روزنامه ایران ورزشی
1398/09/26
روزگار بدِ پارسجم جنوبی
احسان محمدی
فروردین امسال توی جاده بندرعباس به بوشهر بودم که پرسپولیس و استقلال مقابل هم ایستادند. همان بازی که احمد نوراللهی با سر گل زد و پنالتی چیپ فرشید ابراهیمی به اوت رفت. بازی را از رادیوی ماشین میشنیدم. دم غروب رسیدم به نزدیکی جم. جوانهای روستایی جادهای با کمتر از 80 خانه سوار بر موتور توی جاده اصلی بوق میزدند و شادی میکردند. حتی بدون اینکه پرچم قرمز همراهشان باشد، میشد فهمید که پرسپولیسی هستند. روستایی که بعید میدانستم حتی یکی از بازیکنان پرسپولیس بداند روی نقشه ایران کجاست!
روستا از توابع «جم» بود، شهری که به واسطه فوتبال همه میدانستند کجاست. شهری که انگار از روزی که آن را با «پارس جنوبی» میشناسیم به نقشه ایران اضافه شده است. این جادوی فوتبال است، قدرت فوتبال که میتواند حتی شهرها را به نقشه برگرداند.
سال گذشته آنها با مهدی تارتار تا هفته آخر یک تیم سختکوش و محترم بودند. خیلیها را عاشق شهری کردند که هرگز آنجا را ندیدهاند. جم و کنگان و دیر و عسلویه مثل اصفهان و تبریز و مشهد نیستند که هر سال هدف مسافرها برای سیاحت یا زیارت باشند. شهرهایی هستند که وقتی نزدیکشان میشوی بوی نفت و گاز توی هوا شناور است. نزدیک دریا و اقیانوس هستند اما حال محیط زیستشان خوب نیست. دلخوشی این مردم که شرجی کشنده و گرمای تابستان و هوای آلوده را تحمل میکنند حالا فوتبال است. آنها به واسطه پارس جنوبی احساس دیده شدن میکنند. لذت میبرند که هر هفته اسمشان تکرار میشود. این را من میگویم که زمانی همه دلخوشیام این بود که اخبار کسالتبار تلویزیون را دنبال میکردم که در قسمت هواشناسی اسم شهرم را اعلام کنند!
حالا با اعلام خداحافظی فراز کمالوند سرمربی تیم و همینطور عدم حمایت دولت در بخش قهرمانی حال مردم این شهر خوب نیست. هواداران میگویند وقتی خبری از سینما و کنسرت و تئاتر و تفریحات و درآمد نیست و حال و هوایمان خوب نیست، چرا همین یک دلخوشی را از ما میگیرید؟ چرا این همه پول خرج تیمهای نورچشمی میشود و فقط وقتی به ما میرسید عاشق قانون
میشوید؟
قانع کردن هواداری که با قلبش فکر میکند کار آسانی نیست. در کشوری که همه چیزش دولتی است، دولت به حساب شهروندان یارانه میریزد که نان و ماست بخرند، دولت زمین ورزشی میسازد، دولت برای بازگرداندن مربی قهر کرده تمام وزارتخانهها را بسیج میکند و ... گفتن اینکه دیگر قصد حمایت از ورزش قهرمانی را ندارد، باورپذیر نیست. حداقل الان برای هوادار دلشکسته قانعکننده نیست.
شاید بعدها همهمان به این نتیجه برسیم که حرف درست همین است که دولت میگوید ولی هنوز و تا اطلاع ثانوی هوادار میگوید به داد پارس جنوبی جم برسید. به داد تیم ما. تیمی که مثل استقلال و پرسپولیس پشتوانه ندارد اما دلواپس دارد.