تریدینگ فایندر

چون‌که صد آمد نود هم پیش ماست

سعید اصغرزاده روزنامه‌نگار وقتی عفت تجارتچي در‌سال 1318به عنوان نخستين خلبان زن ايراني با یک هواپيمای شخصي پرواز كرد، شايد بنابود راه را ‏براي ديگر زنان کشورش باز كند تا فارغ از جنسیت، بتوانند همچون مردان، هدایت کابین خلبان را برعهده بگیرند. اما تقدیر به ‏گونه‌ای دیگر رقم خورد. خلبانی زنان در دوران بعدی ایران، نیازمند تغییر نگرشی بود به انسان معاصر. نگرشی که از پیش ‏قضاوت نمی‌کند و عدالت را برای همه می‌خواهد.‏
خوشبختانه این روزها بالاخره دارد آن تغییر نگاه رخ می‌دهد. بخشی از جامعه که هویتش غیرقابل انکار است و در کانون‌های ‏بحران و حادثه همواره اثرآفرین بوده، حالا دارد خود را فارغ از شعار و احساس (و سوءاستفاده جریانات مختلف)، در صحنه‏های گوناگون مشارکت فعال می‌کند. چه مشارکت سیاسی باشد چه اجتماعی و چه اقتصادی و فرهنگی. آنها همواره از نخستین و ‏سخت‌ترین آزمون سربلند بیرون آمده‌اند. موضوعی که گاه مخالفان در مورد آن گریبان دری می‌کنند؛
نهاد خانواده.‏
‏ زن ایرانی چه سنتی و چه مدرنش همیشه انسان‌ساز بوده است. حالا اما گذر از گردنه‌های صعب‌العبوری آغاز شده که در میان وعده‌های این سال‌ها شاهد به ثمر نشستن برخی از ‏موارد هستیم. یکی از دستاوردهای زنان که این روزها بیشتر جلب توجه می‌کند خلبانی است. یکی از شغل‌های پرخطر و ‏استرس‌زا در دنیا. در گذشته‌های دور اغلب خلبانان مرد بودند، اما با گذشت زمان و پیشرفت حقوق زنان در جهان، زنان زیادی ‏ به این حرفه روی آورده‌اند.
تریدینگ فایندر


امروزه زنان به‌عنوان خلبان، مهماندار و کمک خلبان در خطوط هوایی مشهور مشغول ‏هستند و جالب این‌که معتمد مسافران و قابل اطمینان‌شان.
امروز دیگر مشاغل تعاریف سنتی خود را از ‏دست داده‌اند. انجمن بین‌المللی خطوط هواپیمایی زنان خلبان جهان تخمین زده است که از بین 130هزار خلبان در سراسر جهان ‏حدود ۴۰۰۰ نفر از آنها زن هستند.
این زنان درحال یافتن راهی برای فردایی جدید هستند و حالا ایران ما در این بین 6خلبان ‏زن دارد. البته موضوع را با تبعیض جنسیتی نباید خیلی ارتباط داد. حضور کمرنگ زنان تا حدی به دلیل تبعیض‌های ‏جنسیتی است، اما یک دلیل هم در این موضوع تاثیرگذار است.
در تحقیقی که در‌سال ۲۰۱۰ روی ۱۵۷زن خلبان انجام شد، ‏بسیاری از آنها هزینه‌های بالای دوره‌های آموزش خلبانی را مانعی برای حضور زنان در این عرصه عنوان کرده‌اند. زنان ما ‏تا دست‌شان بخواهد درون جیب‌شان برود، کار دارد، چرا که قوانین اشتغال و کار چندان عادلانه چیده نشده‌اند و با این‌همه هستند زنانی ‏که کارآفرین‌اند و بسیاری از مردان و مردم را بر سر کار
می‌گذارند.‏
در حال حاضر نزديك به 20 نفر درحال طي دوره‌هاي آموزشي هستند؛ آن‌هم در وضعيتي كه به‌دليل خارج شدن آموزش ‏خلباني از كنكور سراسري و محدود شدن آن به آموزشگاه‌هاي آزاد، هر كدام به‌طور متوسط، براي طي دوره خلباني مبلغي ‏حدود ده‌ها ميليون تومان هزينه مي‌كنند؛ در شرايطي كه با دريافت گواهينامه پرواز نيز در داخل كشور بازار كار ندارند. این ‏هزینه‌ها باری است بر دوش کشور. شاید باید قانون‌گذار و مجری قانون، قدری به مناسب‌سازی فضا برای حضور جدی‌تر ‏بانوان در عرصه‌های خدماتی ومعیشتی بپردازند.
تریدینگ فایندر