چرا مجلس به شفافیت آرا رای نداد؟

جعفربای‪-‬ فلسفه وجودی مجلس شورای اسلامی و زیربنای قوه مقننه به منظور اتخاذ تصمیمات مهم، اساسی و سرنوشت ساز در کشور است. زیرا با حضور همه مردم امکان وقوعی برای اتخاذ تصمیمات زیربنایی در این سطح میسر نیست لذا انتخابات برای گزینش نمایندگانی که عصاره ملت هستند نیاز است تا در طیف محدود‌تری تصمیمات اساسی ملی انجام بگیرد. طبیعتا در این فرآیند تکلیف مردم انتخاب اصلح است و در مقابل انجام این تکلیف، حق و حقوقی نیز از سوی نمایندگان بر مردم مترقب می‌شود. مردم حق دارند تا بدانند نمایندگانشان به فراخور طرح مسائل چه مواضعی را اتخاذ می‌کنند. نماینده باید به جای مردم حرف بزند، دفاع بکند، موافقت و مخالفت خود را اعلام کند. آرا مردم چنین مسئولیتی را به نماینده می‌دهد. مردم چنین امتیازی را به نمایندگان داده‌اند و این کرسی را به آن‌ها داده‌اند لذا مردم باید از شفافیت آرای نمایندگان باخبر باشند. قرار نیست روابط بین وکیل و موکل تا زمانی که فعالیت‌های تبلیغات انتخاباتی منعقد می‌شود این ارتباط برقرار باشد و پس از انتخابات هرکس سوی خود برود و یا دیگر نیازی به انجام هیچ گونه ارتباطی نباشد. اگر فرد با آرای طیفی از مردم وارد مجلس می‌شود پس از انتخاب دیگر نماینده کل مردم محسوب می‌شود. طبق قانون نماینده یک شهر نماینده کل مردم ایران است و پس از انتخاب باید با همه مردم به خصوص مردم حوزه انتخابیه ارتباطات انجام پذیرد.
به همین دلیل به خاطر تنوع و کثرت مسائل در صحن مجلس هر نماینده حق دارد حداقل 5 نفر کارشناس، متخصص و متبحر را به عنوان مشاور انتخاب بکند و به آن‌ها حقوق بدهد تا آن‌ها برای نماینده تهیه محتوا برای اعلان مواضع نسبت به مباحثی که تخصصی ندارد فراهم کنند. برخی از نمایندگان با تشکیل پارلمان‌های محلی در قالب گروه‌های متناظر با کمیسیون‌های مجلس از موکلین خودشان به عنوان تیم‌های مشاور بهره می‌گیرند. درواقع تمام داده‌هایی که از سوی موکلین می‌بایست ارائه شود را در یافت می‌کنند. در خیلی از مباحث مطرح شده در مجلس نمایندگان باید اطلاعات لازم را از مردم متخصص منطقه یا کشور دریافت کنند تا بتوانند درست موضع بگیرند. اینگونه مشاوران می‌توانند خوراک فکری مناسبی را برای نمایندگان فراهم کنند و زمانی که طرح یا لایحه در مجلس اعلام وصول می‌شود تا در صحن مجلس مطرح شود تقریبا دو ماه یا بیشتر زمان می‌برد. لذا نماینده فرصت کافی برای دریافت نقطه نظرات در خصوص موضوع و محورها را از گروه مشاوران می‌تواند داشته باشد. چند عامل در انتخاب نمایندگان در عدم شفافیت آرا نقش آفرین است.نمایندگان معمولا بعد از انتخاب خود را بی‌نیاز از ارتباط با موکلین می‌دانند لذا به جای ارتباط‌گیری با مردم منتظرند مردم با آن‌ها ارتباط برقرار کنند و این ارتباط وارونه می‌شود. این کاهش ارتباطات نماینده به عنوان وکیل با موکلین خودش منجر به بی‌خبری از آرا و اندیشه‌های آن‌ها می‌شود و این باعث می‌شود نماینده تنها نقطه نظرات خودش را به عنوان شخص نماینده مطرح کند و این دلیلی برای آن است که دوست ندارند نقطه نظرات نمایندگان برای مردم افشا شود. برخی نمایندگان نسبت به دیدگاه مردم بی‌توجه هستند و خودشان را کارشناس در تمام مسائل می‌دانند. درواقع خود را ناجی مردم می‌پندارند این مسئله باعث می‌شود که علاقه‌ای به شنیدن حرف‌های مردم نداشته باشند زیرا حرف‌های مردم امانت است و باید منعکس شود. متاسفانه توان نقد پذیری نمایندگان پایین است و اگر شفافیت آرا باشد مردم به برخی از نظریات نمایندگان انتقاد خود را وارد می‌سازند و متاسفانه نمایندگان روحیه نقدپذیری را ندارند و لذا از شفافیت گریزانند.