بنشیند و از نزدیک بزرگترین دوئل فوتبال ایران را ببیند. نام او تا قبل از خط خوردن اسم سیدجلال، در لیست نبود و مصدومیت کاپیتان -که شاید مصلحتی هم بود- به نفعش شد. با این همه حتی خودش هم فکرش را نمیکرد که در اولین فصل حضورش در پرسپولیس، فرصت کند دربی اولش را هم تجربه کند. کالدرون که در خط حمله با مشکلات فراوانی روبهرو است (ناهماهنگی، تاکتیک ضعیف و مهمتر از همه افت علیپور و کیفیت نداشتن بازیکن برزیلی)، در اواخر بازی تصمیم گرفت دستکم به تجربه یک جوان آیندهدار بیفزاید و عبدی را وارد زمین کند اما تعویضش برخلاف تصور خیلیها جواب داد. توپ در یک رفت و برگشت و در غفلت مدافعین استقلال به عبدی جوان رسید و او به کمک تیر دروازه و سیدحسین حسینی و البته به مدد شوت خوب خودش، به چهره ویژه دربی نودم تبدیل شد. مهدی فصل گذشته در لیگ امیدها ۲۴ گل زد و آقای گل رقابتها شد. او قطعاً اگر بتواند بر حواشی زندگی کنترل داشته باشد، میتواند روزی این آمار را در لیگ برتر هم ثبت کند.
استقلال در لیگ نوزدهم هنوز به بردی دست نیافته، در رده پانزدهم قرار دارد و بدتر از همه اینکه بازیهای خوبی هم به نمایش نمیگذارد. آبیها در مجموع تنها ۲ گل زدهاند و در هیچکدام از بازیهایشان موفق به بسته نگه داشتن دروازه نشدهاند. سوای آمار، استراتژی سرمربی ایتالیایی هم روشن نیست. او تا قبل از دربی هم مورد انتقاد بسیاری از هواداران و پیشکسوتان استقلال قرار داشت و فقط حساسیت دربی بود که مانع انتقادها از استراماچونی شده بود ولی حالا و بعد از باخت به رقیب سنتی، به سختترین روزهای زندگی کاری خودش نزدیک میشود. استراماچونی برای فرار از این مهلکه یک راه بیشتر ندارد؛ برد در بازی بعدی مقابل ذوبآهن علی منصوریان در اصفهان. آیا میتواند؟
دیروز در روزنامه ایران ورزشی برای دربی تیتر زدیم: «جنگ اول» و حالا کالدرون آرژانتینی این جنگ را برده است. تیم او فعلاً در جدول اوضاع خوبی دارد اما قاعدتاً خودش هم مانند بسیاری از پرسپولیسیهای تیزبین، نگران ادامه فصل است. پرسپولیس کالدرون هنوز در قواره یک مدعی ظاهر نشده. هنوز تعداد پاسهایش به عدد قابل توجهی نمیرسد. هنوز در خط حمله صاحب ابتکار عمل نیست و بخصوص از لحاظ فردی در مضیقه قرار دارد. سرخها با ادامه این روند ممکن است خیلی زود از لحاظ نتیجهگیری هم دچار مشکل شوند. آنهم در حالی که قرار بود امسال نه تنها نتیجه بگیرند، بلکه بازی زیبا هم نمایش دهند. مرد آرژانتینی باید فکری بکند.
علی کریمی، هافبک استقلال قطعاً ۳۱ شهریور ۱۳۹۸ را فراموش نمیکند. او میتوانست چهره اول دربی پایتخت باشد اما حالا اصلاً دوست ندارد به این بازی فکر کند. کریمی که هافبک آرام و مقتدری است، در دقیقه۲۸ با اعتماد به نفس بالایی پشت ضربه پنالتی رفت. کارش سخت بود. هم باید بیرانوند که در این سالها به پنالتیگیر بودن شهره شده است را فریب میداد و هم باید خاطره پنالتی فرشید اسماعیلی در بازی قبلی را از ذهن هواداران پاک میکرد اما وقتی نوبت به ضربه زدن رسید، او نتوانست هیچکدام از این کارها را انجام دهد تا سناریوی دربی ۸۹ برای هواداران استقلال تکرار شود. روز بد کریمی با اخراج در دقایق پایانی و البته بازی ضعیف در نیمه دوم تکمیل شد تا کریمی با رویی گشاده به استقبال پاییز برود و اصلاً دلش برای تمام شدن تابستان نسوزد.
اگر سیاهه بازیکنان دو تیم را قبل از بازی مرور میکردید، متوجه میشدید که یکی از وجوه تفاوت این دربی با سایر دربیها، نبود بازیکن بزرگ در دو تیم است. شاید تنها بازیکنی که از لحاظ فنی -و نه قدرت رهبری- میتوانست ستاره بازی لقب بگیرد، علیرضا بیرانوند بود که در این دو سال در بازیهای بزرگ درخشان ظاهر شده. بیرانوند که در چند هفته ابتدایی، بیشتر با حاشیههایش به چشم میآمد و حتی هفته پیش تحت فشار رأی کمیته انضباطی گفت از فوتبال خداحافظی خواهد کرد، یکی از ستارههای اصلی تیم کالدرون در دربی نود بود. او دروازهاش را بسته نگه داشت و مهمتر از همه دوباره یک ضربه پنالتی مهم را مهار کرد. اگر دروازه پرسپولیس در دقیقه ۲۸ باز میشد، شاید نتیجه دیگری انتظار دربی را میکشید.
