روزنامه ایران ورزشی
1398/09/28
گزارش یک
داستان استراماچونی همچنان ادامه دارداستقلال و 12 روز سردرگمی؛ همه چی آرومه!
علی مغانی
ماجرای استقلال و استراماچونی وارد روز دوازدهم شد. داستانی که در روزهای اول، پر تپش و جنجالی دنبال میشد اما هرچه گذشت، به داستانی کسالتبار تبدیل شد که از بنبست خارج نمیشود.
استقلال بدون سرمربی و با وضعیتی مبهم روی نیمکت، همچنان لیگ را دنبال میکند. بیآنکه مربی ایتالیایی ذرهای نرمش نشان دهد و شرایط خاص و محدودیتهای تحمیلی را بپذیرد و یا آنکه کسی از درون باشگاه استقلال، راهحلی عملی برای حل مشکل پرداخت دستمزد سرمربی داشته باشد. اینکه یک تیم لیگ برتری در سه مسابقه رسمی «مربی مشخصی» نداشته باشد، لااقل در فوتبال ایران بیسابقه است و انگار قرار است استقلال یک رکورد منفی تاریخی برای خود ثبت کند. طعنهآمیز خواهد شد اگر استقلال بیمربی، با سه امتیازی که در بازی با ماشینسازی بگیرد همچنان به صدرنشینی در لیگ ادامه دهد.
ماشینسازی، حریف امروز استقلال اگر هفته پیش با شوت دقیقه 93 میلاد جهانی غافلگیر نمیشد، میتوانست هفتمین هفته بدون شکست را پشت سر بگذارد. تیم رسول خطیبی در تهران به پرسپولیس هم نباخت و برای استقلال احتمالاً حریف دشوارتری نسبت به شاهین بوشهر خواهد بود اما دشوارترین حریف این روزهای استقلال، «انفعال»، «تعلیق» و «سردرگمی» است که ریشه در درون باشگاه دارد. بیش از 10 روز است که امیرحسین فتحی، مدیرعاملی که هواداران انتقادهای تند و تیزی نثار او میکردند از باشگاه رفته، اسماعیل خلیلزاده هر روز چند مصاحبه درباره «آخرین وضعیت مذاکره با استراماچونی» با رسانهها انجام میدهد، تمرینات تیم هم ظاهراً با کنترل از راه دور استراماچونی و زیر نظر صالح مصطفوی در حال پیگیری است اما واقعاً باید پرسید «این وضعیت تا کجا قابلیت ادامه دادن دارد؟» استقلال تیمی است که هوادارانش به دو ستاره روی پیراهن که نشانی از دو قهرمانی آسیاست، افتخار میکنند. تیمی که 74 سال قدمت دارد و بخش مهمی از تاریخ فوتبال ایران است. حالا یکی باید پیدا شود و بگوید مجموعه این وضعیتی که در دو هفته گذشته گریبان استقلال را گرفته، این همه جار و جنجال و این همه حرف و حدیث، چه سنخیتی با تاریخچه و هویت این باشگاه دارد؟
آنهایی که بعد از یک جلسه اعتصاب بازیکنان و تمرین نکردن بازیکنان (که غالباً ریشه در مشکلات مالی دارد) چنان فریاد وامصیبتا سر میدادند و میگفتند با همین یک جلسه تمرینی، آینده تیم به مخاطره افتاد حالا بیخیال از دوازده روز آشفتگی و بیبرنامگی، فقط به این احتمال چشم دوختهاند که معجزهای اتفاق بیفتد و استراماچونی بالاخره به تهران برگردد.
تنها خبری که این روزها باعث شده گروهی از هواداران آبی احساس رضایت کنند، بازگشت علی فتحاللهزاده به هیأت مدیره استقلال است. مدیری که آنقدر سماجت کرد که بالاخره در شمار کاندیداهای هیأت مدیره قرار بگیرد و شاید او بتوان او را یکی از معدود برندههای ماجرای «قهر استراماچونی» دانست. فتحاللهزاده حالا بعد از 5 سال با همان شعارهای همیشگی به استقلال بازگشته. بخشی از صفحات هواداری در شبکههای اجتماعی (که اتفاقاً قدرت تأثیرگذاری زیادی هم دارند) در این ماهها که فتحی زیر تیغ انتقادات قرار داشت، از فتحاللهزاده بهعنوان حلال مشکلات استقلال یاد میکردند. او این هنر را داشته که در میان بدنه جامعه هواداری، محبوبیت خودش را حفظ کند ولی برای یافتن راهکار واقعی برای مشکلات ریز و درشت استقلال، به فاکتورهایی بیشتر از محبوبیت نیاز است.
کسی نمیداند فتحاللهزاده که مدتهاست برای ورود به هیأت مدیره استقلال آماده شده، در چهارمین حضورش در این باشگاه چه برنامه مشخص و روشنی برای حل مشکلات مالی استقلال و درآمدزایی دارد اما هرچه هست، فعلاً گروهی از استقلالیها به او چشم امید بستهاند و انتظار دارند در نخستین قدم، مقدمات بازگشت مربی محبوبشان به استقلال را فراهم کند.
سایر اخبار این روزنامه