روزنامه شهروند
1398/08/08
استقبال پاداش و شهرت برایم اهمیتی ندارد
حسین جمشیدی| تاریخیترین نتیجه ووشوی ایران در کشوری به دست آمد که خودش مهد ووشوی جهان به شمار میرود و در خانه به دنبال پس گرفتن عنوان قهرمانی از سانداکاران ایرانی بود. حسین اوجاقی که گویا روی پیشانیاش برچسب موفقیت نصب شده، این بار حتی یک بار هم طعم شکست را برای شاگردانش تجربه نکرد و با رکورد صددرصد کسب مدال طلا در پنج وزن به خانه بازگشت. البته که سه دختر ووشوکار ایرانی در بخش ساندا نیز مثل پسران طلایی شدند. بعد از کسب این موفقیت تاریخی در شانگهای دقایقی با حسین اوجاقی همکلام شدیم تا درباره دلایل موفقیتش، ثبات در تیمملی ووشو و برخی مسائل دیگر از او سوال کنیم. در ادامه مشروح گفتوگوی «شهروند» با سرمربی تیمملی ووشو را میخوانید.بهتر است از اینجا شروع کنیم که هنگام بازگشت استقبال خوبی از تیمملی شد؟
ساعت برگشت ما خیلی مناسب نبود، با این حال آقای داوری و خانم فرهادیزاد از وزارت ورزش برای استقبال آمده بودند. البته من دیگر در این سالها آنقدر تجربه کسب کردم که واقعا چنین مسائلی برایم اهمیت ندارد، اینکه مثلا چه کسی به استقبال تیمملی در فرودگاه میآید. قبل از مسابقات مهم بود که بتوانیم شرایط را برای موفقیت تیمملی مهیا کنیم و بتوانیم پرچم کشورمان را بالا ببریم که خدا را شکر این اتفاق افتاد. نخستین طلای ووشوی ایران را من 22سال قبل گرفتم و در تمام این سالها اصلا نه پاداش ویژهای دیدم و نه استقبال ویژهای، به همین خاطر انتظاری هم ندارم. البته همه میدانند در این دوره شرایط متفاوت بود و ما با رکوردی تاریخی قهرمان شدیم، اما بازهم انتظاری از مسئولان ندارم.
مسابقات جهانی این دوره در شانگهای تفاوتی با دورههای قبلی داشت؟
بله، تفاوتهایی وجود داشت. اول از همه اینکه 102 کشور در مسابقات حضور داشتند و از نظر کمی رقابتها سطح بالایی داشت. از طرفی یکسری از کشورها مثل مراکش، تونس، الجزایر و لبنان پیشرفت چشمگیری کرده بودند. دوم هم این است که مسابقات در چین برگزار میشد و این کشور بهعنوان مهد ووشوی جهان میخواست هر طور شده در کشور خودش قهرمان جهان شود. ما در هشت وزن مردان و زنان در بخش ساندا طلا گرفتیم، اما چینیها به 6 طلا رسیدند. در دو وزنی که به چینیها برخورد کردیم، آنها را شکست دادیم.
با توجه به اینکه از 11 وزن جهانی هر کشور میتواند در بخش مردان پنج ووشوکار را اعزام کند، شما برنامهریزی کرده بودید که اکثر ایرانیها به حریفان چینی برخورد نکنند؟
اصلا برنامهریزی در کار نبود. چینیها در سبکوزن بهتر هستند، اما ما کاری به آنها نداشتیم. ما بهترین اوزان خودمان را انتخاب کردیم؛ پس قطعا ووشوکاران میانوزن و سنگینوزن ما سطح فنی بالاتری داشتند که اعزام شدند. بهترین ووشوکار چینی در وزن 80کیلوگرم بود که علی خورشیدی موفق شد او را شکست دهد. اگر میخواستیم اوزانی را که چینیها حضور دارند، خالی کنیم، در همین دو وزن هم ووشوکار اعزام نمیکردیم و در دو وزن دیگر دستمان کاملا باز بود.
تاکنون چنین رکوردی سابقه نداشته که اعضای تیمی صددرصد مدال طلا کسب کنند؟
ما در مسابقاتی همچون یونیورسیاد و کشورهای اسلامی چنین رکوردی داشتیم، اما در مسابقات جهانی برای ایران قبلا چنین اتفاقی رخ نداده بود.
و اینکه خیلیها معتقدند اگر حسین اوجاقی برود، دیگر خبری از این موفقیتها نیست؟
اصلا اینطور نیست که من نباشم، دیگر کسی از ایران طلا نگیرد. من هم بخش کوچکی از این موفقیت هستم. قسمت عمده این کار در سالهای اخیر توسط مدیریت فدراسیون انجام شده است. هشت نفری که به مسابقات جهانی رفتند و طلا گرفتند، ویترین کار هستند. ارتباطات قوی در سطح جهان و بسترسازی در سراسر ایران ازجمله اقداماتی است که فدراسیون انجام داده تا به اینجا رسیدیم.
