روزنامه ایران ورزشی
1399/09/29
استقلال صدر را پس داد
جمعه28/9/1399، هفته هفتم بیستمین دوره لیگ برتر، ورزشگاه فولاد شهر اصفهان، ساعت15:00، تماشاگر: بدون تماشاگر ذوب‌آهن: صفر استقلال: صفر داور: مرتضی منصوریان کمک‌ها: یوسف مغروری، فرهاد فرهادپور اخطار: میلاد جهانی، عبدالله حسینی، علی نبی زاده (ذوب‌آهن)، مهدی مهدی‌پور(استقلال) ذوب‌آهن: شهاب گردان، وحید محمدزاده، عبدالله حسینی، علی دشتی، میلاد جهانی، عرفان پورافراز، مهرداد قنبری، ابوالفضل عکاشه (70-رضا حبیب زاده)، دانیل مومنی (70-دارکو بیدف)، فرشاد محمدی مهر، محمد سلطانی مهر(57-علی نبی‌زاده) سرمربی: رحمان رضایی استقلال: رشید مظاهری، محمدحسین مرادمند، محمد دانشگر، هرویه میلیچ (69-متین کریم‌زاده)، احمد موسوی، مهدی مهدی‌پور، مسعود ریگی (80-فرشید باقری)، آرش رضاوند، وریا غفوری (80-فردین رابط)، سبحان خاقانی (-68مهدی قایدی)، ارسلان مطهری سرمربی: محمود فکری بی‌هیچ اغماضی بازی با ذوب‌آهن یکی ازضعیف‌ترین نمایش‌های استقلال از ابتدای فصل بود. گرچه در بازی‌های قبل هم تیم فکری چندان چنگی به دل نمی‌زد اما این بازی چیز دیگری بود و نمای دیگری از بازی‌های کسل‌کننده را در استقلال نمایان ساخت. شاید تصور می‌شد نیمکت‌نشینی قایدی به سبب بازی‌های نه چندان اثرگذار و مصدومیتی جزئی تا حدی انگیزه را به ساق‌های دیگر مهاجمان استقلال باز گرداند -بازی گرفتن از خاقانی نیز تا حدی پیش از بازی، امیدها را برای درخشش دوباره این بازیکن افزایش می‌داد- اما استقلال به لحاظ تاکتیکی به حدی گیج و سردرگم بود که عملاً موقعیت‌های آنچنانی برای مهاجمان پدید نمی‌آمد و مطهری و خاقانی هم که در خط حمله به کار گرفته شده بودند، نتوانستند دروازه میزبان خود را باز کنند. شاید در ظاهر کسب تساوی بیرون خانه برای تیمی که می‌‌خواهد به سمت قهرمانی برود، مطلوب باشد اما استقلال به لحاظ کیفی به حدی نزول کرده که امیدی به تداوم صدرنشینی این تیم نمی‌رود، کما اینکه دیدیم یک لغزش از استقلال کافی بود تا این تیم جایگاهش در صدر جدول را که هفته پیش به دست آمده بود از کف بدهد. بی‌شک اگر فکری و همکارانش بخواهند تیم خود را با این کیفیت راهی میادین آتی کنند، جایگاه خود را هم عمیقاً سست و متزلزل خواهند دید. تیمی که مقابل تیم دوم ذوب‌آهن (لازم به ذکر است که بسیاری از بازیکان کلیدی ذوب‌آهن هنوز به شرایط آرمانی نرسیده‌اند) حتی در برخی صحنه‌ها تا آستانه باز شدن دروازه خود نیز پیش می‌رود بعید است با تکرار این کیفیت ضعیف شانسی برای قهرمانی داشته باشد. ذوب‌آهنی که از همان دقیقه یک به زمانی که موسوی در دفع توپ دچار اشتباه شد و روی زمین سرخورد، برای باز کردن دروازه استقلال انگیزه داشت یا موقعیت‌هایی که دشتی در دقایق 12و39ایجاد کرد؛ می‌توانست حتی مقابل استقلال برنده هم باشد. البته استقلال نیز موقعیت‌هایی داشت به خصوص آنجا که مطهری در دقیقه 42 و موسوی دقیقه 47 با گردان تک به تک شدند اما این فرصت‌ها نیز برای استقلال ثمری نداشت. شاید تنها صحنه‌ای که تا حدی استقلال را از گلزنی محروم کرد آن موقعیتی بود که مطهری به دست آورد و می‌رفت با گردان تک به تک شود که با خطای حسینی سرنگون شد که داور فقط به دادن یک کارت زرد بسنده کرد، وگرنه در باقی صحنه‌ها استقلال حتی مستحق گل خوردن هم بود که با بی‌دقتی ذوبی‌ها و یکی، دو صحنه واکنش‌های خوب مظاهری این فرصت‌ها از کف رفت. به هرحال ذوب که تا آخر بازی تشنه گلزنی بود موقعیت‌های دیگری را هم پدید آورد که از جمله مهم‌ترین آنها باید به ضربه پورافراز در دقیقه 77 و90 اشاره کرد که این دو فرصت نیز از کف رفت تا در نهایت این بازی مساوی شود. شاید در ظاهر تساوی بیرون خانه برای استقلال مطلوب توصیف شود اما در شرایطی که نه فوتبال با کیفیتی از استقلال می‌بینیم و در عین حال دیگر مدعیان با ارائه بازی‌های بهتر امتیاز‌های بیشتری را هم جمع‌آوری می‌کنند و از فرصت میزبانی نیز نهایت بهره را می‌برند، امید بستن به قهرمانی این استقلال شاید از واقعیت‌ها فرسنگ‌ها فاصله داشته باشد. به هر حال فکری باید فکری به حال کیفیت فنی استقلال کند و اجازه ندهد تیمش اینگونه پیش برود. استقلال اکنون در جایگاهی است که شاید چندان نامناسب به نظر نرسد اما باید توجه داشت که پرسپولیس با 3 بازی کمتر از استقلال فقط 3 امتیاز کمتر از رقیب سنتی خود دارد که این موضوع نیز بسیار نگران‌کننده است.
