روزنامه آفتاب یزد
1398/09/30
روایت تلخ از آوا در سازمان ملل
نماینده ایران در سازمان ملل، مشکلات کودکان پروانهای را پس از تحریم آمریکا به گوش جهان رساند. آوا یکی از این کودکان بود که چندی پیش فوت کرد. نطق دردناک تخت روانچی منجر به گفتگوی کوتاه نماینده آمریکا در سازمان ملل با وی شدآفتاب یزد- گروه اجتماعی: «هم اکنون کودکان پروانهای درد ناشی از تحریمهای غیرانسانی آمریکا را با دل و جان خود لمس میکنند. خرداد سالجاری آوا از درد برای همیشه رهایی یافت و درگذشت. داستان وی فقط بخش بسیار کوچکی از کل ماجرا است، چرا که کودکان و بزرگسال مبتلا به سرطان و بیماریهای خاص در سکوت به مبارزه با مرگ میپردازند. کشتار کودکان و بیماران اقدام شجاعانهای نیست !» اینها بخشی از سخنان مجید تخت روانچی سفیر جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، در نشست شورای امنیت است که سعی دارد همه جهان را از تحریمهای ظالمانهای که به مردم کشورمان تحمیل میشود آگاه کند. تحریمهایی که پر و بال بیماران پروانهای را میشکند و زندگی را برای آنها هر روز سختتر و سختتر میکند. بیماران و به ویژه کودکانی که از اردیبهشت امسال درد و عفونت ناشی از این بیماری را تاب نیاورده و 15 نفر از آنان جان خود را از دست دادهاند.
>مشکل بیماران پروانهای چیست؟
التیام بیماری ایبی یا پروانهای نیاز به پانسمانهای نقرهای میپلکس یا پانسمانهای غیرچسبناک دارد. این پانسمانها موجب التیام زخمهای دردناک بیماران میشود. بیمارانی که هر تماس با پوست بدن آنها میتواند، زخم دردناک و طولانی مدت ایجاد کند. اگر این زخمها بوسیله پانسمانهای غیرچسبناک مانند میپلکس پوشانده و ترمیم نشود، شروع به عفونت میکند. این عفونتها بهعلاوه ایجاد درد شدید، فعالیتهای روزمره بیمار را فلج میکند و حتی ممکن است به مرگ او بینجامد. طبق اظهارات اخیر «هاشمی گلپایگانی» مدیرعامل و موسس خانه ایبی ۱۵ نفر از کودکان ایبی، از سال ۹۷ که تحریمها بازگشته، فوت شدند. او میگوید:« به علت هزینه بالای تولید این پانسمان و به علت آمار کم بیماران ایبی در جهان، امکان تولید آن برای اغلب کشورهای جهان ممکن نیست. بنابراین تنها شرکت سوئدی میپلکس این پانسمان را تولید میکند.» به گفته او شیوع بیماران ایبی در کشورهای جهان یکسان است و هر کشور سهمیه مشخصی از این پانسمانها را دریافت میکند. این موضوع با توجه به این نکته اهمیت پیدا میکند که دورزدن تحریمها را غیر ممکن میکند، زیرا کشورها نمیتوانند بیش از سهم خود درخواست پانسمان کنند.
اگرچه ادعای کشورهای تحریمکننده آن است که دارو و غذا شامل تحریم نمیشود، اما حداقل این مورد تحریم، روزنهای است که رفتار واقعی تحریمکنندهها را نشان میدهد. آنان ابائی ندارند تا با صدمه زدن به سلامت مردم عادی و مرگ ومیر بیماران، به کشورهائی که تحریم میکنند، فشار بیاورند.