جالب این است که عرفان آهنگریان، یکی از طلاییهای ایران در شانگهای به شما لقب «گواردیولای ووشو» را داده بود!
خدا را شکر که به من نگفته ژوزه مورینیو (با خنده)! بچهها به من لطف دارند و من هم گواردیولا را دوست دارم، اما واقعیتش این است که به خود عرفان لقب «مسی ووشو» را داده بودند. این لقب را هم سرمربی تیمملی ووشوی آرژانتین به او داد و گفت که در فوتبال مسی بهترین بازیکن جهان است و در ووشو هم عرفان آهنگریان.
قبل از این درباره ارتباطات بینالمللی علینژاد، رئیس فدراسیون صحبت کردید. همین مسأله باعث شده در ووشو علیه ایران ناداوری صورت نگیرد؟
قطعا کرسی بینالمللی و ارتباطات علینژاد تاثیرگذار است، اما در همین دوره هم شاهد ناداوری بودیم. برخی داوران امتیازات عجیبوغریبی میدادند. با این حال در سالهای اخیر با پیشنهادی که ایران داد، سیستم امتیازدهی ووشو شفاف شده و مربیان و تماشاگران میتوانند برخلاف رشتهای مثل بوکس امتیاز داوران را در طول مسابقه مشاهده کنند. علینژاد در این دوره ناظر مسابقات بود و قطعا حضور او درصد ناداوریها را پایین میآورد.
شما بالاترین موفقیتها را با تیمملی ووشوی ایران کسب کردید. به پایان کارتان فکر نمیکنید؟
رسالت من این است که به ورزش کشور بهویژه ووشو کمک کنم. البته قبول کنید که فشارهای روانی و عصبی زیادی روی سرمربی وجود دارد که آدم را پیر میکند. من در این هفت، هشت سالی که سرمربی تیمملی بودم، انگار 20سال پیر شدم. با این حال ما همان اول یک «یاعلی» گفتیم و تا وقتی نیاز باشد، در خدمت ووشوی ایران هستیم. قطعا مسائل مادی هم تاثیری روی تصمیم من ندارد، چون چیزی عاید من در این سالها نشده که مبلغ چشمگیری باشد. از نظر شهرت و دیدهشدن هم که قطعا در دوران قهرمانیام بیشتر از حالا شناختهشده بودم.
تا به حال از کشور دیگری هم پیشنهاد همکاری داشتید؟
بله، پیشنهادی وجود داشته، اما همیشه گفتم میخواهم برای ایران کار کنم. هر کشوری رسما نامه زد و از فدراسیون ایران خواست مرا استخدام کند، آن موقع دربارهاش حرف میزنیم. فعلا پیشنهادی که شده، به صورت شفاهی بوده است.
موفقیت تیمملی ووشو چند روز بعد از شکست تلخ تیمملی فوتبال به بحرین رقم خورد. این مسأله باعث شد برخی عکس شما و کیروش را منتشر کنند و از همکاریتان با سرمربی سابق تیمملی بهعنوان یکی از دلایل موفقیت او در دوران حضور او در ایران سخن بگویند.
آنقدر این مدت درگیر ووشو بودم که فوتبال را دنبال نکردم. آن موقع که کیروش از من خواست با تیمملی فوتبال همکاری کنم، هدفش بیشتر آمادگی روحی و روانی بازیکنان بود، نه بحث فنی و حتی بدنسازی. کاری را که در تیمملی فوتبال میکردیم، در تیمملی ووشو هم انجام داده و روحیه جنگندگی بازیکنان را افزایش میدهیم. اگر هم ووشو موفق شده و ملیپوشان ما میتوانند چینیها را شکست دهند، به خاطر همین روحیه جنگندگی آنهاست.
از کیروش بعد از خروج از ایران خبری دارید؟
کموبیش با هم در ارتباط هستیم، البته ارتباط خاصی نداریم، اما از طریق برخی دوستان مشترک چند بار پیامهایی را به هم دادهایم.
پربازدیدترینهای روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
قانونی برای کاهش مرگهای پنهان
خشم و اعتراض
سیل ساختگی پشت دروازة تهران
سوزندوزی رنج بر شانه کودکان
با همسفران خورشید
توقیف دوباره و سهباره خانه پدری
یادگرفتهام موزیسین تکبعدی نباشم
با همسفران خورشید
سیلوراستاین ادبیات جهان را تغییر داد
استقبال پاداش و شهرت برایم اهمیتی ندارد
صفحه شهرونگ
بودن یا نبودن