تریدینگ فایندر

یادداشت

استراماچونی واقع‌بین؛ همان چیزی که آبی‌ها می‌خواهند
معماری ایتالیایی با چند هفته تأخیر

علی مغانی
تریدینگ فایندر



یک بازی نسبتاً ساده در جام حذفی، بزرگترین هدیه‌ای بود که می‌توانست نصیب استراماچونی شود. پیروزی مقابل گل ریحان در جام حذفی آن هم در وقت اضافه، قاعدتاً نباید باعث جشن و شادی استقلالی‌ها شود اما وضعیت بغرنج آبی‌ها از آغاز فصل، شرایط را طوری رقم زده بود که این پیروزی بخشی از فشار سنگین روحی روانی را که روی استقلال بود، از بین ببرد اما مهم‌تر از بهبود وضعیت روانی استقلال و صعود به مرحله بعدی جام حذفی، تغییرات مثبتی است که در این تیم اتفاق افتاده.
اول اینکه نشانه‌های آشکاری در استراماچونی دیده می‌شود که آن نگاه «بالا به پایین» و «کمال‌گرا» را کنار گذاشته و با واقع‌بینی بیشتری به فوتبال ایران نگاه می‌کند. به نظر می‌رسد مربی ایتالیایی استقلال، در این هفته‌ها شناخت بیشتری نسبت به اتمسفری که در آن کار می‌کند پیدا کرده. او در مصاحبه مطبوعاتی قبل از بازی در جام حذفی چند جمله کلیدی به زبان آورد و گفت: «دیگر به بازیکنانی که ندارم، اهمیت نمی‌دهم و تصمیم گرفتم با فلسفه خودم بازی کنم». «الان خیلی از بازیکنان را در جلوی زمین ندارم ولی برنامه‌ام را تغییر نمی‌دهم». «حتی اگر بازیکنانم در پست‌های خودشان بازی نکنند باز هم سیستم را تغییر نمی‌دهم چون دوست دارم یک ساختار ایجاد کنم». این دقیقاً همان مربی‌ است که استقلال در این مقطع نیاز دارد. این استراماچونی را با استراماچونی شاکی یک ماه پیش مقایسه کنید که مدام از نداری‌ها و ضعف‌ها شکایت می‌کرد. حالا او در حال تبدیل شدن به یک مربی واقع‌بین است که محدودیت‌ها و کمبودها و ضعف در اسکواد تیم را می‌پذیرد ولی آن را بهانه‌ای برای ناکامی قرار نمی‌دهد و می‌خواهد استقلالِ خودش را معماری کند.
نکته دیگر، تغییر رویکرد مربی استقلال در چیدمان درون زمین است. روزی که استراماچونی مقابل پرسپولیس تیمش را با سه دفاع مرکزی به زمین فرستاد، تصور می‌شد این ترفند صرفاً برای رویارویی در دربی باشد اما حالا در سومین بازی پیاپی، استقلال را با همین آرایش در خط دفاع به زمین می‌فرستد. این همان برنامه و فلسفه‌ای است که استراماچونی از آن صحبت می‌کند. او در تمام دوران پیش‌فصل و سه هفته ابتدایی، با دفاع 4 نفره بازی کرد اما حالا با توجه به بضاعت و نفراتی که در اختیار دارد، دریافته که باید فرم ناکارآمد گذشته را کنار بگذارد و با روش جدیدی لیگ را ادامه بدهد. استقلال با دفاع سه نفره (لااقل) تا امروز در دفاع کردن تیم بهتری نشده اما در حمله، موقعیت بیشتری می‌سازد. در ترکیب جدید وریا غفوری می‌تواند در حمله مشارکت بیشتری داشته باشد و در سمت چپ، هروویه میلیچ که در روستوف در همین پست بازی می‌کرد از میلاد زکی‌پور گزینه بهتری به نظر می‌رسد. در مرکز زمین، فرشید اسماعیلی یکی از معدود بازیکنان استقلال است که تحت تأثیر شرایط تیم قرار نگرفته و کیفیت فوتبالش افت نکرده. بازگشت شیخ دیاباته هم که احتمالاً به بعد از بازی‌های ملی موکول می‌شود، می‌تواند بخشی از مشکلات آبی‌ها در خط حمله را حل کند.
استقلال در بعضی پست‌ها به شدت از لحاظ بازیکن در مضیقه است و استراماچونی هم به خوبی می‌داند که حداقل تا 10 بازی دیگر و رسیدن به نیم‌فصل، امکان هیچ تقویتی وجود ندارد. او باید با همین نفراتی که در اختیار دارد به کورس برگردد. سه بازی آینده آبی‌ها در لیگ مقابل گل‌گهر، سایپا و پارس جنوبی جم این فرصت را به استراماچونی می‌دهد تا استقلال جدیدی که در ذهن دارد را با دقت و جزییات بیشتری بسازد.




 
تریدینگ فایندر