روزنامه آفتاب یزد
1398/07/07
فرق ما با اونا چیه؟
یوسف خاکیان - چن روز پیش متن کوتاهی که به همراه یک کلیپ 33 ثانیه ای تو یکی از کانالهای تلگرامیمنتشر شده بود رو خوندم. توی اون متن چنین چیزی نوشته شده بود:« جابه جایی عمارت تاریخی با قایق
یک عمارت بزرگ متعلق به دهه
۱۷۶۰ میلادی در ایالت مریلند آمریکا روز چهارشنبه طی عملیاتی به طور کامل از روی زمین جدا و از طریق آب به جای دیگری منتقل شد. این ساختمان ۴۰۰ تنی با نام «گالویهاوس» از یک مسیر آبی که حدود ۸۰ کیلومتر
بود به مکان جدید خود منتقل شد»
کلیپ مورد اشاره هم فیلمیاز نقل و انتقال همین ساختمون 400 تنی رو نشون میداد که اون رو روی یه شناور خیلی بزرگ گذاشته بودن و روی آب حرکتش میدادن. حمل و نقل این عمارت بزرگ در سال 2019 اتفاق افتاده و همونطور که تو متن کوتاهی که ذکر شد اومده بود این ساختمون متعلق به دهه 1760 میلادیه.
با یه حساب سرانگشتی میشه فهمید که این ساختمون 259 سال عمر کرده و بالطبع یه ساختمون یا به عبارت بهتر یه بنای تاریخی خیلی قدیمیبه حساب میاد. این نحوه برخورد مردم کشورهای دیگه با آثار تاریخی، میراث فرهنگی و یادگاریهاییه که از گذشتگانشون براشون مونده. دلیل این جابجایی ممکنه این باشه که میخواستن تو محلی که این ساختمون قرار داشته بزرگراه، سد، کارخونه، استادیوم و ... بسازن واسه همین فکر کردن که چیکار کنیم که هم بتونیم به هدفی که میخوایم اینجا پیاده اش
کنیم، برسیم و هم این ساختمون قدیمیرو از بین نبریم. بعد از مدتی تفکر بالاخره یه
راه حل پیدا کردن که گرچه به زعم خیلیا انجامش
غیرممکن بود و تازه اگه میشد انجامش داد باید کلی پول پاش خرج میکردی. اما اونا هم کار غیرممکن رو به ممکن تبدیل کردن و هم از خرج و مخارج این عمل نترسیدن. راه حلی که پیدا کردن این بود: «باید این ساختمونو از اینجا به یه جای دیگه منتقل کنیم» نتیجه اش
هم این فیلمیشد که تو یه کانال تلگرامی
منتشر شد.
اما بیایید فرض کنیم یه همچین ساختمونی تو کشور ما بود. اصلا چرا فرض کنیم. خب یه عالمه ساختمون و بنای تاریخی قدیمیتو کشور ما هست که خیلی بیشتر از ساختمون «گالویهاوس» قدمت داره. خب ما با عمارتهای قدیمیو باستانی مون چه برخوردی میکنیم؟ همین چند روز پیش بود که خبر رسید یه عمارت دوره قاجاریه رو که از
گچ کاری و آیینه کاری و کارشیکاریهای منحصر بفردی برخوردار بوده شبونه و یواشکی با لودر و بولدوزر خراب کردن و جز تل خاک هیچی ازش باقی نذاشتن. از این نمونهها خیلی داریم تو این مملکت. منکرش هم نمیتونیم بشیم. طرف میگه میخوایم اینجا یه پاساژ بسازیم .
هدفش همینه. دیگه به این فکر نمیکنه که چیکار کنیم که هم بتونیم یه پاساژ اینجا بسازیم هم این ساختمون قدیمیرو از بین نبریم. چون هدفش ساختن یه پاساژ بدون هیچ مقدمه و موخره ایه، چیکار میکنه. شبونه لودر خبر میکنه میگه تا صبح نشده بکوب بیارش پایین. جوری که تا سپیده نزده هیچی ازش باقی نمونه. صبح هم که شد هرچی خبرنگاره میریزه اونجا فرت و فرت عکس میگیرن و میبرن منتشر میکنن که فلان عمارت رو درب و داغون کردن.