موعود بنیادیفرد، داور ۳۴ ساله فوتبال ایران یکی از مردان خوششانس روز گذشته بود. پنالتیای که او برای استقلال گرفت، از نظر بیشتر کارشناسان داوری یا درست نبود یا سختگیرانه تلقی میشد اما بخت با بنیادیفرد یار بود؛ بیرانوند پنالتی کریمی را مهار کرد و تصمیم بحثبرانگیز او باعث تغییر نتیجه نشد. بنیادیفرد در نیمه دوم هم به قدری بازی از دستش در رفت اما هرطور که بود موفق شد آن را کنترل کند تا اولین قضاوتش در دربی با همه حاشیههایش به پایان برسد. او در چند روز آینده هم همچنان در کانون توجهات خواهد بود اما قطعاً از این بازی بزرگ درسهای زیادی گرفته. درسهایی که در آینده میتواند کمکهای زیادی به این داور جوان اما خوشآتیه کند.
یک هیچِ بزرگ!
رامتین جباری
دربی ۹۰ مثل تدارکی که برایش دیده بودند خلوت بود. ساعت ۴ بعدازظهر یک روز کاری و فروش نیمی از ظرفیت ورزشگاه، یعنی دربی ۹۰ یک رفع تکلیف بود؛ تکلیفی که در آن کارگروهی متشکل از شورای تأمین استان تهران، نیروی انتظامی، وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ همه تلاششان را میکنند تا کمترین استقبال ممکن از مهمترین رویداد ورزشی کشور انجام شود. داخل زمین دو تیم استقلال و پرسپولیس هم با تمپویی آرامتر از میانگین لیگ برتر، دقت پاس پایین، ضریب خطای بالا و بینظمی، انگار جزئی از اجزای این کارگروهی بودند که باید یک تکلیف ۹۰ دقیقهای را به پایان میبردند. ترس باختن، وزنه سنگینی شد به ساق پاها که سرعت را کشت تا اکثر توپها به مقصد نرسد. روی کاغذ دو تیم با رویکرد هجومی به میدان آمدند اما با سوت بنیادیفرد سناریوی دیگری به اجرا درآمد. دو تیم میلی به عبور از میانه میدان نداشتند و عقب ماندن و تجمع در یکسوم دفاعی را به اجرای برنامههای هجومی ترجیح میدادند. درگیریها و معدود اتفاقهای مسابقه اساساً روی اشتباههای تیم مقابل بود تا ابتکار عمل دو تیم، فولبکها میلی به نفوذ نداشتند، پاسها غالباً رو به عقب بود و پاسهای رو به جلو بیسرانجام! وقتی کرکره فوتبال پایین کشیده شد، برخورد و حواشی تبدیل شد به متن دربی. تنش نصف و نیمه و دعواهای مختصر، جای تاکتیک، بازیسازی، موقعیت گل و صحنههای حساس را گرفت و داور و کارتهای رنگیاش یکهتاز شد. با حذف دقایق ۲۸ و ۸۱، یعنی صحنه پنالتی ناکام استقلال و گل اتفاقی پرسپولیس، مسابقه دیروز یک «هیچِ» بزرگ بود که نام دربی برایش بهطور بدی سنگینی میکند. حتی همین دو دقیقه از ۹۰ دقیقه هم پر بود از اشتباهها و حرکتهای غیرحرفهای دو تیم و تیم داوری. بیرانود بر خلاف قوانین جدید، مثل همیشه به جلو پرید، علی کریمی بدون تمرکز لازم برای زدن پنالتی حساس دربی ضربه بدی زد و داوری که شهامت لازم برای اجرای دقیق قانون را نداشت! روی صحنه گل هم جای خالی مدافعی که با حضور وینگر پرسپولیس پر شد و مدافع دیگری که آفساید را پر کرده بود، با اشتباه مهلک و عجیب حسین حسینی تکمیل و تبدیل به تنها گل مسابقه شد تا استقلال یکبار دیگر تقاص اعتماد به دروازهبانی را دهد که در اندازه یک شماره یک بدون رقیب نیست و رفتهرفته تبدیل به پاشنه آشیل تیم استراماچونی در این فصل شده است! کالدرون، مربی فاتح دربی ۹۰ میگوید: «تحلیل شما همه منفی است!» آن طرف هم مربی مغلوب گفته: «عملکرد ما ضعیف بود اما جز گل چیز دیگری از پرسپولیس ندیدم!» شواهد و قرائن حکایت میکند این مسابقه فقط در شبکههای مجازی و کانالها هیجان دربی را داشت، وگرنه بیرون از هیجانهای مجازی، آزادی شاهد شیر بییال و دم و اشکمی بود که خوابش میآمد. دربی دیروز را خلاصه میکنم؛ یک هیچ، بدون حتی یک توپ در چارچوب! یک «هیچ».
پربازدیدترینهای روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه