خجالت هم خوب چیزی است!

امتحان‌شان را پس داده‌اند، اما باز هم که فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند با قیافه‌ای حق‌به‌جانب می‌گویند سیه‌روی شود هر که در آن غش باشد! گویی این تازه نخستین بار است که می‌خواهند روی کار بیایند و کسی از پرونده‌های سیاه آن‌ها در دوره‌های قبل خبری ندارد که اینقدر واضع واقعیت را وارونه جلوه می‌دهند.
این داستان تکراری مدیرانی است که بار‌ها و بار‌ها نشستن روی صندلی مدیریت دو باشگاه پرسپولیس و استقلال را تجربه کرده‌اند، اما بی‌هیچ خجالتی از افتضاحاتی که در دوران مدیریتی خود به بار آورده‌اند، هرازگاهی با شعار‌هایی که دیگر حتی فریبنده هم نیستند قصد بازگشت دارند تا بار خود را ببندند و کوله‌بار بدهی‌های این دو باشگاه را سنگین و سنگین‌تر کنند، بی‌آنکه هیچ دغدغه‌ای داشته باشند از زیر سؤال رفتن از سوی مقامات بالادستی یا نگرانی به خود برای پاسخگویی راه دهند.
روز‌های نخست اسفند سال گذشته بود که فتح‌الله‌زاده یک‌بار دیگر مدعی شد استقلال را با تمام بدهی‌هایش به او بدهند تا مشکلاتش را حل کند. گویی این خود او نبود که میلیارد‌ها بدهی روی دست این باشگاه گذاشت. مثل همیشه هم مدعی بود که التماسش می‌کنند برای نشستن روی صندلی مدیریت استقلال، اما به محض خوردن حکم مدیرعاملی بود که صدا در گلو انداخت که این باشگاه ۸۰ میلیارد بدهی دارد که اگر طی دو، سه روز پرداخت نشود، فاجعه‌ای فراموش نشدنی به بار می‌آید و زمانی هم که دید قرار نیست کما‌فی‌السابق جیب خودش و باشگاه بی‌هیچ پرسش و پاسخی از دلار‌های مردمی پر شود، به بهانه بیماری عطای مدیریت در استقلال را به لقایش بخشید و مدعی شد که به خاطر حرمت هوادار بوده که پذیرفته تا فرداروز که با هواداران باشگاه رو‌به‌رو می‌شود زیر سؤال نبرندش که چرا نیامدی!
این حرف‌ها را انصاری‌فرد هم در بدو ورودش به پرسپولیس و چندمین تجربه مدیریتش در این باشگاه بار‌ها به زبان آورده بود. اینکه به‌خاطر هوادار آمده و به‌خاطر آن‌ها هر کاری از دستش بربیاید دریغ نخواهد کرد، اما خوب که فهمید این تو بمیری از آن تو بمیری‌ها نیست و هیئت مدیره دستش را خیلی باز نمی‌گذارد، تمام شعار‌هایی را که در خصوص هواداران می‌داد به دست فراموشی سپرد و به‌خاطر برکناری مدیر روابط عمومی باشگاه شبانه استعفا داد، چراکه حرف‌های او هم مانند ادعا‌های فتح‌الله‌زاده نمایشی بیش نبود برای فریب افکار عمومی.


با ادعای محبوبیت نزد هوادار پا پیش می‌گذارند، اما فراموش می‌کنند که هوادار موفقیت می‌خواهد، نه شعار و بدهی‌های انباشته شده.
دوران سر دادن شعار‌های بیهوده دیگر تمام شده است. هوادار استقلال و پرسپولیس به دنبال موفقیت است. برای او فرقی ندارد که چه کسی روی کار می‌آید که اگر داشت تیم برانکو با مشتی جوان بی‌نام و نشان ورزشگاه را پر نمی‌کرد. هواداران امروز خواهان موفقیت هستند و دیگر خوب می‌دانند از امثال فتح‌الله‌زاده یا انصاری‌فرد آبی برای تیم محبوب‌شان گرم نمی‌شود. اما هنوز هم شرم نمی‌کنند از هواداری که دستمایه قرارش می‌دهند برای آنکه بار دیگر خود را با آن‌ها سر زبان‌ها بیندازند. هنوز هم خجالت نمی‌کشند از اینکه بگویند به‌خاطر هوادار آمدند و همچنان نقش یک قربانی را بازی می‌کنند که با فداکاری تمام پا به میدان گذاشتند و خود را قربانی خواسته‌های هواداران کردند!
حال آنکه مصیبت اصلی هوادار و باشگاهی که حالا تا خرخره زیر بار قرض است خود آن‌ها هستند. مصیبت واقعی امثال فتح‌الله‌زاده و انصاری‌فردی هستند که بی‌هیچ خجالتی از روی هوادار هنوز هم از آن‌ها خرج می‌کنند برای موجه نشان دادن تصمیمات سر تا پا اشتباه خود در حالی که جز عده‌ای معدود که سبیل‌شان چرب می‌شود برای حمایت از آنها، هیچ یک از هواداران واقعی دو تیم پرسپولیس و استقلال خواهان حضور تکراری آن‌ها بر مسند قدرت در این دو باشگاه نیستند، چراکه پرونده سیاهی که از خود بجا گذاشته‌اند بهانه خوبی است که هیچ کدام از طرفداران استقلال و پرسپولیس نخواهند که یک‌بار دیگر حتی سایه آن‌ها نزدیکی‌های این دو باشگاه دیده شود. اما‌ای کاش این را وزارت ورزش هم ببیند و درک کند تا بار دیگر سراغ این امتحان پس‌داده‌های مردود شده نرود.