تریدینگ فایندر

جنگ چند ملیتی در لیبی

گروه بین‌الملل: زد و خوردها در لیبی این کشور را در آستانه یک فاجعه بزرگ قرار داده است. نکته حائز اهمیت در وضعیت کنونی این کشور این است که قدرت‌های قدیمی و جدید ، هرکدام سهمی از نفت شیرین لیبی طلب می‌کنند.
به گزارش ایرنا، در حالی که نیروهای موسوم به ارتش «ملی» لیبی تحت فرماندهی خلیفه حفتر تاکید کردند تنها ۳۰۰ متر با محله‌های اصلی شهر طرابلس فاصله دارند، رسانه جنگ دولت وفاق ملی لیبی این مساله را تکذیب و تاکید کرد، نیروهایش هنوز کنترل پایگاه‌های خود در مناطق مختلف شهر طرابلس واقع در غرب این کشور را در دست دارند.
در همین حال، سخنگوی عملیات «آتشفشان خشم» وابسته به دولت وفاق ملی لیبی اعلام کرد این نیروها بار دیگر کنترل پایگاه النقلیه و انبارهای نفتی واقع در مسیر فرودگاه طرابلس را به دست گرفتند.
المجعی پیش‌بینی کرد در نتیجه اعلام بسیج عمومی در شهرهای غرب لیبی طی روزهای آتی تغییرات بزرگی به نفع نیروهای دولت وفاق ملی رخ دهد. به گفته المجعی نیروها و استحکامات این دولت در حال حاضر به تمامی کشورها منتقل شده‌اند و این امر تاثیر بزرگی در میادین درگیری خواهد داشت.
تریدینگ فایندر


