روزنامه ایران ورزشی
1398/07/04
نقش بزرگان فوتبال در بازتولید خشونت
آرمن ساروخانیان
تمام کسانی که منتظر بودند شهرآورد یکشنبه بدون درگیری به پایان برسد، با تماشای بازی ناامید شدند. بازیکنان استقلال و پرسپولیس به روال بازیهای قبلی دو تیم چند بار به هم پیچیدند و اگر مراعات بنیادیفرد نبود، تعداد اخراجیها میتوانست بالاتر برود.
متأسفانه امید زیادی هم برای تغییر این رویه وجود ندارد. از بازیکنان جوان که حین بازی آدرنالینشان به اوج میرسد چه انتظاری میتوان داشت، وقتی بزرگترهای دو باشگاه حتی دور از هیجان مستطیل سبز نمیتوانند خویشتندار باشند و از حمله به حریف خودداری کنند؟
انصاریفرد که به تازگی مدیرعامل پرسپولیس شده یکی از این قدیمیها و بزرگترهاست که در روزهای گذشته مصاحبههای جنجالی زیادی داشته و بر آتش این اختلاف دمیده. از کسی که سابقه طولانی بازی و مربیگری دارد، انتظار میرفت که موضعگیریهای پختهتری داشته باشد، ولی او در دوره جدید مدیریتش رویه متفاوت و غریبی در پیش گرفته و به نظر میرسد ویروس جنجالآفرینی این روزهای فوتبال ایران به او هم سرایت
کرده است.
عجیبترین اظهارنظر انصاریفرد زمانی بود که مدعی شد کسانی تلاش میکنند پرسپولیس قهرمان نشود! همین جمله کافی بود که باشگاه استقلال دیروز بیانیهای صادر کند و از کمیته انضباطی بخواهد مدیر رقیب را احضار کند و خواهان توضیحات شود.
انصاریفرد البته در این رفتار تنها نیست و بیشتر مدیران فوتبال این روزها تحت تأثیر تعصبات هواداری و اثرات شبکههای اجتماعی هستند. واکنشهای تند و احساسی در فضای مجازی از سوی هوادارانی که اکثراً نوجوان هستند آنقدر روی فضای فوتبال تأثیر گذاشته که گاهی مدیران هم به جای تنشزدایی و واکنشهای منطقی در این بازی میافتند و تسلیم این هیجان میشوند.
در میان مدیران و مربیان باشگاهها که در زمره چهرههای تأثیرگذار فوتبال کشور هستند و از آنها انتظار رفتار متفاوتی میرود، متأسفانه هیچ ارادهای برای خروج از این چرخه دیده نمیشود و آنها با مصاحبهها و واکنشهایشان به بازتولید خشونت و نفرت کمک میکنند. وقتی آنها در مصاحبههایشان بیعدالتی در فوتبال کشور را القا میکنند، چطور میتوان از هواداران جوانی که به ورزشگاه میروند، انتظار داشت که به تصمیمات داور اعتراض نکنند و شعارهای تند سر ندهند؟
لیگ نوزدهم تازه شروع شده و هنوز در شروع این مسیر طولانی هستیم، ولی در همین پنج هفته اعتراضات به قدری بالا گرفته و تنش چنان به اوج رسیده که نمیتوان امیدی به بازگشت آرامش به صحنه فوتبال داشت.
گاهی هم مدیران آگاهانه با این اظهارنظرهای جنجالی به دنبال تحت فشار قرار دادن تصمیمگیرندگان و داوران یا بالا رفتن محبوبیتشان هستند، در حالی که اثرات مخرب این رفتار در فوتبال کشور را در نظر نمیگیرند. تیمهای تهرانی بارها در سفر به شهرستانها با رفتار خشونتآمیز هواداران میزبان روبهرو شدهاند و مدیران از این شرایط نالانند، در حالی که خودشان با این مصاحبهها در تولید این شرایط مؤثر بودهاند.