روزنامه ایران ورزشی
1398/07/15
بوی خوش نسل نو
تولد تیم جدیداز دل قدیمیها بوی خوش نسل نو
محسن آجرلو
جام جهانی والیبال رنگ و بوی دیگری گرفته. تا دو بازی اول، همه داشتههایمان همان تیم خسته و فرسوده بود که دو بازی را به بدترین شکل ممکن باخته بود و کلید واژه تمام مربیان و کادر فنی «خستگی» بود. از روز سوم به بعد اما همه چیز عوض شد؛ تغییراتی اگرچه اجباری اما مؤثر که بازی را برای تیم ایران به طور کامل عوض کرد. کولاکوویچ پس از ماهها اصرار بر سر استفاده از 7 بازیکن ثابت در تمام مسابقات در تورنمنتهای مختلف، در آغاز راه جام جهانی با حقیقت اصلی تیمی که در اختیار دارد روبهرو شد. فهمید که دیگر نمیشود از این بازیکنان بازی گرفت و نتیجه خواست. پس به طور کامل دست به ترکیب تیمش زد و جوانها را از پاسور گرفته تا پشت خطزن و دریافتکننده و لیبرو به بازی گرفت. جوانهایی که ماهها به جز اندک موارد و بازیهای بیاهمیت، میدانی برای بازی در اختیارشان قرار نگرفته بود و پنجماه تمرین مداومشان، پشت سد ترکیب اصلی مانده بود. به همین خاطر هم همین سد (ولو به ناچار) برداشته شد، تمام انرژیشان را در بازی برابر کانادا و سپس استرالیا به کار گرفتند تا نشان دهند که میتوانند. بازیکنانی که در قهرمانی آسیا هم با ترس عدم نتیجهگیری روی نیمکت نشستند و مقابل همین استرالیا به میدان نرفتند اما در جام جهانی در یک بازی چالشی و حساس، از پس کانگوروها برآمدند.
بازی یکشنبه برابر برزیل اما یکی از نقاط عطف این تیم جوان و نسل کریمی و اسفندیار و یلی و مجرد بود. پس از رقابت با تیمهای درجه 2، برزیل با تمام ستارههایش و نامهای بزرگ، رودررویشان قرار گرفت و در مسابقهای که خیلیها انتظار یک بازی سه سته را داشتند، به چالش کشیده شدند.
جوانهای ایران مانند تیم سال 2011 که در جام جهانی تازه سری در میان سرها درآورده بودند و لهستان آماده آن سال را 3 بر 2 شکست دادند، پر از انگیزه بودند. جای فیاضی جوان در آن تورنمنت را اسفندیار گرفته بود و جای موسوی را مجرد و یلی ایستاده بود جای غفور جوان آن سال. به جای ولاسکوی بزرگ هم کولاکوویچ در کنار زمین ایستاده بود و از نمایش بازیکنان جوانش حظ میبرد.
این تیم جوان نه به سبک ولاسکو با کنار گذاشتن یکباره بازیکنان با تجربه، بلکه آرام آرام و از دل تیم با تجربه بیرون آمده. ماهها در کنار آنها تمرین کرده و آموخته و در بازیهای بزرگ کنار زمین همه چیز را از نزدیکترین جای ممکن دیده. حالا هم شانه به شانه آنها بازی میکند و هر زمان که لازم باشد، جایش را هم به آنها میدهد.
این تیم در مقابل برزیل با تمام ستارههایش، تا لحظه آخر جنگید و حتی چیزی نمانده بود بازی را به ست پنجم بکشاند اما همه چیز عوض شد و تجربه رزنده و همتیمیهایش به جوانیشان چربید. این باخت و دهها باخت دیگر در مسابقات اینچنینی باید اتفاق بیفتد تا کریمی «معروف» شود و مجرد «موسوی» و یلی جای غفور را بگیرد. پس به تصمیم هرچند اجباری کولاکوویچ احترام بگذاریم و حالا که بالاخره وارد راه درست شده، باز هم مثل آغاز دوران خوب والیبال، از درخشش و انگیزه فوقالعاده این جوانها لذت ببریم.
سایر اخبار این روزنامه