هنوز فاجعه در راه است

حاشیه روز احسان محمدی      «چشم در برابر چشم به کوری جهان می‌انجامد.» اولین جمله‌ای که با دیدن این عکس از ذهنم گذشت همین بود. اینکه ماجرا دیگر فوتبال و لذت نیست، نفرت است و تحقیر. شاید ده سال است در این مورد می‌نویسم، هرجا و در هر برنامه رادیویی و تلویزیونی فرصت پیدا کردم گفتم و نوشتم که این دیوار دارد کج می‌رود اما حتی دوستان فوتبالی هم عنوان کردند که «ذات فوتبال همین چیزها است، سخت نگیر!» حالا کار به جایی رسیده که روی عکس دو چهره فقید این فوتبال رنگ می‌پاشند و انگار جای تعجب نیست چون کسی که باد بکارد غیر از توفان نباید انتظار درو کردن چیزی داشته باشد. فعلاً سیاست «موشک جواب موشک» دارد با قدرت به پیش می‌تازد. چند سال پیش در جدال هواداران پگاه گیلان و ملوان انزلی سردیس سیروس قایقران را از جا کندند، جمعی از هواداران تراکتور به مرحوم هادی نوروزی توهین کردند، در اصفهان هواداران سپاهان به ماشین‌های پلاک تهران که در اطراف ورزشگاه پارک شده بودند حمله کردند، شیشه‌های‌شان را شکستند، بعد از اینکه بلوار فردوس غرب به ناصر حجازی تغییر یافت و تابلویش عوض شد، کس یا کسانی رفتند و روی آن رنگ پاشیدند و ... حافظه ما کوتاه‌مدت است و خیلی زود یادمان می‌رود، مثل همین چیزهایی که نوشتم. دو ماه دیگر هم یادمان می‌رود در یک کل‌کل کودکانه رنگ آبی پاشیده‌اند به در ساختمان باشگاه پرسپولیس و روی عکس مهرداد میناوند و علی انصاریان، که دومی حتی برای استقلال هم توپ زد. آبی‌های دو آتشه لابد می‌گویند این جواب همان کسی است که رفت یک ظرف غذا را به در باشگاه ما آویزان کرد و عکسش را منتشر کرد و متلک پراند که تیم ما غذا ندارد ... همه چیز دارد به سخیف‌ترین شکل ممکن تنزل می‌کند در حالی ‌که هواداران دو تیم سرخابی مدام از فلسفه و مکتب باشگاه ادعا هوا می‌کنند، در عمل اما همین کودکی‌ها را می‌بینیم، آن هم از سوی دو تیم «دولتی» که پیشوند «فرهنگی» هم دارند. تصور کنید دو باشگاه خصوصی شوند، آن‌وقت هواداران دو طرف به خودشان حق می‌دهند به طرف هم نارنجک پرتاب کنند. «اول اونا شروع کردن!» این یک توجیه همیشگی است که چیزی را حل نمی‌کند. الان چه کسی شروع کرد مهم نیست، هنرمند طرفی است که به این بازی‌های کودکانه خاتمه دهد چون نفرت جای لذت را گرفته است، امروز شاید به ریشه‌کن شدن قطعی کرونا ایمان داشته باشم اما به پایان یافتن این خشم و خشونت و نفرت نه! این جدالی است که برنده ندارد اما همه در آن می‌بازیم. طولی نمی‌کشد که شاهد اتفاقات تلخ‌تری باشیم. فاجعه از راه می‌رسد. خواهید دید.