از سوی دیگر احمد المسماری، سخنگوی نیروهای تحت امر خلیفه حفتر موسوم به «ارتش ملی لیبی» از کنترل این نیروها بر پایگاه النقلیه و منابع نفتی یاد شده در جنوب طرابلس خبر داد. المجعی درباره درگیری‌های روز جمعه در غرب شهر الزاویه میان دو طرف تاکید کرد: نیروهای حفتر تنها تلاش کردند وارد شهر شوند اما به عقب رانده شدند و شرایط الزاویه درحال حاضر مساعد است. شبکه ماهواره‌ای «لیبیا الاحرار» نیز تصاویری از تلفات نیروهای حفتر را نمایش داد.
برنامه ورود ترکیه
رسانه‌های ترکیه اعلام کردند، پیش‌نویس قانون اعزام نیرو به لیبی روز دوشنبه به ریاست پارلمان ارائه و روز پنجشنبه طی جلسه فوق‌العاده به رأی گذاشته خواهد شد.
درحالی پارلمان ترکیه لایحه اعزام نیرو به لیبی را به رای می‌گذارد که آنکارا درخواست لیبی برای حمایت نظامی را تایید کرده است.
پیشتر یک مسئول آگاه در طرابلس گفت که دولت توافق ملی لیبی برای مقابله با حملات نیروهای موسوم به نیروهای «ارتش ملی» تحت فرماندهی خلیفه حفتر به صورت رسمی از ترکیه حمایت نظامی هوایی، زمینی و دریایی درخواست کردند.
وزارت دفاع ترکیه هم روز جمعه در پی درخواست حمایت نظامی دولت وفاق ملی از آنکارا اعلام کرد، ارتش ترکیه برای انجام هرگونه مأموریتی خارج از مرزها از جمله لیبی آماده است.
اعزام مزدور برای جنگ
شبکه سی ان ان عربی گزارش داد، دیده‌بان حقوق بشر سوریه که دفتر آن در لندن است، فاش کرد که گروه‌های مسلح سوری وابسته به ترکیه، مراکزی را برای ثبت نام و انتقال افراد مسلح داوطلب به لیبی و جنگیدن در کنار نیروهای دولت وفاق ملی این کشور در مقابل نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی به رهبری خلیفه حفتر راه اندازی کرده‌اند.
طبق اعلام این مرکز، چهار مرکز ثبت نام در منطقه عفرین در شمال حلب برای جذب جنگجویان افتتاح شده است. همچنین شبه نظامیان مسلح وابسته به ترکیه برای تشویق متقاضیان حضور در جنگ داخلی در لیبی حقوق ماهانه‌ای در حدود ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار علاوه بر خدمات کشور میزبان را وعده داده‌اند.
دیده بان حقوق بشر سوریه در ادامه از حضور ده‌ها تن در این مراکز برای مشارکت در جنگ لیبی تحت لوای ترکیه خبر دادند.
این مرکز همچنین به نقل از منابع دیگری گزارش داد که در روزهای گذشته دو شورشی سوری وابسته به شبه نظامیان تحت حمایت ترکیه در لیبی کشته شده‌اند.
در همین حال، شبکه خبری بلومبرگ به نقل از مسؤولان ارشد دولت ترکیه و دولت وفاق ملی لیبی اعلام کرد، گروه‌های شورشی ترکمان که در کنار نظامیان ترکیه در شمال سوریه جنگیدند، به زودی به پشتیبانی دولت وفاق ملی لیبی در جنگ با نیروهای ارتش ملی اضافه می‌شوند.
طبق این گزارش، یک مسؤول دولت وفاق گفت که این دولت ابتدا با ایده استقرار معارضان سوری در این کشور مخالفت کرده بود اما نهایتا بعد از مواجه‌ شدن با پیشروی نیروهای ژنرال حفتر به سمت طرابلس، با این ایده موافقت کرد.
دلیل اهمیت لیبی
لیبی به عنوان یک کشور عربی در شما آفریقا و در کنار کشورهای مصر، سودان، چاد، نیجر، الجزایر و تونس و از همه مهمتر در ساحل دریای مدیترانه قرار گرفته است. کشوری با جمعیتی حدود ۷ و نیم میلیون نفر که در حاشیه مدیترانه حدود ۹۰ درصد آن را بیابان‌های خشک و بی آب و علف تشکیل داده ولی به لطف ذخائر ارزشمند نفتی، این کشور یکی از ۱۰ کشور اصلی صادرکننده نفت در جهان بوده و تولید ناخالص ملی سرانه آن جزو بالاترین‌ها در آفریقا به شمار می‌رود.  بنابراین به سادگی می‌تواند فهمید که چرا این کشور پهناور آفریقایی که کمترین میزان تراکم جمعیت را در جهان داراست، تا به این اندازه در معرض تاخت و تاز بیگانگان قرار گرفته است؟
حال فرض کنید ترکیه که در منتهی الیه شمال شرق مدیترانه قرار دارد در صورت ورود به لیبی و تثبیت موقعیت خود در این کشور، و با در نظر گرفتن اینکه هم اکنون در بخش بزرگی از مهمترین جزیره این دریا یعنی قبرس مستقر می‌باشد، چه قدرت فزاینده ای را در این فرایند کسب خواهد کرد.
اما مقامات آنکارا به خوبی می‌دانند که ورود به لیبی ریسک زیادی را می‌طلبد و هزینه زیادی را نیز دربر دارد بنابراین با پذیرش ریسک و هزینه آن، قصد دارند تا خود را به شرق مدیترانه برسانند و شاید آنها که اکنون خود را وارث پاشاهای عثمانی می‌دانند، در کنار تمام محاسبات دیگر خود را برای حضوری مقتدرتر در شرق مدیترانه، خواهان احیای دوباره اقتدار عثمانی‌ها در این پهنه آبی باشند و به همین علت لیبی سرآغاز حضور آنها در این منطقه خواهد بود.
اگر ترک‌ها بتوانند وارد لیبی شوند این موضوع ترکیه را از حتی در میان اعضای اروپایی می‌تواند از یک موقعیت انفعالی به موقعیتی راهبردی و برتر تغییر دهد. بنابراین ترک‌ها به خوبی به امتیاز حضور خود در لیبی واقفند و با تمام محاسبات انجام شده قصد برقراری یک خط فرضی و البته راهبردی از شمال شرق مدیترانه به واسطه جزیره قبرس به جنوب شرق آن را دارند و این می‌تواند ضمن آنکه دسترسی آنها را به منابع انرژی این منطقه که گفته شده میزان بسیار بالایی را در بر می‌گیرد، تسهیل کند، ضمنا آنها خواهند توانست با غلبه کامل بر بخش اعظمی از پهنه آبی مدیترانه سیاست‌های خود را علاوه بر کشورهای منطقه از جمله مصر دیکته کنند، بر سایر رقبای اروپایی مانند فرانسه و ایتالیا نیز بقبولانند.
مخالفت مصر و اعراب 
اما در این میان به نظر می‌رسد مصر که در همسایگی شرقی لیبی قرار دارد، به سادگی حضور ترکیه را برنتابد و با اختلاف نظری که بر اساس برخی منافع و حتی در ایدئولوژی با مقامات کنونی ترکیه دارد، حاضر به پذیرش حضور ترک‌ها که البته سبقه تاریخی نیز برای آنها دارد، نخواهد شد. بنابراین با همکاری عربستان و امارات که دل خوشی از آنکارا و به خصوص شخص رجب طیب اردوغان ندارند، امکانات خود را برای مقابله با حضور ترک‌ها در لیبی به کار خواهند گرفت و با اتحادی که با نیروهای جنوب لیبی که هم اکنون تحت فرماندهی خلیفه حفتر قرار دارند، یک زورآزمایی جدید را در این کشور آغاز خواهند کرد.
بنابراین باید منتظر باشیم و تحولات منطقه را از نزدیک به دقت زیر نظر بگیریم، چرا که از یک سو به نظر می‌رسد ترکیه نیروهای تحت امر خود از جمله عناصر وابسته به جبهه النصره و تحریر الشام و غیره را وارد لیبی کند، و از سوی دیگر نیز عربستان و امارات با کمک مصر عناصر داعش و بوکو حرام و غیره را به ارتش تحت امر ژنرال حفتر ملحق کنند و لیبی را به محلی برای یک زورآزمایی دیگر بعد از سوریه تبدیل کنند.
البته بیابان‌های لیبی نیز این امکان را برای چالش گران فراهم می‌سازد تا آنها جنگ افزارهای جدید خود را در آنجا آزمایش کرده و سلاح‌های مخرب خود را در بیان‌های خشک و بی آب و علف بیازمایند. این بدان معناست که همانطور که پیشتر نیز گفته شد، با توجه به محدویت این بازیگران برای اداره چند جبهه، باید به زودی منتظر باشیم که اولا سوریه نیز با خروج تدریجی آنان وضعیتی آرامتر از گذشته به خود بگیرد، و در ثانی یمن نیز با پذیرش خروج نیروهای وابسته به طرف‌های درگیر آن به ویژه سعودی‌ها از آن کشور، به وضعیتی غیر جنگی و آرامتر برسد.
 
تریدینگ فایندر