روزنامه آفتاب یزد
1398/09/10
مردم ایران زبان عشق را می فهمند
آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: خبر یک فوت بر اثر تصادف، فضای شبکههای اجتماعی شهرستان چابهار و دشتیاری را پر از حزن و اندوه کرد. جوان دانشجویی که تا لحظه ی تماشای خاطرات او، فکر می کردم یکی از اهالی همان جا است. خودش را این گونه معرفی می کند: زاده ی تهرانم، از پدری همدانی و مادری سمنانی، دانشجوی ارشد حسابداری دانشگاه تهران و دانش آموخته ی سابق دانشگاه علامه طباطبایی. او می گوید:«جوانترین» موسسه خیریه «مدرسه سازی» با نام «دست یاری به دشتیاری» را از همان ابتدا برای توسعه کیفی آموزش در منطقه تاسیس کرده بودیم.او می گوید: یکی از جوانان دانشجوی چابهاری در تهران وقتی به ما مراجعه کرد و گفت: در سرزمین من ـ دشتیاری ـ گرفتن دیپلم هم برای عده ای، آرزویی دست نایافتنی است چه رسد به آمدن به دانشگاه! و حسین علیمرادی و دوستانش با همین یک جمله راهی این منطقه از سیستان و بلوچستان می شوند؛ همان جایی که او آن را«بزرگترین و کم برخوردارترین منطقه از لحاظ آموزشی» می نامد.او میگوید با 500 سهم 20هزارتومانی شروع کردیم و امپا در مدتی کم ـ 5 سال ـ کارهای بزرگی انجام دادیم.
او میگوید: ابتدا افقی 20 ساله برای خود تعریف کردیم اما اینک میکوشیم در یک بازه زمانی 10ساله به افقهای پیش روی خود دست پیدا کنیم. او خیلی از امید حرف میزند، از روزهایی که دیگر گرفتن دیپلم برای دانش آموزان چابهاری و دیگر مناطق استان پهناور و محروم سیستان و بلوچستان یک آرزوی دور و دراز نباشد.
و اما مرگ امانش نمی دهد و بر اثر واژگونی ماشین، جان به جان آفرین تسلیم میکند. ناصر کلمتی ـ از اهالی دشتیاری که وی را «شهید آبادگر سرزمین» مینامد ـ در رثای حسین علیمرادی مینویسد:
این دیار برای همیشه نام حسین علیمرادی را در زبانها زمزمه خواهد کرد... درکتاب درسی خوانده بودیم دهقان فداکار برای نجات مردمان سرزمینش فداکاری میکند و لباسهای خود را برای علامت خطر به آتش کشید تا جان هموطنان خویش را در قطار که روی ریل سنگها ریزش کرده بودند نجات دهد... اما اینبار داستان حسین علیمرادی فداکارتر از فداکاران قبلی بود. او فارغ التحصیل دانشگاه علامه طباطبایی تهران بود که برای نجات دانش آموزان سرزمینش راهی جنوبی ترین نقطه ایران شد، جایی که دشتیاری نام داشت؛ مدارسش «کپری» از چوبهای درختان محلی به وجود آمده بودند. حوض ولولههای آب آن هوتگ(گودال آب) است که آبش را مشترک با حیوانات میل مینمایند. تحصیل تا حدی بود اگر دراین دیار دیپلم میگرفتی حکم پایاننامه دانشگاه را داشت؛ این جا سرزمینی است که بیمارستان و بهداشت جزء مهمترین مشکلات محسوب میشوند.
واما ... فداکار ما حسین علیمرادی از تهران برای کمک به فرزندان سرزمینش برخلاف میل مسئولین دولتی به دشتیاری بلوچستان سفر میکند و از همان ابتدا محرومیت را در قلب دشتیاری حس میکند و قول میدهد که هرگز در تهران در آسایش زندگی نخواهد کرد تا وقتی فرزندان ایران زمین در بلوچستان دشتیاری بدون کلاس در حال تحصیل باشند.
تصمیم بر تاسیس موسسه خیریه «دست یاری به دشتیاری» میگیرد و با کمک او مناطق دشتیاری به خیرین مدرسه ساز معرفی میشود واین امر امروز با فداکاریهای حسین مجر به ساخت دهها مدرسه در قلب این سرزمین گردیده است تا جایی که امروز در این هوای سرد دانش آموزان دشتیاری در زیر یک سقف با زحمات علیمرادی در حال تحصیل هستند. لازم به ذکر است آقای حسین علیمرادی در سال ۹۲ وارد دشتیاری شده بود و این ورود باعث رشد تحصیل در منطقه دشتیاری میشود و دانش آموزان بسیاری امروز در دانشگاههای معتبر در حال تحصیل هستند اصلاً میتوان تحصیل این دانش آموزان را حاصل تلاش حسین علیمرادی محسوب کرد ...
اما دشتیاری اینک به سوگ نشسته است زیرا این ابر مرد تاریخ ایران بر اثر واژگونی ماشین در جاده «پیر سهراب» دشتیاری آسمانی شد و این امر الهی باعث یتیم شدن علم و دانش در دشتیاری گردید... کتابهای درسی دشتیاری، شخصی به نام آقای حسین علیمرادی را در لای صفحاتش برای همیشه زمزمه خواهد کرد. به خانواده شهید حسین علیمرادی تسلیت میگوییم وبرای بازماندگانش از ایزد منان طلب صبر جمیل وبرای فرزندش عمر طولانی مسئلت مینماییم.
سایر اخبار این روزنامه
همه لنگ یارانه شدهاند حتی پزشکان!
آخرین دفاعیات نجفی: 40 سال به مردم و کشور خدمت کردم
گرانی محسوس در حوزه مواد غذایی
توصیههایی اورژانسی در پی تشدید آلودگی هوا
قاسم محبعلی در گفتوگو با آفتاب یزد:
الگوبرداری درست از تلاش سایر کشورها
خودت بمال!
برنامه لاریجانی برای 1400 ؟
یکبار برای همیشه کاری کنیم
مردم ایران زبان عشق را می فهمند
مردم ایران زبان عشق را می فهمند
عسل دکترا در غرب و انگبین دوستان در میهن
" دیپلماتی قابل احترام"
جوکر، فیلمی در حمایت از نظام سرمایهداری!
کدام اتاق فکر بنزین؟
مردم در آینده متوجه میشوند چه مقدار مشکلات فعلی به خاطر عملکرد دولت است