روزنامه ایران ورزشی
1398/09/21
قبول شروط جدید استراماچونی به نفع باشگاه استقلال است؟
رسول مجیدی
در میانههای سال 2017 دعوایی بین اتحادیه جهانی بازیکنان و فیفا وجود داشت که میرفت تبعات سنگینی برای فدراسیون جهانی فوتبال داشته باشد. رؤسای اتحادیه بازیکنان از فیفا شکایت کرده بودند و مدعی بودند این نهاد قدمهای مثبتی در راستای استیفای حقوق بازیکنان با باشگاهها بر نمیدارد و در این رابطه قوانینش به نفع کارفرما (باشگاه) است. در آخر این دو نهاد تأثیرگذار در فوتبال به توافقی رسیدند که منجر به تغییر در چندین ماده آییننامه نقلوانتقالات فیفا شد. از جمله اینکه ماده 14 آییننامه تغییر کرد و فیفا Just cause یا همان دلیل موجه را برای فسخ قرارداد به صورت واضحی شرح داد.
طبق ماده جدید از که از ژوئن 2018(تابستان سال گذشته) اعمال شد، بازیکنان میتوانند قرارداد خود را در صورتی که باشگاه حقوق بازیکنان را برای دو ماه متوالی پرداخت نکند، به صورت یکطرفه فسخ کنند.
این یک پیشرفت بزرگ در جهت احقاق حق بازیکنان از باشگاههای بدحساب بود. حالا آنها میتوانستند به راحتی در مذاکرات با مدیرانی که از پرداخت دستمزد بازیکنان سر باز میزنند، دست بالا داشته باشند، قراردادشان را بعد از دو ماه تأخیر در واریز ترک کنند و حتی در شرایطی اقدام به گرفتن مبلغ کامل قرارداد بکنند.
2 سال و نیم بعد از آن روزها و یک سال و نیم پس از ابلاغ قوانین جدید، حالا فوتبال ایران بدجوری با این تغییرات دستبه گریبان شده. این قوانین گرچه به صراحت درباره بازیکنان نوشته شده اما ظاهراً به عرف در قراردادها تبدیل شده و حتی مربیان اروپایی هم در قراردادهایشان این مورد را ذکر میکنند؛ دوماه تأخیر در پرداخت حقوق، قرارداد فسخشده محسوب میشود و حق هم با مربی است. همان just cause که این روزها آندرهآ استراماچونی هم از آن استفاده میکند. مربی ایتالیایی که خودش حقوق خوانده و از همان اول نشان داد بازیهای بیرون از زمین را به خوبی بلد است و دوستان قدرتمندی در رسانههای ایتالیایی دارد، حالا با استفاده از چنین بندی و البته گرفتن نتایج درخشان در هفتههای اخیر، علناً روی به گروکشی آورده، قرارداد قدیم را فسخشده اعلام کرده و خواهان یک قرارداد 6ماهه تا پایان فصل است. آن هم با این شرط که کل مبلغ قرارداد را در همین چند روز آینده بگیرد.
در اینکه مدیریت استقلال ضعیف عمل کرده که کار به اینجا رسیده شکی نیست. همه میدانند و همه در اینباره نوشتهاند و گفتهاند اما مسأله اینجاست که این بدعت استراماچونی میتواند برای فوتبال ایران خطرناک باشد. این ماجرا فقط مدیریت ضعیف مدیران استقلال را زیر سؤال نمیبرد. در حال حاضر شأن باشگاه استقلال هم رعایت نشده و استراماچونی، با علم به محبوبیت فراوانش در بین هواداران استقلال قصد دارد تا جایی که میشود شروط یکطرفهای برای بازگشتش اعلام کند. اینها البته چیز جدیدی نیست و همه میدانند اما مسأله حمایت حداکثری هواداران باشگاه استقلال از این برخوردها و شروط استراماچونی است.
مدیریت باشگاه آنقدر نزد هواداران غیرمحبوب است که طرف ایتالیایی هرچه میگوید با حمایت استقلالیها روبهرو میشود و هیچکس نمیگوید که استراماچونی که یک روز قبل از بازی با پیکان این تیم را ترک کرده و شروط خارج از قراردادی را پیش پای مدیران برای بازگشت قرار داد هم در حال ضربه زدن به تیم است. بله! مربی ایتالیایی کاملاً حق داشته قرارداد قبلی را فسخ کند. کسی هم نمیتواند در فوتبال حرفهای توقع معرفت از مربیان و بازیکنان داشته باشد اما آیا هواداران فوتبال در ایران همین نگاه را به توقعات بازیکنان و مربیان ایرانی هم دارند. اگر همین الان یک بازیکن سابق استقلال از باشگاهش برای پرداخت نشدن مطالبات در فصول گذشته شکایت کند، هواداران این باشگاه پشت او در میآیند یا نه؟ نمیشود در اینگونه موارد فقط به خارجیها حق داد که حرفهای باشند و از بازیکنان ایرانی تقاضا کرد که دنبال استیفای حقشان نروند. صحبت این نیست که استراماچونی حق ندارد حقوقش را تمام و کمال بگیرد اما مسأله این است که نباید از یاد ببریم باشگاه استقلال از هر فردی بزرگتر است.
استراماچونی با توجه به حمایت صرف هواداران باشگاه است که مدیران استقلال را در منگنه قرار داده و شروط جدید میگذارد. شروطی که شاید در فصل آتی کاملاً به ضرر استقلال تمام شود. هواداران آبی البته آنقدر تشنه قهرمانی هستند که شاید این صحبتها و منافع بلند مدت باشگاه برایشان در اولویت نباشد. آنها مربیای میخواهند که تیم را به قهرمانی برسد و عملکرد مرد ایتالیایی نشان داده او چنین توانایی و کیفیتی دارد. همین هم شده این روزها از هر هوادار استقلالی سؤال بپرسی، احتمالاً تمام شرایط استراماچونی را با جان و دل میپذیرد و منافع کوتاهمدت باشگاه را در اولویت میداند. وضعیتی که کاملاً به نفع مربی ایتالیایی و وکلایش است.