عملکردها رو دیدید؟ مقایسه کردید؟خارجیه پول خرج میکنه خودشو به تقلا میندازه، خودشو خسته میکنه واسه اینکه آثار باستانی کشورش از بین نره. فکر میکنید این رفتار چه دلیلی میتونه داشته باشه؟ جز اینکه اونا واسه تاریخ و آثار باستانیشون اهمیت و ارزش قائلن؟ واسه همین هر کاری میکنن تا چیزی که از گذشتهها به دستشون رسیده رو صحیح و سالم به دست آیندهها برسون. اونا هم برای گذشتگانشون حرمت قائلن و هم برای آیندگانشون. واسه همین طرز تفکر به خودشون اجازه نمیدن به جای آیندگان تصمیم بگیرن و با لودر و بولدوزر بیفتن به جون میراث باستانی کشورشون. اما ایرانیه فقط جلو چشمشو میبینه. میگه من میخوام پاساژ بسازم. دیگه بقیه اش به من مربوط نیست. این ساختمون قدیمیهم مزاحم پاساژ ساختنمه. به خودش نمیگه چیکار کنم؟ به خودش میگه خرابش میکنم. به همین راحتی. یکی هم اگه بیاد بهش بگه خب این یه اثر قدیمیو تاریخیه و فقط متعلق به تو نیست و به همه مردم تعلق داره برمیگرده میگه: تاریخ چیه؟ اثر قدیمیکدومه؟ مردم کی ان؟این ساختمون مال منه. اینم سندش. میخوام خرابش کنم جاش برج بسازم. به کسی هم ربطی نداره. با همچین آدمیبا چه منطقی میشه رفتار کرد. شک نکنید مثل هزاران ساختمون قدیمیکه شب
سر جاشون بودن و دم صبح هیچی ازشون باقی نمونده
بود. ساختمون مورد نظر هم از بین میره و همه خاطراتش هم زیر آوارش دفن میشن.
اونچه قلم من در این یادداشت قصد داشت بیان کنه پاسخ پرسشیه که در تیتر این یادداشت
مطرح شد. گرچه برای پی بردن به عمق فاجعه ای
که سوال «فرق ما با اونا چیه؟» آشکار میکنه
باید کتابها نوشت و همایشها برگزار کرد و سخنرانیها داشت. اما همین قدر بدونیم که
بی شک و تردید عملکرد ما در مقابل عملکردی که
اونا درباره برخورد با آثار باستانیشون دارن،
صد درصد اشتباه و نابخردانه اس. ما با لودرانداختن
و یک ساختمون قدیمیرو خراب کردن و
به جاش برج و پاساژ ساختن تنها به اطرافیانمون ظلم نمیکنیم. ما با این کار بخشی از یه تمدن عظیم رو به ویرانی میکشیم. اتفاقی که
بی هیچ تردیدی بدون حتی تفکر انجام میشه در حالیکه اثری که این عمل بر جا میذاره بی نهایت تاسفبار و غم انگیزه. فرق ما با اونا اینه که وقتی اونا به جای ساختمون قدیمی«گالویهاوس» بزرگراه، سد، کارخونه، استادیوم و ... رو ساختن خیالشون راحته که در کنار معماری جدیدی که تو دوره خودشون ایجاد کردن از معماری قدیمیو اصیلی که از گذشتهها بهشون ارث رسیده هم حفاظت کردن و اون رو تو گوشه ای
از سرزمینشون حفظ و نگهداری کردن اما ما با ایجاد یه معماری جدید و بی در و پیکر نه تنها چهره شهر رو به بی رحمانه ترین حالت ممکن تغییر دادیم بلکه با از بین بردن یه اثر قدیمی، با خیالی آسوده به گذشتگان
و آیندگانمون با بدترین حالت ممکن
دهن کجی کردیم و بهشون گفتیم. همینه
که هست. دلم خواست.
سایر اخبار این روزنامه
متهم: نعمتزاده میگفت داروخانهها مانند کیف پول هستند!
باهنر: اگر با پناهیان مناظره کنم حرفهای زیادی برای گفتن دارم
سه قوه موظفند اقداماترا زمانبندی و پیشرفتها را گزارش نمایند
طلسم آزاد راه تهران شمال کی شکسته میشود؟
روزهای رویایی بورس
پاییز گرم!
لایحه نهایی تامین امنیت زنان چه میگوید؟
مجاز نیستیم با نام شهدا بازی کنیم
امکان تغییر مکان سازمان ملل وجود دارد؟
تغییر مکان سازمان ملل عملیاتی است؟
چرا تتلو غافلگیرمان کرد؟
برای سالمندان چه کردید؟
فرق ما با اونا چیه؟
چرا تتلو غافلگیرمان کرد؟
برای سالمندان چه کردید؟
پنج نکته درباره ایران پلاست
اقبال تاریخی بورس