روزنامه آفتاب یزد
1398/10/17
انتخابات مجلس؛ مشارکت مردم و یک سوال
حسین طاهریفرد- انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورایاسلامی در دوم اسفندماه سال جاری برگزار میشود. به گفته رئیس ستاد انتخابات کشوربیش از ۱۶ هزار نفر داوطلب نمایندگی مجلس شدهاند. تا چند روز آینده نتایج نهایی تایید صلاحیتشدگان داوطلبان نمایندگی اعلام خواهد شد. فارغ از نتایج اعلام شده آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد « میزان مشارکت مردم» در انتخابات پیش رو میباشد.
در حالی که در این مقطع حساس، نظام بیش از
هر زمان دیگری نیازمند مشارکت حداکثری
و انتخابات پرشور میباشد اما متاسفانه به نظر میرسد برخی از گروههای سیاسی که پیروزی خود را در مشارکت پایین مردم میدانند در تلاشند تا با ناکارآمد نشان دادن مجلس، مردم را از شرکت در انتخابات ناامید کنند.
شوربختانه در شرایط فعلی مجلس به عرصهای برای سهمخواهی اشخاص و احزاب سیاسی بدل شده است و آنان فارغ از تمامی دغدغههای مردم به دنبال تصاحب کرسیهای بهارستان هستند.
اصولگرایان در نبود رقیبی قدرتمند با تمام توان به میدان آمدهاند و خود را پیروز صندوقها میدانند و اصلاحطلبان با بیم و امید به پیشواز این انتخابات میروند، چراکه اعتبارشان به حضور مردم است و در نبود مردم بازنده انتخاباتند. چهرههای شناخته شده و مطرح اصلاحطلبان با وجود تاکیدات به دلایلی چون احتمال رد صلاحیت از یک طرف و اطمینان از عدم اقبال مردم به آنان از طرف دیگر، عطای کاندیداتوری مجلس را به لقایش بخشیده و از ثبت نام خودداری ورزیدند.
در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم و همچنین انتخابات مجلس دهم بخش بزرگی از رای دهندگان با امید به اصلاح اوضاع کشور از طریق صندوقهای رای، پا به میدان گذاشتند و رای دادند. در شرایط کنونی به نظر میرسد بخشی از رایدهندگان خصوصا بدنه اجتماعی حامی دولت و اصلاح طلبان
سر خورده شدهاند.
شوربختانه مجلس دهم در مجموع، کارنامه قابل قبولی برای انجام وظایف و مسئولیتهای خود ارائه نداده است. بهارستاننشینان با عملکرد بسیار ضعیفشان نشان دادند که در بزنگاههای تاریخی قادر به دفاع از حقوق رایدهندگان نیستند و نمیتوانند مصلحت مردم و کشور را درنظر بگیرند.
نکته قابل بحث این است که برای حل و فصل مشکلات مردم راهی جز مشارکت دادن آنها در امور وجود ندارد و تحقق این مشارکت با تقویت نهادهای انتخابی ممکن است. اما آنچه که باید مورد توجه حاکمیت قرار گیرد اینست که به باور بخشی از مردم، نمایندگان آنان در ریلگذاری سیاستهای کلان داخلی و سیاستخارجی نقشی ندارند از این رو نمیتوانند برای حل مشکلات اساسی مردم کاری انجام دهند.
متاسفانه باید اذعان کرد که شرایط امروز، محصول نگاه سیاسی و سهم خواهانه گروههای سیاسی است که این نهاد مردمی را از نقش اصلی آن یعنی قانونگذاری و نظارت دور کرده است. مردم متوجه شدهاند تا مادامی که رویکردها و سیاستها اصلاح نشود، مشکلات آنان حل نخواهد شد و مسلما در نبود احساس اصلاح نمیتوان انتظار مشارکت حداکثری در انتخابات داشت.