طبق اظهارات اخیر مدیرعامل خانه ایبی، این نهاد غیرسیاسی سعی کرده بود تا با رایزنی مستقیم با شرکت میپلکس و گزارش وضعیت کودکان ایبی در ایران، دسترسی بیماران را به پانسمانهای میپلکس ممکن کند، اما شرکت سوئدی طی یک نامه رسمی توضیح داد که ما از شرایط بیماران ایبی در ایران خبر داریم و همچنین تلاش میکنیم کانالی برای ارسال سهمیه ایران پیدا کنیم، اما در حال حاضر امکان همکاری بین ما به دلیل تحریمهای اعمال شده از سوی آمریکا ممکن نیست.
>پانسمان میپلکس هیچ جایگزینی ندارد
پیشتر «مرتضی آریافر» پدر یکی از کودکان ایبی که چندی پیش فوت شده است در گفتگو با ایلنا گفته بود: «قبلا حتی با وجود هزینه بالای پانسمانها، میتوانستم آنها را تهیه کنم. پس از افزایش نرخ دلار و تحریمها، دیگر نتوانستم پانسمان را دریافت کنم. حتی با کمک خانه ایبی در سال آخر هم تهیه پانسمانها ممکن نبود، چراکه آنها هم امکان تهیه پانسمانها را نداشتند. از سال ۹۷ دسترسی ما به پانسمان محدود شد. اگرچه فرزند من بیماری پیشرفتهای داشت، ولی میتوانم بگویم که نبود این پانسمانها مرگ او را جلو انداخت.»
پدر کودک ایبی متوفی گفته بود: «ما مراقب بودیم تا پوست فرزندمان دچار زخم نشود، اما ایجاد زخم اجتنابناپذیر بود. هر ضربه کوچکی به اندام باعث تاول و زخم میشود و شروع به عفونت میکند. ما هیچ جایگزینی برای این پانسمانها نداشتیم. من در یک دوره مجبور شدم از گاز وازلینه برای فرزندم استفاده کنم، اما گاز وازلینه دو مشکل عمده داشت؛ یکی اینکه مراقبت لازم را از زخم نداشت و اگر کمی دیر عوض میشد به زخم میچسبید و مشکل دیگر این بود که جدا کردن این پانسمانها از بدن کودک بسیار دردناک است.»
آریافر میگوید: «وزارت بهداشت سعی کرد، پانسمانهای جایگزین تهیه کند؛ حتی اقدام به خرید پانسمانها از یک شرکت دانمارکی کرد، تا این پانسمانها جایگزین میپلکس شود، اما متاسفانه کارائی میپلکس را نداشت. پس از اینکه اولین بسته را استفاده کردیم، مشخص شد؛ پانسمانها و چسبها استاندارد نیستند. ما باید چند پانسمان روی هم استفاده میکردیم. پانسمانهای جایگزین با هر تکان کودک جابهجا میشدند. لباس کودک به زخم میچسبید. متاسفانه نتوانستیم به استفاده از آن پانسمانها ادامه بدهیم. در حقیقت پانسمان میپلکس هیچ جایگزینی ندارد. کودکان ایبی در شرایط عادی، زندگی دردناکی دارند و نبود این پانسمانها درد را برای آنها غیرقابل تحمل میکند.»
مبتلایان به ایبی با درد زندگی میکنند و هیچ مقام سیاسی، با هیچ دلیلی نمیتواند جلوگیری از درمان را برای آنها توجیه کند. متاسفانه انسانیت به قدری سقوط کرده است که شرم نمیتواند مانع رفتارهای شقاوتمندانه شود. مرگ و میر بیماران ایبی کاملا ملموس است و این ابزاری برای فشارآوردن به کشور شده است، درحالی که دول متخاصم اذعان دارند که تحریمها تنها دولت یا نظام را تحت تاثیر قرار میدهد.
>کشتار کودکان و بیماران
اقدام شجاعانهای نیست!
