جنگ سیاسی وسط جنگ کرونا

نباید فقط یک جناح را نقد کرد و جناح دیگر را ستود. بلکه لازم است برخی اوقات به هر دو جناح نهیب زد و هشدار داد. جزمی ‌فکر 
نکنیم!
در ماجرای استعفای معاون وزیر بهداشت و بگو و مگوی نمکی و ملک زاده، افرادی از هر دو جناح سیاسی کشور رفوزه شدند. آنان به شدت بد عمل کردند و سعی کردند هر یک از دو جناح در ماجرای اخیر نفعی ببرند. برخی به نمکی اعتراض کردند و گفتند نامه استعفای ملک‌زاده سندی تاریخی است و برخی به حمایت از نمکی پرداختند و نوشتند ملک زاده یک متهم است! حتی برخی نمایندگان مجلس خبر دادند که پرونده‌هایی در مورد وی در کمیسیون اصل نود مفتوح است.
می‌توان اینگونه نتیجه گرفت اینکه بعضا در محافل و گعده‌های مختلف گفته می‌شود ایران و ایرانی‌ها جزو سیاسی‌ترین‌ها در دنیا هستند پر بیراه نیست. ما این قابلیت را داریم که بی‌ربط‌ترین موضوعات به سیاست را سیاسی کنیم تا بتوانیم ماهی خود را از این آب گل آلود سیاست صید کنیم. به‌قول معروف به شدت سیاست زده هستیم!


به واقع موضوعی که با جان مردم پیوند خورده را چرا باید عده‌ای سیاسی کرده و به نفع جناح و جریان خود بنویسند و اظهار نظر کنند. کرونا یقه کشور را دو دستی گرفته و حداقل روزی 500 کشته می‌دهیم و آن وقت یک چالش در وزارتخانه مرتبط رخ می‌دهد و پیاده نظام‌های سیاسی دو جناح وارد معرکه شده و به دنبال حصول منافع بزرگان و اربابان 
خود هستند.
پرسشی که مطرح می‌شود این است: پس آیا باید در برابر نقصان‌ها در این وضعیت خاص سکوت کنیم و دم نزنیم؟ اتفاقا خیر. نمکی وزیر بهداشت از جمله وزرای پر حرف و حدیث دولت روحانی است. البته دولت فعلی دولت پر زور و توانایی نیست ولی به‌هرحال از آنجا که کرونا باعث شده بر وزارت بهداشت فشار مضاعفی بیاید لاجرم ضعف‌های وزیر وسایرین بیشتر نمایان می‌شود.علی الحال باید ضمن حفظ مواضع انتقادی نسبت به وزارتخانه اما نبایستی به گونه‌ای انتقاد کرد که گویی به دنبال مطامع سیاسی و مادی خود هستیم. پس از استعفای ملک زاده برخی نقدها و بعضی اظهارنظرها مشخصا برای کسب منافع بود.اتفاقا برخی چهره‌های سیاسی در کشورمان در این زمینه ید طولایی دارند و به خوبی می‌دانند چگونه در چنین موقعیت‌هایی با فشار و پروپاگاندا بتوانند منافع خود و یا دوستان و نزدیکان خود را برآورده کنند.در چنین موقعیت‌هایی رسانه‌ها باید هشیار باشند. رسانه واقعی در چنین موقعیتی آلت دست سیاسیون و چهره‌های رسانه‌ای وابسته به آن‌ها نمی‌شود بلکه سعی می‌کند به دور از هیجانات سیاسی و حزبی همان مسیر قبلی را 
ادامه دهد.
به عبارت ساده نمکی و مجموعه‌اش در مواجهه با کرونا موقعیت حساسی دارند و به شدت زیر ذره بین هستند ولی بهرحال حسن روحانی او را برگزید و وارد دولت شد اما نباید از یاد برد نقدهایی که به سیاست آلوده است آن هم وسط یک جنگ تمام عیار به صلاح مردم نیست. حداقل آن است که وزیر بهداشت در چنین چالش‌هایی مجبور است انرژی خود را بیشتر برای جنگ‌های سیاسی صرف کند تا جنگ با کرونا. آیا چنین مهمی‌رواست؟!
*حقوقدان و استاد دانشگاه