با این حال روز گذشته مجید تختروانچی در نشست شورای امنیت که برای بررسی گزارش دبیرکل سازمان ملل درباره آخرین وضعیت اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ برگزار شد، از کشته شدن کودکان بیمار در کشورمان بر اثر تحریمها پرده برداشت، موضوعی که سران کشورهای تحریم کنند تا کنون به کررات سعی در انکار آن داشتهاند. او در بخشی از سخنانش گفت:« تحریمهای آمریکا غیرمشروع، غیراخلاقی، غیرانسانی و ظالمانه است. شرم آور است که زورگویی آمریکا باعث توقف صادرات برخی داروها به ایران و کابوس برخی بیماران شده است. به طور مثال، یک شرکت اروپایی تحت فشار تحریمهای آمریکا صادرات باندهای مخصوص بیماران ای-بی که حاصل شرایط ژنتیکی نادر است و منجر به تاول زدن آسان پوست میشود، را متوقف کرده است. آوا، دختر دوساله اهوازی، که از ای-بی رنج میبرد یکی از کودکان پروانهای بود. بیماران پروانهای به این نام خوانده میشوند، چون پوست شان نظیر پروانهها شکننده است. برای جلوگیری از عفونت، زخمهای پروانهای باید با باندهای مخصوص پوشیده شود. حتی آن باندهای مخصوص هم درد را مرتفع نمیکند، اما استفاده از باندهای جایگزینش وحشتناک هستند، چرا که در زمان برداشته شدن، پوست کودکان را میکند. در این روزها، واردات این باندها برای بیماران پروانهای تقریبا غیرممکن شده و حیات سایر کودکان بیگناه پروانه ای، نظیر آوا را به خطر انداخته است. هم اکنون کودکان پروانهای درد ناشی از تحریمهای غیرانسانی آمریکا را با دل و جان خود لمس میکنند. خرداد سالجاری آوا از درد برای همیشه رهایی یافت و درگذشت. داستان وی فقط بخش بسیار کوچکی از کل ماجرا است، چرا که کودکان و بزرگسالان مبتلا به سرطان و بیماریهای خاص در سکوت به مبارزه با مرگ میپردازند. کشتار کودکان و بیماران اقدام شجاعانهای نیست!»
لازم به ذکر است در پایان این جلسه سفیر آمریکا به سمت سفیر کشورمان رفته و برای دقایقی با وی گفتگو میکند. این گفتگوی کوتاه بسیار مورد توجه قرار گرفت و عدهای تصور کردند این ملاقات حاوی طرح مباحث سیاسی بوده است.
این در حالی است که علیرضا میریوسفی سخنگوی دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل طی مطلبی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی توضیحاتی درخصوص این مکالمه کوتاه ارائه کرد. او گفته است: «طبق روال معمول سازمان ملل که بعد از جلسات، سفرا با یکدیگر صحبت میکنند، سفیر آمریکا در پایان جلسه شورا نزد سفیر ایران رفت و در مورد کودک بیماری که مورد اشاره قرار گرفته بود سوال کرد که ایشان در چارچوب مطالب سخنرانی خود به آن پاسخ داد. در این گفتگوی کوتاه هیچ موضوع دیگری مطرح نشد.»
حالا همه جهان دانستهاند که چه تحریمهای ظالمانهای بر مردم ایران تحمیل شده است که حتی برای تهیه دارو و پانسمان هم در مضیقه قرار دارند. باید دید آیا با افشای این مسئله تحریمهای دارویی همچنان ادامه پیدا خواهد کرد؟
سایر اخبار این روزنامه
سیگار وطنی بکش، درآمد دولت را بالا ببر!
جریان تازه به دوران رسیده راست، مرزی را نمیشناسد
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دستاندرکاران کنگره بزرگداشت مرحوم آیت الله تالهی:
روایت تلخ از آوا در سازمان ملل
نشست بنیادی آبه و روحانی پشت میز یلدایی
اهواز در سیل بیتدبیری مدیران غرق شد
مبلغ جرائم رانندگی تغییر میکند!
ژاپن ، ایران و آمریکا
پتانسیل اقتصادی ایران
نگاهی به بودجه 99
چرا افشین هاشمی؟
شب یلدا هویت تاریخی ایرانیان
نگاهی به بودجه 99
پتانسیل اقتصادی ایران
ژاپن ، ایران و آمریکا